About Intellectual Property IP Training Respect for IP IP Outreach IP for… IP and... IP in... Patent & Technology Information Trademark Information Industrial Design Information Geographical Indication Information Plant Variety Information (UPOV) IP Laws, Treaties & Judgements IP Resources IP Reports Patent Protection Trademark Protection Industrial Design Protection Geographical Indication Protection Plant Variety Protection (UPOV) IP Dispute Resolution IP Office Business Solutions Paying for IP Services Negotiation & Decision-Making Development Cooperation Innovation Support Public-Private Partnerships AI Tools & Services The Organization Working with WIPO Accountability Patents Trademarks Industrial Designs Geographical Indications Copyright Trade Secrets WIPO Academy Workshops & Seminars IP Enforcement WIPO ALERT Raising Awareness World IP Day WIPO Magazine Case Studies & Success Stories IP News WIPO Awards Business Universities Indigenous Peoples Judiciaries Genetic Resources, Traditional Knowledge and Traditional Cultural Expressions Economics Finance Intangible Assets Gender Equality Global Health Climate Change Competition Policy Sustainable Development Goals Frontier Technologies Mobile Applications Sports Tourism PATENTSCOPE Patent Analytics International Patent Classification ARDI – Research for Innovation ASPI – Specialized Patent Information Global Brand Database Madrid Monitor Article 6ter Express Database Nice Classification Vienna Classification Global Design Database International Designs Bulletin Hague Express Database Locarno Classification Lisbon Express Database Global Brand Database for GIs PLUTO Plant Variety Database GENIE Database WIPO-Administered Treaties WIPO Lex - IP Laws, Treaties & Judgments WIPO Standards IP Statistics WIPO Pearl (Terminology) WIPO Publications Country IP Profiles WIPO Knowledge Center WIPO Technology Trends Global Innovation Index World Intellectual Property Report PCT – The International Patent System ePCT Budapest – The International Microorganism Deposit System Madrid – The International Trademark System eMadrid Article 6ter (armorial bearings, flags, state emblems) Hague – The International Design System eHague Lisbon – The International System of Appellations of Origin and Geographical Indications eLisbon UPOV PRISMA UPOV e-PVP Administration UPOV e-PVP DUS Exchange Mediation Arbitration Expert Determination Domain Name Disputes Centralized Access to Search and Examination (CASE) Digital Access Service (DAS) WIPO Pay Current Account at WIPO WIPO Assemblies Standing Committees Calendar of Meetings WIPO Webcast WIPO Official Documents Development Agenda Technical Assistance IP Training Institutions COVID-19 Support National IP Strategies Policy & Legislative Advice Cooperation Hub Technology and Innovation Support Centers (TISC) Technology Transfer Inventor Assistance Program WIPO GREEN WIPO's Pat-INFORMED Accessible Books Consortium WIPO for Creators WIPO Translate Speech-to-Text Classification Assistant Member States Observers Director General Activities by Unit External Offices Job Vacancies Procurement Results & Budget Financial Reporting Oversight
Arabic English Spanish French Russian Chinese
Laws Treaties Judgments Browse By Jurisdiction

Act of February 20, 2019, on Amendments to the Act on Industrial Property, Poland

Back
Latest Version in WIPO Lex
Details Details Year of Version 2019 Dates Entry into force: March 16, 2019 Adopted: February 20, 2019 Type of Text Main IP Laws Subject Matter Trademarks, Competition, Enforcement of IP and Related Laws

Available Materials

Main Text(s) Related Text(s)
Main text(s) Main text(s) Polish Ustawa z dnia 20 lutego 2019 r. o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej        
 akty prawne do ISAP-u

DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 15 marca 2019 r.

Poz. 501

USTAWA

z dnia 20 lutego 2019 r.

o zmianie ustawy – Prawo własności przemysłowej 1)

Art. 1. W ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 776 oraz

z 2018 r. poz. 2302) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 120 ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsię-

biorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych

w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.

2. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysu-

nek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk.”;

2) w art. 129 1 :

a) w ust. 1:

– pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) składa się wyłącznie z kształtu lub innej właściwości towaru, wynikającej z charakteru samego towaru,

niezbędnej do uzyskania efektu technicznego lub zwiększającej znacznie wartość towaru;”,

– pkt 8 otrzymuje brzmienie:

„8) zawiera element o wysokiej wartości symbolicznej, w szczególności o charakterze religijnym, patrio-

tycznym lub kulturowym, którego używanie obrażałoby uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję na-

rodową;”,

– pkt 13 otrzymuje brzmienie:

„13) stanowi lub odtwarza w swoich zasadniczych elementach nazwę odmiany roślin zarejestrowaną

z wcześniejszym pierwszeństwem w Rzeczypospolitej Polskiej lub na podstawie przepisów prawa Unii

Europejskiej albo wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej, przewidujących ochronę

praw do odmiany roślin, i odnosi się do odmian roślin tego samego gatunku lub gatunków ściśle spokrew-

nionych.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy wyłączony z rejestracji na podstawie przepisów

prawa krajowego, prawa Unii Europejskiej lub umowy międzynarodowej przewidujących ochronę oznaczenia

geograficznego, nazwy pochodzenia, określenia tradycyjnego dla wina lub gwarantowanej tradycyjnej specjal-

ności, w zakresie w nich przewidzianych.”;

1) Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z dnia 16 grudnia 2015 r. mającą na celu

zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (wersja przekształcona) (Dz. Urz.

UE L 336 z 23.12.2015, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 110 z 26.04.2016, str. 5).

Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 501

3) w art. 132 1 w ust. 1 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:

„6) jeżeli na podstawie przepisów prawa krajowego lub prawa Unii Europejskiej przewidujących ochronę oznacze-

nia geograficznego lub nazwy pochodzenia osoba uprawniona do wykonywania praw wynikających z wcześ-

niejszego ich zgłoszenia, o ile to oznaczenie lub nazwa zostanie zarejestrowane, może zakazać używania póź-

niejszego znaku towarowego.”;

4) w tytule III w dziale I tytuł rozdziału 2 otrzymuje brzmienie:

„Wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny”;

5) w art. 136:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Organizacja mająca zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań w swoim imieniu powołana

do reprezentowania interesów przedsiębiorców i osoba prawna działająca na podstawie przepisów prawa

publicznego mogą uzyskać prawo ochronne na wspólny znak towarowy. Wspólny znak towarowy przeznaczony

jest do odróżniania towarów w przypadku:

1) organizacji – jej członków,

2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – osób upoważnionych do używania

tego znaku na podstawie regulaminu używania znaku

– od towarów innych przedsiębiorstw.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 w brzmieniu:

„1 1 . Prawo używania wspólnego znaku towarowego przysługuje w przypadku:

1) organizacji – tej organizacji lub jej członkom;

2) osoby prawnej działającej na podstawie przepisów prawa publicznego – tej osobie lub osobom upoważnio-

nym do używania tego znaku na podstawie regulaminu używania znaku.”,

c) uchyla się ust. 2;

6) po art. 136 dodaje się art. 136 1 –136

3 w brzmieniu:

„Art. 136 1 . 1. Nie udziela się prawa ochronnego na wspólny znak towarowy, w przypadku gdy nie zostały speł-

nione warunki, o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, lub w przypadku gdy:

1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;

2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub znaczenia znaku, w szczególności jeżeli

może on być uznany za oznaczenie inne niż wspólny znak towarowy.

2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1

pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 lub art. 138 ust. 3 i 4, udziela się prawa ochron-

nego na wspólny znak towarowy.

Art. 136 2 . 1. Osoba fizyczna lub prawna, w tym instytucje, organy oraz podmioty prawa publicznego, która nie

prowadzi działalności gospodarczej obejmującej dostarczanie towarów tego samego rodzaju co towary certyfikowane,

może uzyskać prawo ochronne na znak towarowy gwarancyjny. Znak towarowy gwarancyjny przeznaczony jest do

odróżniania towarów, które zostały certyfikowane przez uprawnionego do tego znaku, w szczególności w zakresie

użytego materiału, sposobu produkcji towarów, ich jakości, precyzji lub innych właściwości, od towarów, które nie są

w ten sposób certyfikowane.

2. Znak towarowy gwarancyjny może składać się z elementów mogących służyć w obrocie handlowym do

wskazania pochodzenia geograficznego towarów.

3. Przepisu art. 129 1 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w zakresie, w jakim stanowi on podstawę do nieudzielenia prawa

ochronnego na oznaczenie, które składa się wyłącznie z elementów mogących służyć w obrocie do wskazania pocho-

dzenia towaru. Taki znak towarowy gwarancyjny nie uprawnia do zakazywania osobie trzeciej używania w obrocie

handlowym takich oznaczeń, pod warunkiem że osoba trzecia używa ich zgodnie z uczciwymi praktykami

w przemyśle i handlu.

4. Zasady używania znaku towarowego gwarancyjnego określa regulamin używania znaku.

5. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny nie może odmówić, bez ważnych powo-

dów, prawa używania znaku osobom, które spełniają warunki określone w regulaminie, o którym mowa w ust. 4.

Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 501

Art. 136 3 . 1. Nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy gwarancyjny, w przypadku gdy nie zostały

spełnione warunki, o których mowa w art. 136 2

lub art. 138 ust. 6 i 7, lub w przypadku gdy:

1) regulamin używania znaku jest sprzeczny z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami;

2) istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do charakteru lub znaczenia znaku, w szczególności jeżeli

może on być uznany za oznaczenie inne niż znak towarowy gwarancyjny.

2. Jeżeli w wyniku zmiany regulaminu używania znaku nie zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1

pkt 1 i 2, oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 136 2

lub art. 138 ust. 6 i 7, udziela się prawa ochron-

nego na znak towarowy gwarancyjny.”;

7) uchyla się art. 137;

8) w art. 138:

a) ust. 3 i 4 otrzymują brzmienie:

„3. Do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego lub zgłoszenia znaku w celu uzyskania wspólnego prawa

ochronnego dołącza się regulamin używania znaku.

4. Regulamin, o którym mowa w ust. 3, w sposób jasny i precyzyjny określa w szczególności:

1) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu;

2) osoby upoważnione do używania znaku albo warunki członkostwa w organizacji, o której mowa w art. 136

ust. 1 – w przypadku wspólnego znaku towarowego;

3) osoby, o których mowa w art. 122 ust. 1 – w przypadku wspólnego prawa ochronnego na znak towarowy.”,

b) dodaje się ust. 5–8 w brzmieniu:

„5. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu regulaminu, o którym mowa

w ust. 3, a także o wszystkich zmianach w tym regulaminie.

6. Do zgłoszenia znaku towarowego gwarancyjnego dołącza się regulamin używania znaku.

7. Regulamin, o którym mowa w ust. 6, w sposób jasny i precyzyjny określa w szczególności:

1) osoby uprawnione do używania znaku;

2) właściwości, które mają być certyfikowane znakiem, i sposób badania tych właściwości;

3) sposób nadzorowania używania znaku;

4) zasady używania znaku, w tym skutki naruszenia postanowień regulaminu.

8. W rejestrze znaków towarowych dokonuje się wzmianki o dołączeniu regulaminu, o którym mowa

w ust. 6, a także o wszystkich zmianach w tym regulaminie.”;

9) art. 142 otrzymuje brzmienie:

„Art. 142. Urząd Patentowy może wprowadzić poprawki w dokumentacji zgłoszenia znaku towarowego jedynie

w celu usunięcia oczywistych pomyłek i błędów językowych. Ograniczenie to nie dotyczy wykazu towarów i ich kla-

syfikacji, a także wykazu użytych kolorów, pod warunkiem że poprawki nie będą prowadzić do zmiany zakresu żąda-

nej ochrony.”;

10) po art. 144 1 dodaje się art. 144

2 w brzmieniu:

„Art. 144 2 . Jeżeli zgłoszenie znaku towarowego nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 141, Urząd Paten-

towy może wezwać zgłaszającego postanowieniem, pod rygorem umorzenia postępowania w całości lub części, do

usunięcia w wyznaczonym terminie stwierdzonych usterek lub braków.”;

11) art. 145 otrzymuje brzmienie:

„Art. 145. 1. Jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na

znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 i art. 136

3 , wydaje decyzję o odmowie udzielenia

prawa ochronnego na znak towarowy.

2. W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy

z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 i art. 136

3 , dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wy-

daje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy dla tych towarów.

3. Przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, Urząd Patentowy informuje zgłaszającego o zebranych

dowodach i okolicznościach mogących świadczyć o istnieniu przeszkód do uzyskania prawa ochronnego na znak

towarowy i wyznacza mu termin do zajęcia stanowiska.”;

Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 501

12) w art. 146 1 :

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Urząd Patentowy niezwłocznie dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu

znaku towarowego, co do którego nie stwierdzono braku warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronne-

go na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 i art. 136

3 .”,

b) ust. 3–5 otrzymują brzmienie:

„3. Po uprawomocnieniu się decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, o której

mowa w art. 145 ust. 2, Urząd Patentowy dokonuje ogłoszenia w „Biuletynie Urzędu Patentowego” o zgłoszeniu

znaku towarowego dla pozostałych towarów.

4. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1

i art. 136 3 .

5. Urząd Patentowy może wydać decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy,

w przypadku powzięcia informacji o okolicznościach, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 i art. 136

3 , także po

ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego. Przepis art. 145 ust. 3 stosuje się odpowiednio.”;

13) w art. 147 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Po bezskutecznym upływie terminu na złożenie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 17

ust. 1, Urząd Paten-

towy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, chyba że powziął, po ogłoszeniu

o zgłoszeniu znaku towarowego, informację o okolicznościach, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 i art. 136

3 .”;

14) po art. 152 1 dodaje się art. 152

1a w brzmieniu:

„Art. 152 1a

. 1. Urząd Patentowy po otrzymaniu z Biura Międzynarodowego informacji o wyznaczeniu na teryto-

rium Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, niezwłocznie dokonuje ogłoszenia o tym wy-

znaczeniu w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.

2. Osoby trzecie mogą zgłaszać uwagi co do istnienia okoliczności, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1

i art. 136 3 .”;

15) art. 152 2 i art. 152

3 otrzymują brzmienie:

„Art. 152 2 . 1. W przypadku stwierdzenia braku warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospo-

litej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 ,

art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku

przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę, w której zawiadamia o powodach uniemożliwiających uznanie

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (wstępna odmowa uznania

ochrony), a także wyznacza uprawnionemu z rejestracji międzynarodowego znaku towarowego termin do zajęcia sta-

nowiska w sprawie.

2. Po upływie terminu wskazanego w ust. 1 Urząd Patentowy wydaje decyzję w sprawie uznania na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego (decyzja w sprawie uznania ochrony), chy-

ba że wniesiono sprzeciw, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1.

Art. 152 3 . W przypadku gdy brak warunków wymaganych do uznania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

ochrony międzynarodowego znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1 , art. 138 ust. 3 i 4

oraz art. 141, dotyczy tylko niektórych towarów, Urząd Patentowy wydaje decyzję o odmowie uznania ochrony dla

tych towarów. Przepis art. 152 2 ust. 1 stosuje się odpowiednio.”;

16) uchyla się art. 152 5 i art. 152

6 ;

17) w art. 152 6a

ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. W przypadku wniesienia sprzeciwu wobec wyznaczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej między-

narodowego znaku towarowego, Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku

przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę o powodach mogących uniemożliwić uznanie ochrony w całości

lub części (wstępna odmowa uznania ochrony oparta na sprzeciwie).”;

18) w art. 152 6b

ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Po bezskutecznym upływie terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1, Urząd

Patentowy wydaje decyzję o uznaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku

towarowego (decyzja o uznaniu ochrony), chyba że stwierdził brak warunków wymaganych do uznania na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego, z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 ,

art. 136 1 , art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141. Decyzję tę Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz

z notą, w terminach wskazanych w Porozumieniu lub Protokole. Tryb przekazania, formę i język noty reguluje

Porozumienie lub Protokół.”;

Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 501

19) po art. 152 6b

dodaje się art. 152 6c

w brzmieniu:

„Art. 152 6c

. 1. Jeżeli Urząd Patentowy nie stwierdził przeszkód do udzielenia prawa ochronnego, o których

mowa w art. 129 1

i art. 136 1 , oraz spełnione zostały warunki, o których mowa w art. 138 ust. 3 i 4 oraz art. 141,

a także nie wniesiono sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1, wydaje, w terminach wskazanych w Porozumie-

niu lub Protokole, decyzję o uznaniu ochrony, którą przekazuje do Biura Międzynarodowego wraz z notą, której tryb

przekazania, formę i język przewiduje Porozumienie lub Protokół.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, decyzji o uznaniu ochrony nie doręcza się uprawnionemu.”;

20) art. 152 7 otrzymuje brzmienie:

„Art. 152 7 . Od decyzji w sprawie uznania ochrony służy stronie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy

w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia decyzji uprawnionemu. Przepisy art. 244 ust. 1 1 –1

4 i 5, art. 244

1 oraz

art. 245 stosuje się odpowiednio.”;

21) po art. 152 7 dodaje się art. 152

7a w brzmieniu:

„Art. 152 7a

. Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie uznania na terytorium Rzeczypospolitej

Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego,

w trybie, formie i języku przewidzianych w Porozumieniu lub Protokole, notę informującą o wydanej w tym postępo-

waniu decyzji, chyba że decyzja wraz z notą została przekazana na podstawie art. 152 6b

ust. 1.”;

22) art. 152 14

i art. 152 15

otrzymują brzmienie:

„Art. 152 14

. Urząd Patentowy przekazuje do Biura Międzynarodowego, w trybie, formie i języku przewidzia-

nych w Porozumieniu lub Protokole, notę o prawomocnej decyzji o unieważnieniu uznania na terytorium Rzeczy-

pospolitej Polskiej ochrony międzynarodowego znaku towarowego lub stwierdzeniu wygaśnięcia tej ochrony.

Art. 152 15

. 1. Do stwierdzenia wygaśnięcia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ochrony międzynarodowe-

go znaku towarowego przepisy art. 169–172 stosuje się odpowiednio.

2. Okres, o którym mowa w art. 169 ust. 1 pkt 1, rozpoczyna swój bieg od dnia:

1) bezskutecznego upływu terminu wynikającego z Porozumienia lub Protokołu na wydanie wstępnej odmowy

uznania ochrony, o której mowa w art. 152 2 ust. 1, lub

2) bezskutecznego upływu terminu na wniesienie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1, lub

3) cofnięcia sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1, lub

4) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu, o którym mowa

w art. 152 6a

ust. 1, lub

5) uprawomocnienia się decyzji o uznaniu ochrony wydanej po wstępnej odmowie uznania ochrony, o której

mowa w art. 152 2 ust. 1.”;

23) w art. 152 17

w ust. 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„W terminie 3 miesięcy od daty ogłoszenia o zgłoszeniu znaku towarowego uprawniony do wcześniejszego znaku

towarowego, uprawniony z wcześniejszego prawa osobistego lub majątkowego, a także osoba uprawniona do wyko-

nywania praw wynikających z chronionej nazwy pochodzenia lub chronionego oznaczenia geograficznego może

wnieść sprzeciw wobec zgłoszenia znaku towarowego z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 ust. 4 lub art. 132

1

ust. 1–3.”;

24) w art. 152 22

:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeciwu stronom służy wniosek o ponowne

rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 244–245, art. 248 i art. 249 stosuje się odpowiednio.”,

b) uchyla się ust. 3;

25) art. 152 23

otrzymuje brzmienie:

„Art. 152 23

. 1. Do postępowania w sprawie sprzeciwu przepisy art. 242 ust. 1 i 2, art. 251, art. 252 i art. 253

ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Do kosztów postępowania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym, przy

czym koszty znosi się pomiędzy stronami również w przypadku umorzenia postępowania w sprawie sprzeciwu.”;

Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 501

26) w art. 153 ust. 3–6 otrzymują brzmienie:

„3. Prawo ochronne na znak towarowy przedłuża się o dalsze 10 lat ochrony, o ile uiszczona zostanie opłata za

dalszy okres ochrony.

4. Urząd Patentowy może wezwać wpłacającego do złożenia wyjaśnień, w wyznaczonym terminie, co do wyso-

kości i uprawnienia do wniesienia opłaty. Jeżeli złożone wyjaśnienia nie usuwają stwierdzonych braków, Urząd Patento-

wy zwraca wniesioną opłatę za dalszy okres ochrony.

5. Przedłużenie prawa ochronnego na znak towarowy podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych.

6. Urząd Patentowy, z urzędu lub na wniosek uprawnionego z prawa ochronnego lub osoby przez niego upo-

ważnionej, w drodze postanowienia, wykreśla z rejestru znaków towarowych błędny wpis dotyczący przedłużenia

prawa ochronnego.”;

27) w art. 156:

a) w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) ich nazwisk lub adresów, w przypadku gdy osoby te są osobami fizycznymi;

2) oznaczeń, które nie mają odróżniającego charakteru lub które dotyczą rodzaju, jakości, ilości, zamierzonego

przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego, daty produkcji lub innych właściwości towarów;”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Używanie oznaczeń wskazanych w ust. 1 jest dozwolone tylko wówczas, gdy jest zgodne z uczciwymi

praktykami w przemyśle i handlu.”;

28) art. 157 otrzymuje brzmienie:

„Art. 157. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy nie może zakazać innej osobie używania tego

lub podobnego oznaczenia w obrocie, jeżeli znaku tego nie używał w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4. Na

żądanie strony pozwanej uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy przedstawia dowód, że w okresie pięciu

lat poprzedzających wniesienie powództwa znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4.”;

29) uchyla się art. 158;

30) w art. 161 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku zgłoszenia na swoją rzecz znaku towarowego albo uzyskania prawa ochronnego na znak towa-

rowy przez agenta lub przedstawiciela uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, uprawniony, jeżeli

agent lub przedstawiciel działał bez jego zgody i nie uzasadnił swojego działania, może żądać umorzenia postępowa-

nia albo unieważnienia prawa ochronnego na ten znak, a także udzielenia mu prawa ochronnego na ten znak albo

przeniesienia na niego już udzielonego prawa. Uprawniony może żądać ponadto zakazania używania znaku towaro-

wego przez agenta lub przedstawiciela.”;

31) w art. 162:

a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Przepisy art. 67 ust. 2–5 stosuje się odpowiednio.”,

b) ust. 1 1 otrzymuje brzmienie:

„1 1 . Prawo ochronne na znak towarowy może być przeniesione na rzecz kilku osób jako wspólne prawo

ochronne.”,

c) uchyla się ust. 1 2 ,

d) ust. 1 3 otrzymuje brzmienie:

„1 3 . Wpis do rejestru znaków towarowych o przeniesieniu prawa ochronnego, o którym mowa w ust. 1

1 ,

może nastąpić po złożeniu regulaminu znaku, o którym mowa w art. 122 ust. 2.”,

e) uchyla się ust. 3 1 ,

f) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Prawo ochronne na znak towarowy może być również przeniesione w stosunku do niektórych towarów,

dla których prawo to jest udzielone.”,

g) w ust. 6 wyrazy „Przepisy ust. 1 oraz ust. 3–5” zastępuje się wyrazami „Przepisy ust. 1, 3, 4 i 5”;

Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 501

32) w art. 162 1 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Prawo ochronne na znak towarowy może zostać podzielone na wniosek uprawnionego w stosunku do wskazanych

towarów, z zachowaniem daty pierwszeństwa.”;

33) w art. 163:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do uży-

wania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 ust. 1–4

oraz art. 78 i art. 79.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 i 1

2 w brzmieniu:

„1 1 . O ile umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjobiorca może wystąpić z powództwem o naruszenie

prawa ochronnego na znak towarowy wyłącznie za zgodą uprawnionego z tego prawa. Licencjobiorca wyłączny

może jednakże wystąpić z takim powództwem, jeżeli uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy, pomimo

wezwania, nie wystąpi w stosownym terminie z powództwem o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy.

1 2 . Licencjobiorca w celu uzyskania odszkodowania za poniesioną szkodę może wstąpić do sprawy

o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy wszczętej przez uprawnionego z tego prawa.”,

c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Licencja podlega, na wniosek zainteresowanego, wpisowi do rejestru znaków towarowych.”;

34) art. 164 otrzymuje brzmienie:

„Art. 164. 1. Prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione na wniosek, w całości lub części, jeżeli

nie zostały spełnione warunki wymagane do uzyskania tego prawa z przyczyn, o których mowa w art. 129 1 , art. 136

1

oraz art. 136 3 , i w przypadku istnienia wcześniejszego prawa, o którym mowa w art. 132

1 ust. 1–3.

2. W przypadku gdy podstawą wniosku jest wcześniejsze prawo, o którym mowa w art. 129 1

ust. 4 lub

art. 132 1 ust. 1–3, na prawo to może powoływać się jedynie uprawniony z tego prawa oraz osoba uprawniona do wy-

konywania praw wynikających z tego prawa. Przepis art. 133 stosuje się odpowiednio.”;

35) w art. 165 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Z wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego nie moż-

na wystąpić, gdy w dacie zgłoszenia lub dacie uprzedniego pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego:

1) wcześniejszy znak towarowy, który nie spełniał warunków określonych w art. 129 1 ust. 1 pkt 2–4, nie nabrał

jeszcze odróżniającego charakteru, o którym mowa w art. 130;

2) wcześniejszy znak towarowy nie nabrał jeszcze wystarczająco odróżniającego charakteru, aby możliwe było

stwierdzenie ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 132 1 ust. 1 pkt 3, o ile przepis ten

stanowi podstawę wniosku o unieważnienie;

3) wcześniejszy znak towarowy nie uzyskał jeszcze renomy, o której mowa w art. 132 1 ust. 1 pkt 4, o ile przepis

ten stanowi podstawę wniosku o unieważnienie.

4. W przypadku gdy podstawą wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy lub znak

towarowy gwarancyjny jest art. 136 1

lub art. 136 3 , Urząd Patentowy odmawia unieważnienia prawa ochronnego na

wspólny znak towarowy lub znak towarowy gwarancyjny, jeżeli po zmianie przez uprawnionego regulaminu używa-

nia znaku są spełnione warunki, o których mowa w tych przepisach.”;

36) w art. 166:

a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. W postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego

uprawniony do tego znaku towarowego jest obowiązany, na zarzut uprawnionego do późniejszego znaku towa-

rowego, przedstawić dowód na to, że w okresie pięciu lat poprzedzających datę wniosku o unieważnienie wcześ-

niejszy znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, w odniesieniu do towarów, dla

których został zarejestrowany, w zakresie, w jakim stanowią one podstawę wniosku o unieważnienie, lub że ist-

nieją uzasadnione powody jego nieużywania, pod warunkiem że w dacie wniosku o unieważnienie od zarejestro-

wania wcześniejszego znaku towarowego upłynęło co najmniej pięć lat.

2. Jeżeli w dacie pierwszeństwa późniejszego znaku towarowego upłynął już pięcioletni okres, w którym

miało nastąpić używanie wcześniejszego znaku towarowego w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, uprawnio-

ny do wcześniejszego znaku towarowego obowiązany jest przedstawić, obok dowodu wymaganego na podstawie

ust. 1, dowód na to, że ten znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 w okresie pię-

ciu lat poprzedzających datę pierwszeństwa lub istniały uzasadnione powody jego nieużywania.”,

Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 501

b) dodaje się ust. 3–8 w brzmieniu:

„3. W przypadku nieprzedstawienia dowodów, o których mowa w ust. 1 i 2, oddala się wniosek o unieważ-

nienie prawa ochronnego na podstawie wcześniejszego znaku towarowego.

4. Jeżeli wcześniejszy znak towarowy był używany w rozumieniu art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 4, wyłącznie

w odniesieniu do części towarów, dla których został zarejestrowany, uznaje się go, na użytek rozpatrywania

wniosku o unieważnienie, za zarejestrowany tylko dla tej części towarów.

5. Prawo ochronne na znak towarowy nie może być unieważnione na tej podstawie, że znak jest identyczny

lub podobny do wcześniejszego znaku towarowego, jeżeli przed dniem złożenia wniosku zostało wszczęte postę-

powanie o unieważnienie prawa ochronnego na wcześniejszy znak towarowy.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 5, wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy

może być rozpatrzony po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie unieważnienia prawa ochronnego na wcześ-

niejszy znak towarowy.

7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy znak wcześniejszy jest znakiem towarowym

Unii Europejskiej. W takim przypadku rzeczywiste używanie znaku towarowego Unii Europejskiej stwierdza się

zgodnie z art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r.

w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 154 z 16.06.2017, str. 1).

8. Do czasu zakończenia postępowania o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienie prawa z rejestracji na

znak towarowy Unii Europejskiej Urząd Patentowy zawiesza postępowanie o unieważnienie prawa ochronnego

na znak towarowy, wszczęte na tej podstawie, iż znak ten jest identyczny lub podobny do znaku towarowego Unii

Europejskiej.”;

37) w art. 169:

a) w ust. l w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5–7 w brzmieniu:

„5) niepodjęcia przez uprawnionego działań w celu uniemożliwienia używania wspólnego znaku towarowego

lub znaku towarowego gwarancyjnego w sposób niezgodny z zasadami używania określonymi w regulami-

nie używania znaku;

6) używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego przez uprawnionego

w sposób powodujący ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 136 1 ust. 1 pkt 2 lub

art. 136 3 ust. 1 pkt 2;

7) zmiany regulaminu używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminu używania znaku towarowego

gwarancyjnego, w wyniku której regulamin ten nie spełnia wymagań określonych w art. 138 ust. 4 lub 7 albo

ma do niego zastosowanie jedna z podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego, o których mowa

w art. 136 1 ust. 1 lub art. 136

3 ust. 1, chyba że uprawniony przed wydaniem decyzji stwierdzającej wygaś-

nięcie prawa ochronnego dokona w regulaminie używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminie

używania znaku towarowego gwarancyjnego niezbędnych zmian pozwalających na usunięcie niezgodności

z tymi przepisami.”,

b) w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) przez osobę upoważnioną do używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego.”,

c) uchyla się ust. 5,

d) w ust. 7 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny.”;

38) art. 172 otrzymuje brzmienie:

„Art. 172. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa z dniem złożenia wniosku o stwierdzenie jego wygaśnię-

cia, jednakże na wniosek strony Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie tego prawa z dniem, w którym nastąpiło zda-

rzenie, z którym ustawa wiąże skutek wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy. Datę wygaśnięcia prawa

ochronnego na znak towarowy potwierdza się w decyzji.”;

39) po art. 172 dodaje się art. 172 1 w brzmieniu:

„Art. 172 1 . Z wnioskiem o unieważnienie lub stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy,

na podstawie którego zastrzeżone jest starszeństwo znaku towarowego Unii Europejskiej, można również wystąpić,

jeżeli uprawniony zrzekł się tego prawa lub zezwolił na jego wygaśnięcie, pod warunkiem że unieważnienia lub

stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy można było dokonać z chwilą, gdy uprawniony zrzekł

się tego prawa lub pozwolił na jego wygaśnięcie. W przypadku uwzględnienia takiego wniosku starszeństwo przestaje

wywierać swój skutek.”;

Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 501

40) w art. 224 po ust. 2 dodaje się ust. 2 1 –2

3 w brzmieniu:

„2 1 . Urząd Patentowy informuje uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy o zbliżającym się termi-

nie uiszczenia opłaty za dalszy okres ochrony nie później niż na sześć miesięcy przed dniem, w którym upływa po-

przedni okres ochrony.

2 2 . Na wniosek uprawnionego z patentu, dodatkowego prawa ochronnego, prawa ochronnego na wzór użytkowy

lub prawa z rejestracji Urząd Patentowy informuje o zbliżającym się terminie uiszczenia opłaty za dalszy okres

ochrony nie później niż na miesiąc przed dniem, w którym upływa poprzedni okres ochrony.

2 3 . Nieotrzymanie przez uprawnionego informacji, o której mowa w ust. 2

1 i 2

2 , pozostaje bez wpływu na ocenę

zachowania przez uprawnionego terminu na uiszczenie opłaty.”;

41) art. 233 1 otrzymuje brzmienie:

„Art. 233 1 . O zgłoszeniu wynalazku, wzoru użytkowego i znaku towarowego oraz o wyznaczeniu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej międzynarodowego znaku towarowego, w zakresie wskazanym w art. 146 1 ust. 1 i 3 oraz

art. 152 6b

ust. 1 i 2, a także o wniesieniu sprzeciwu, o którym mowa w art. 152 6a

ust. 1 oraz art. 152 17

ust. 1, ogłasza

się w „Biuletynie Urzędu Patentowego”.”;

42) w art. 241 1 :

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1 1 w brzmieniu:

„1 1 . Zawiadomienie i informacje Urzędu Patentowego, o których mowa w art. 146

1 ust. 6 oraz art. 224

ust. 2 1

i 2 2 , a także pisemne informacje Urzędu Patentowego o zgłoszonym wynalazku, produkcie leczniczym

i produkcie ochrony roślin, wzorze użytkowym, wzorze przemysłowym, znaku towarowym, oznaczeniu geogra-

ficznym i topografii układów scalonych nie wymagają podpisu i pieczęci.”,

b) po ust. 2 1 dodaje się ust. 2

2 i 2

3 w brzmieniu:

„2 2 . Zgłoszeń w postaci elektronicznej należy dokonywać za pomocą systemu teleinformatycznego, przy

użyciu formularzy elektronicznych udostępnionych w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej

Urzędu Patentowego.

2 3 . Zgłoszenia i korespondencję w postaci elektronicznej, o których mowa w ust. 1 i 2

2 , sporządza się

w formatach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informa-

tyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570, z 2018 r. poz. 1000,

1544 i 1669 oraz z 2019 r. poz. 60).”,

c) uchyla się ust. 3;

43) w art. 261 w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3 1 w brzmieniu:

„3 1 ) rozpatrywanie sprzeciwów w zakresie określonym ustawą;”;

44) w art. 264 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Do powołanych przez Prezesa Urzędu Patentowego ekspertów należy orzekanie w sprawach, o których mo-

wa w art. 261 ust. 2 pkt 2–3 1 , a także w sprawach dokonywania wpisów do rejestrów, o których mowa w art. 228

ust. 1.”;

45) w art. 296:

a) oznaczenie „ust. 1a” zastępuje się oznaczeniem „ust. 1 1 ”,

b) po ust. 1 1 dodaje się ust. 1

2 –1

6 w brzmieniu:

„1 2 . W przypadku gdy istnieje ryzyko, że opakowania, etykiety, metki, zabezpieczenia, elementy lub urzą-

dzenia służące weryfikacji autentyczności lub wszelkie inne środki, na których umieszczony jest znak towarowy,

mogłyby być używane w odniesieniu do towarów, a takie użycie stanowiłoby naruszenie prawa ochronnego,

o którym mowa w ust. 2 i 2 1 , uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy lub osoba, której ustawa na to

zezwala, może żądać zaniechania:

1) umieszczania oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub do niego podobnego na opakowaniach,

etykietach, metkach, zabezpieczeniach lub elementach lub urządzeniach służących weryfikacji autentycz-

ności lub wszelkich innych środkach, na których ten znak może być umieszczony;

2) oferowania, wprowadzania do obrotu, importu lub eksportu lub składowania w celu oferowania lub wpro-

wadzania do obrotu, opakowań, etykiet, metek, zabezpieczeń, elementów lub urządzeń służących weryfika-

cji autentyczności lub wszelkich innych środków, na których ten znak jest umieszczony.

Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 501

1 3 . W przypadku gdy reprodukcja znaku towarowego w słowniku, encyklopedii lub podobnym zbiorze

informacji w formie drukowanej lub elektronicznej stwarza wrażenie, że stanowi on nazwę rodzajową towaru,

wydawca zapewnia, na żądanie uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy, aby reprodukcji znaku

towarowego bezzwłocznie, a w przypadku zbiorów w formie drukowanej – najpóźniej w następnym wydaniu

publikacji, towarzyszyło wskazanie, że jest to zarejestrowany znak towarowy.

1 4 . Bez uszczerbku dla praw nabytych przez osoby trzecie przed datą zgłoszenia lub datą uprzedniego

pierwszeństwa znaku towarowego, uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy lub osobie, której

ustawa na to zezwala, przysługuje prawo zakazania osobom trzecim wprowadzenia towarów, w ramach działal-

ności gospodarczej, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez dopuszczenia ich do swobodnego obrotu,

w przypadku gdy towary te lub ich opakowania pochodzą z państw trzecich i są opatrzone, bez zezwolenia

uprawnionego, znakiem towarowym, który jest identyczny ze znakiem towarowym zarejestrowanym w odniesie-

niu do tych towarów lub którego nie można odróżnić pod względem jego istotnych cech od tego znaku towaro-

wego.

1 5 . Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1

4 , wygasa, jeżeli w postępowaniu służącym ustaleniu, czy prawo

do zarejestrowanego znaku towarowego zostało naruszone, wszczętym zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu

Europejskiego i Rady (UE) nr 608/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie egzekwowania praw własności inte-

lektualnej przez organy celne oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1383/2003 (Dz. Urz. UE L 181

z 29.06.2013, str. 15), zgłaszający lub posiadacz towarów udowodni, że uprawnionemu z prawa ochronnego na

znak towarowy nie przysługuje prawo zakazania wprowadzenia towarów do obrotu w państwie końcowego prze-

znaczenia.

1 6 . Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1

4 , nie przysługuje, jeżeli identyczność lub podobieństwo znaków

towarowych, odnoszących się do leków, wynika wyłącznie z identyczności lub podobieństwa do międzynarodo-

wej niezastrzeżonej nazwy aktywnego składnika leków (INN).”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy, na który udzielono prawa ochronnego z wcześ-

niejszym pierwszeństwem, może zakazać innej osobie bezprawnego używania w obrocie gospodarczym znaku

identycznego:

1) ze znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz

tego uprawnionego w odniesieniu do identycznych towarów;

2) lub podobnego do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeń-

stwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi

ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze

znakiem towarowym, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz tego

uprawnionego;

3) lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego z wcześniej-

szym pierwszeństwem na rzecz tego uprawnionego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli używa-

nie tego znaku bez uzasadnionej przyczyny przynosi nienależną korzyść lub jest szkodliwe dla odróżniają-

cego charakteru lub renomy znaku wcześniejszego.”,

d) po ust. 2 dodaje się ust. 2 1 w brzmieniu:

„2 1 . Naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy, o którym mowa w ust. 2, polega także na używaniu

znaku towarowego:

1) jako nazwy handlowej lub nazwy przedsiębiorstwa albo jako części tych nazw, chyba że pozostaje ono bez

wpływu na możliwość odróżnienia towarów w obrocie;

2) w reklamie stanowiącej czyn nieuczciwej konkurencji zgodnie z art. 16 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 16 kwietnia

1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2018 r. poz. 419 i 1637).”,

e) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Z roszczeniami, o których mowa w ust. 1, można wystąpić również przeciwko osobie, która tylko

wprowadza do obrotu oznaczone już znakiem towarowym towary, jeżeli nie pochodzą one od uprawnionego albo

osoby, która miała jego zezwolenie na używanie znaku towarowego, jak również przeciwko osobie, z usług której

korzystano przy naruszeniu prawa ochronnego na znak towarowy. Przepisu nie stosuje się do osoby, której od-

powiedzialność jest wyłączona na podstawie art. 12–15 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą

elektroniczną.”,

Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 501

f) po ust. 3 dodaje się ust. 3 1 –3

3 w brzmieniu:

„3 1 . W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionemu nie przy-

sługuje prawo zakazania używania później zarejestrowanego znaku towarowego, jeżeli ten późniejszy znak towa-

rowy nie mógłby zostać unieważniony na podstawie art. 165 ust. 1 i 3 lub art. 166 ust. 3.

3 2 . W postępowaniu w sprawie naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy uprawnionemu nie przy-

sługuje prawo zakazania używania później zarejestrowanego znaku towarowego Unii Europejskiej, jeżeli ten

późniejszy znak towarowy nie mógłby zostać unieważniony zgodnie z art. 60 ust. 1, 3 lub 4, art. 61 ust. 2 lub

art. 64 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie

znaku towarowego Unii Europejskiej.

3 3 . W przypadku gdy uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy nie przysługuje prawo zakaza-

nia używania późniejszego znaku towarowego na podstawie ust. 3 1

lub 3 2 , uprawnionemu do późniejszego znaku

towarowego nie przysługuje, w ramach postępowania w sprawie naruszenia prawa ochronnego na ten znak, pra-

wo zakazania używania wcześniejszego znaku towarowego, nawet jeśli nie można już się powoływać na prawo

do wcześniejszego znaku towarowego przeciwko późniejszemu znakowi towarowemu.”;

46) w art. 305 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Kto, w celu wprowadzenia do obrotu, oznacza towary podrobionym znakiem towarowym, w tym podrobio-

nym znakiem towarowym Unii Europejskiej, zarejestrowanym znakiem towarowym lub znakiem towarowym Unii

Europejskiej, którego nie ma prawa używać lub dokonuje obrotu towarami oznaczonymi takimi znakami, podlega

grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”.

Art. 2. 1. Do postępowań o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy, wszczętych i niezakończonych przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą

ustawą.

2. Do postępowań o unieważnienie albo stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy, udzielonego

przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, wszczętych po wejściu w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy

ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

3. Do postępowań w sprawie przedłużenia prawa ochronnego na znak towarowy na dalsze okresy ochrony, wszczę-

tych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

4. Do postępowań o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeci-

wu, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.

5. Do postępowań o ponowne rozpatrzenie sprawy od decyzji Urzędu Patentowego wydanej po rozpatrzeniu sprzeci-

wu, wszczętych po wejściu w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy zmienionej w art. 1, w brzmieniu nada-

nym niniejszą ustawą, również w przypadku, gdy postępowanie w sprawie sprzeciwu zostało wszczęte przed dniem wejścia

w życie niniejszej ustawy.

Art. 3. Do oceny stosunków cywilnoprawnych, które powstały przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje

się przepisy dotychczasowe, chyba że skutki prawne tych stosunków nastąpiły po wejściu w życie niniejszej ustawy.

Art. 4. 1. Postępowania w sprawie udzielenia praw ochronnych na wspólne znaki towarowe gwarancyjne, wszczęte

i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stają się postępowaniami w sprawie udzielenia praw

ochronnych na znaki towarowe gwarancyjne.

2. Zgłoszenia wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się zgło-

szeniami znaku towarowego gwarancyjnego.

3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, zgłaszający, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej

ustawy, jest obowiązany dołączyć regulamin używania znaku, o którym mowa w art. 138 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1.

4. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 3, postępowanie w sprawie udzielenia prawa ochronne-

go na znak towarowy gwarancyjny umarza się.

Art. 5. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy uprawniony może złożyć wniosek

o przekształcenie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy gwarancyjny w prawo ochronne na znak towarowy gwa-

rancyjny.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się regulamin używania znaku, o którym mowa w art. 138 ust. 6

ustawy zmienianej w art. 1.

3. W przypadku niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, do prawa ochronnego na wspólny znak towarowy

gwarancyjny stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda


Legislation Amends (1 text(s)) Amends (1 text(s)) Implements (2 text(s)) Implements (2 text(s))
No data available.

WIPO Lex No. PL105