关于知识产权 知识产权培训 树立尊重知识产权的风尚 知识产权外联 部门知识产权 知识产权和热点议题 特定领域知识产权 专利和技术信息 商标信息 工业品外观设计信息 地理标志信息 植物品种信息(UPOV) 知识产权法律、条约和判决 知识产权资源 知识产权报告 专利保护 商标保护 工业品外观设计保护 地理标志保护 植物品种保护(UPOV) 知识产权争议解决 知识产权局业务解决方案 知识产权服务缴费 谈判与决策 发展合作 创新支持 公私伙伴关系 人工智能工具和服务 组织简介 与产权组织合作 问责制 专利 商标 工业品外观设计 地理标志 版权 商业秘密 WIPO学院 讲习班和研讨会 知识产权执法 WIPO ALERT 宣传 世界知识产权日 WIPO杂志 案例研究和成功故事 知识产权新闻 产权组织奖 企业 高校 土著人民 司法机构 遗传资源、传统知识和传统文化表现形式 经济学 金融 无形资产 性别平等 全球卫生 气候变化 竞争政策 可持续发展目标 前沿技术 移动应用 体育 旅游 PATENTSCOPE 专利分析 国际专利分类 ARDI - 研究促进创新 ASPI - 专业化专利信息 全球品牌数据库 马德里监视器 Article 6ter Express数据库 尼斯分类 维也纳分类 全球外观设计数据库 国际外观设计公报 Hague Express数据库 洛迦诺分类 Lisbon Express数据库 全球品牌数据库地理标志信息 PLUTO植物品种数据库 GENIE数据库 产权组织管理的条约 WIPO Lex - 知识产权法律、条约和判决 产权组织标准 知识产权统计 WIPO Pearl(术语) 产权组织出版物 国家知识产权概况 产权组织知识中心 产权组织技术趋势 全球创新指数 世界知识产权报告 PCT - 国际专利体系 ePCT 布达佩斯 - 国际微生物保藏体系 马德里 - 国际商标体系 eMadrid 第六条之三(徽章、旗帜、国徽) 海牙 - 国际外观设计体系 eHague 里斯本 - 国际地理标志体系 eLisbon UPOV PRISMA UPOV e-PVP Administration UPOV e-PVP DUS Exchange 调解 仲裁 专家裁决 域名争议 检索和审查集中式接入(CASE) 数字查询服务(DAS) WIPO Pay 产权组织往来账户 产权组织各大会 常设委员会 会议日历 WIPO Webcast 产权组织正式文件 发展议程 技术援助 知识产权培训机构 COVID-19支持 国家知识产权战略 政策和立法咨询 合作枢纽 技术与创新支持中心(TISC) 技术转移 发明人援助计划(IAP) WIPO GREEN 产权组织的PAT-INFORMED 无障碍图书联合会 产权组织服务创作者 WIPO Translate 语音转文字 分类助手 成员国 观察员 总干事 部门活动 驻外办事处 职位空缺 采购 成果和预算 财务报告 监督
Arabic English Spanish French Russian Chinese
法律 条约 判决 按管辖区浏览

1994年2月4日法,关于版权和邻接权, 波兰

返回
被取代文本  转至WIPO Lex中的最新版本
详情 详情 版本年份 2010 日期 生效: 1994年5月23日 议定: 1994年2月4日 文本类型 主要知识产权法 主题 版权与相关权利(邻接权) 主题(二级) 知识产权及相关法律的执行, 知识产权监管机构, 替代性争议解决, 传统文化表现形式 This consolidated version of the copyright law incorporates amendments up to 'Act No. 1016 of July 8, 2010, amending Act on Copyright and Related Rights and the Act on Judicial Costs in Civil Cases', which came into force on October 21, 2010.

可用资料

主要文本 相关文本
主要文本 主要文本 波兰语 Ustawa z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych         法语 Loi n° 83 du 4 février 1994 sur le droit d'auteur et les droits voisins (modifiée jusqu'au 21 octobre 2010)         英语 Act No. 83 of February 4, 1994, on Copyright and Neighboring Rights (as amended up to October 21, 2010)        

ACT

of 4 February 1994

ON COPYRIGHT AND RELATED RIGHTS1

(Consolidated text)

Chapter 1. The Object of Copyright Article 1. 1. The object of copyright shall be any manifestation of creative activity of individual nature, established in any form, irrespective of its value, purpose or form of expression (work).

2. In particular, the object of copyright shall include:
1) works expressed in words, mathematical symbols, graphic signs (literary, journalistic, scientific and
cartographic works and computer programs);
2) artistic works;
3) photographic works;
4) string musical instruments;
5) industrial design works;
6) architectural works, architectural and urban planning works as well as urban planning works;
7) musical works as well as musical and lyrical works;
8) theatrical works, theatrical and musical works as well as choreographic and pantomime works;
9) audiovisual (including film) works.
2(1). Protection may apply to the form of expression only and no protection shall be granted to

discoveries, ideas, procedures, methods and principles of operation as well as mathematical concepts.

3. The work shall be in copyright since being established, even though its form is incomplete.

4. The author shall be granted copyright protection regardless of whether the formalities have been complied with or not.

Article 2. 1. The work derived from another author's work, in particular its translation, modification or adaptation, shall be copyrighted without detriment to the original work.

  1. The disposal and use of the derivative work shall be dependent on permission of the author of the original work (derivative copyright) unless the author's economic rights to the original work have expired. The author's permission shall also be required for preparing the derivative work in the case of data bases showing the features of a piece of work.
  2. The author of the original work may withdraw his/her permission if the derivative work has not been disseminated within five years from the date of granting such permission. The remuneration paid to the author is not be refundable.
  3. The work produced under the inspiration of another author's work shall not be considered as the derivative work.

5. The copies of the derivative work shall indicate the author and the title of the original work.

Article 3. Collections, anthologies, selections, and data bases showing the features of a piece of work shall be copyrighted even if they contain unprotected materials in so far as the nature of their order, arrangement or composition is creative without detriment to the rights of the works used .

Article 4. The copyright shall not apply to: Article 5. The provisions of this Act shall apply to works:

1) legislative acts and their official drafts;
2) official documents, materials, logos and symbols;
3) published patent specifications and industrial design specifications;
4) simple press information.

1) whose author or coauthor is a Polish citizen; or

11) whose author is a citizen of the European Union Member State or Member States of the European Free Trade Agreement (EFTA) -parties to the Agreement on the European Economic Area; or

2) which have been published for the first time on the territory of the Republic of Poland or simultaneously on this territory and abroad; or

3) which have been published for the first time in the Polish language; or

4) which are protected under international agreements within the scope of protection provided therein.

Article 6. 1. Pursuant to this Act: 1) published work shall mean a piece of work which has been reproduced and its copies have been made available to the public by its author's permission; 2) simultaneous publication shall mean publication of a piece work on the territory of the Republic of Poland and abroad within the period of 30 days from the date of its first publication; 3) disseminated work shall mean a piece of work which has been made available to the public in any way by its author's permission; 4) broadcast of a piece of work shall mean its dissemination by radio or television transmission through wireless networks (terrestrial or satellite) or cable networks;

5) rebroadcast of a piece of work shall mean its dissemination by an operator other than the original broadcaster in the form of taking over the entire and unchanged programme of a radio or television broadcasting organization and transmitting it for general reception simultaneously and integrally;

6) marketing of, it means making its original or copies available to the public through transfer of their ownership by a rightholder or with consent of the rightholder;

7) rental of copies of a piece of work, means their transfer for use limited in time with the objective of generating direct or indirect material benefit;

8) lending for use of copies of a piece of work, it means delivery thereof for use limited in time without the objective of generating direct or indirect material benefit;

9) presentation of a piece of work, it means providing access thereto either through sound, vision or sound and vision carriers on which the work has been recorded, or through equipment used for reception of radio or television programme on which the work is being broadcast;

10) technological protection measures shall be any and all technology, equipment or elements thereof intended to prevent or to restrict any actions permitting the use of works or artistic performances in breach of law;

11) effective technological protection measures shall be the technological protection measures which allow subjects holding rights to control the use of a protected work or an artistic performance through the application of an access code or a protection mechanism, in particular encryption, scrambling or any other transformation of a piece of work or an artistic performance or a reproduction inspection mechanism which serve the protection objective;

12) information on management of rights shall be information providing identification of the work, the author, the owner of the copyright or information on the conditions of exploitation of a piece of work, provided that they have been attached to the copy of the work or are delivered in relation to dissemination thereof, including identification codes.

2. Whenever this Act mentions an equivalent of a given amount denominated in euro it shall mean its equivalent denominated in the Polish currency, calculated at the average euro exchange rate or its equivalent denominated in other currency, calculated at the average euro exchange rate and the average exchange rate of such other currency announced by the National Bank of Poland on the day preceding the performance of this act.

Article 61. 1. Dissemination of a piece of work on the territory of the Republic of Poland through satellite radio or television transmission means dissemination of such work by the act of introducing, under the responsibility of the radio or television broadcasting organization, on the territory of the Republic of Poland, the work into a chain of communication leading to the satellite and back down to Earth.

2. If dissemination of any work through satellite radio or television transmission occurs in any nonmember country of the European Union which does not ensure the level of protection defined in Chapter II of the Council Directive 93/83/EEC of 27 September 1993 on the coordination of certain rules concerning copyright and rights related to copyright applicable to satellite broadcast and cable rebroadcast (Official Journal of the European Union, Special Polish Edition, Chapter 17, Vol. 1, p. 134), and if:

1) the work-carrying signal is transmitted to the satellite through an uplink station situated on the
territory of the Republic of Poland, it is believed that such work has been disseminated on the territory
of the Republic of Poland by the operator of that station;
2) the work-carrying signal is transmitted to the satellite through an uplink station situated on the
territory of a non-Member State of the European Union and the work is disseminated on the
commission of a radio or television organization having its seat in one of the European Union Member
States and the main enterprise on the territory of the Republic of Poland, it is believed that the work
has been disseminated on the territory of the Republic of Poland by such organization.
3. If the work-carrying signal is encrypted to prevent the common and unlimited reception thereof, it

shall be considered as dissemination pursuant to paragraph 1 provided that the means for receiving the signal are provided by the radio or television broadcasting organization or with its consent.

4. A satellite shall be any artificial Earth satellite operating within the frequency bands which pursuant to the Act of 16 July 2004 -the Telecommunications Law (Dz.U. 2004, No. 17, item 1800, as amended) are reserved for the broadcast of signals for reception by the public or which are reserved for closed point-to-point communication, provided that in both those cases the reception of signals must occur in comparable conditions.

Article 7. Should the international agreements, to which the Republic of Poland is a party, provide for broader protection than envisaged by this Act for unpublished works of Polish citizens or for works published for the first time on the territory of the Republic of Poland or simultaneously on the territory of the Republic of Poland, or for works published for the first time in Polish, the provisions of such agreements shall apply.

Chapter 2.

Owner of the Copyright

Article 8. 1. The owner of the copyright shall be the author unless this Act states otherwise.

  1. It shall be presumed that the author is the person whose name has been indicated as the author on copies of the work or whose authorship has been announced to the public in any other manner in connection with the dissemination of the work.
  2. In order to exercise his/her copyright the author, as long as he/she does not disclose his/her authorship, shall be represented by the producer or the publisher and in the absence thereof -by the competent collective management organization.

Article 9. 1. The co-authors shall enjoy copyright jointly. It shall be presumed that the amounts of shares are equal. Each of the co-authors may claim the amounts of shares to be determined by the court on the basis of his/her contribution of creative work.

  1. Each of the co-authors may exercise his/her copyright with respect to his/her autonomous part of the work without detriment to the other co-authors.
  2. The consent of all co-authors shall be required in order to exercise copyright with respect to the whole work. In the event of absence of such consent, each of the co-authors may request a court decision which shall take into account the interests of all the co-authors in its decision.
  3. Each of the co-authors may lay claims for infringement of copyright with respect to the whole work. All co-authors shall have the right to compensation received in proportion to their shares.
  4. Economic rights of co-authors shall be regulated by the respective provisions of the Civil Code on the co-ownership of fractional parts.

Article 10. If authors have combined their separate works in order to disseminate them jointly, each of them may request from the other authors their permissions for the dissemination of the so created whole, unless there are reasonable grounds for withholding such permissions and the contract does not state otherwise. Provisions of Article 9(2)-(4) above shall apply accordingly.

Article 11. The producer or publisher shall have the author's economic rights in a collective work and in particular the rights in encyclopedias or periodical publications, and the authors shall have economic rights in their specific parts which may exist independently. It shall be presumed that the producer or publisher have the right to the title.

Article 12. 1. Unless this Act or a contract of employment states otherwise, the employer, whose employee has created a piece of work within the scope of his/her duties resulting from the employment relationship, shall, upon acceptance of the work, acquire the author's economic rights within the limits resulting from the purpose of the employment contract and the congruent intention of the parties.

  1. If, within two years from accepting the work, the employer does not start the dissemination of the work to be disseminated under such contract of employment, the author may fix in writing a time limit for the employer to disseminate the work with the effect that upon its expiry, the rights acquired by the employer together with the ownership of the object in which the work has been fixed shall return to the author, unless the contract states otherwise. The parties may agree upon another time limit for starting the dissemination of the work.
  2. Unless the contract of employment states otherwise, upon the acceptance of the work, the employer shall acquire the ownership of the object in which the work has been fixed.

Article 13. If, within six months from delivery of the work, the employer fails to notify the author of its rejecting or conditioning the acceptance upon making specific changes within an appropriate time for making such changes, it shall be considered that the work has been accepted without objections. The parties may agree on a different time limit.

Article 14. 1. Unless the contract of employment states otherwise, the research institutions shall have the priority in publishing a scientific work when its employee created such work as a result of performing his/her duties under the employment relationship. The author shall have the right to remuneration. The priority of publication shall expire if within six months from the date of delivery of the work no publication contract has been made with the author or if, within two years from the date of its acceptance, the work has not been published.

2. The research institution may, without separate remuneration, use the scientific materials included in the work specified in paragraph 1 and may make the work accessible to the third parties if it results from the agreed designation of the work or has been provided for in the contract.

Article 15. It shall be presumed that the producer or publisher is the person whose surname or business name has been shown as such on the objects in which the work has been fixed or whose name or business name has been disclosed to the public in any other manner in connection with the dissemination of the work.

Article 15a. A higher education institution pursuant to the regulations on higher education, shall enjoy the right of priority to publish a diploma work of its student. If the higher education institution has not published the diploma work within six months from the defense, the student who wrote such work may publish it unless it is a part of collective work.

Chapter 3.

The Content of Copyright

Division 1.

Author's Moral Rights

Article 16. Unless this Act stipulates otherwise, the moral rights shall protect the link between the author and his/her work which is unlimited in time and independent of any waiver or transfer, and, in particular, the right: 1) to be an author of the work; 2) to sign the work with the author's name or pseudonym, or to make it available to the public

anonymously; 3) to have the contents and form of the author's work inviolable and properly used; 4) to decide on making the work available to the public for the first time; 5) to control the manner of using the work.

Division 2. Author's

Economic Rights

Article 17. Unless this Act stipulates otherwise, the author shall have an exclusive right to use the work and to manage its use throughout all the fields of exploitation and to receive remuneration for the use of the work.

Article 171. Preparing a derivative work or reproducing a data base possessing the features of a piece of work by a legal user of the data base or a copy thereof shall not require permission of the author of the data base if it is required for access to the contents of the data base and for normal use of its contents. If the user is authorized to use only a part of the data base, this provision shall apply only to this part.

Article 18. 1. The author's economic rights shall not be subject to execution as long as they serve the author. The above shall not apply to receivables due.

  1. After the author's death his/her heirs may object to the execution of an unpublished work under copyright unless the objection contradicts the expressed wish of the author as to the dissemination of the work.
  2. The right to remuneration referred to in Articles 19(1), 191, 20(2)-(4), 201, 30(2) and 70(3) cannot be waived, transferred or executed. The above shall not apply to receivables due.

Article 19. 1. The author and his/her heirs, in the case of professionally performed resale of original copies of the artistic or photographic work, shall have the right to remuneration being the sum total of the rates below: 1) 5% of a part of the selling price, if this part is included in the range up to the equivalent of

EUR 50,000; and 2) 3% of a part of the selling price, if this part is included in the range from the equivalent of EUR 50,000.01 to the equivalent of EUR 200,000 ; and 3) 1% of a part of the selling price, if this part is included in the range from the equivalent of EUR 200,000.01 to the equivalent of EUR 350,000 ; and 4) 0.5% of a part of the selling price, if this part is included in the range from the equivalent of EUR 350,000.01 to the equivalent of EUR 500,000 ; and 5) 0.25% of a part of the selling price, if this part is included in the range exceeding the equivalent of EUR 500,000 -the remuneration being not higher, however, than the equivalent of EUR 12,500. 2.The provision of paragraph 1 shall not apply in the case of the selling price lower than the equivalent of EUR 100.

3.Pursuant to paragraph 1, original copies of a piece of work shall include: 1) the copies performed personally by the author; 2) the copies considered original copies of the work, if they were performed personally, in a limited

number, by the author or under his/her supervision, numbered, signed or otherwise designated by him/her.

Article 191. The author and his/her heirs shall have the right to remuneration in the amount of 5% of the price of professionally performed resale of manuscripts of literary and musical works.

Article 192. 1. Pursuant to Article 19(1) and Article 191, the resale shall mean any sale effected after the first disposal of the work by the author.

2. The professional resale pursuant to of Article 19(1) and Article 191 shall mean any acts having the nature of resale performed, as a part of the activity carried on, by sellers, buyers, intermediaries, and other subjects professionally dealing with trading in works of art or manuscripts of literary and musical works.

Article 193. 1. The seller referred to in Article 192(2) shall be liable to pay the remuneration referred to in Article 19(1) and Article 191, and when he/she acts on behalf of a third party professionally dealing with trading in works of art or manuscripts of literary and musical works, he shall be jointly and severally liable with him/her.

  1. The seller shall be obliged to disclose the third person specified in paragraph 1 above. He/she may be released from such duty through payment of the due remuneration.
  2. The author of the work referred to in Article 19(1) and Article 191 and his/her heirs may demand that the persons mentioned in paragraph 1 provide the information and render available the documents necessary to determine due remuneration for the resale of an original copy or manuscript of a piece of work for the period of 3 years of the day of performing the resale.

Article 194. The selling prices specified in Article 19(1) and Article 191 shall mean the prices net of the output goods and services tax due in respect of the performed resale of an original copy or manuscript of a piece of work.

Article 195. The provisions of Articles 19 to 194 shall also apply to original copies and manuscripts of works other than those listed in Article 5, whose authors have a place of permanent stay on the territory of the Republic of Poland on the date of performing the resale.

Article 20. 1. Producers and importers: 1) of tape recorders, video recorders and other similar devices; 2) of photocopiers, scanners and other similar reprographic devices which allow to make copies of all or

a part of a published work; 3) of blank carriers used for fixing, within the scope of personal use, works or objects of related rights, with the help of the devices listed in subparagraphs 1 and 2 -shall be obliged to pay to collective management organizations specified in paragraph 5 which act to the benefit of artists, artistic performers, producers of phonograms and videograms, and publishers, fees at not more than 3% of the amount due from the sale of those devices and carriers.

  1. The amount received in the form of fees from the sale of tape recorders and other similar devices as well as blank carriers related thereto, shall be distributed as follows: 1) 50% -to artists; 2) 25% -to artistic performers; 3) 25% -to producers of phonograms.
  2. The amount received in the form of fees from the sale of video recorders and other similar devices as well as blank carriers related thereto, shall be distributed as follows: 1) 35% -to artists; 2) 25% -to artistic performers; 3) 40% -to producers of videograms.
  3. The amount received in the form of fees from the sale of reprographic devices as well as blank carriers related thereto, shall be distributed as follows: 1) 50% -to artists; 2) 50% -to publishers.
  4. The Minister competent for culture and protection of the national heritage, having consulted collective management organizations, associations of authors, artistic performers, organizations of producers of phonograms, producers of videograms and publishers as well as organizations of producers or importers of the devices and blank carriers listed in paragraph 1, shall define, by way of a regulation: categories of devices and carriers as well as the fees referred to in paragraph 1, on the basis of the capacity of a device and carrier to reproduce works, and the designed use thereof for functions other than reproduction of works, the manner of collection and distribution of the fees as well as the collective management organizations authorized to collect such fees.

Article 201. 1. Any person who is in possession of any reprographic devices and conducts economic activities within the scope of reproduction of works for the personal use of third parties, shall be obliged to pay, through a collective management organization, fees at up to 3% of proceeds generated from such activities, to authors and publishers, unless the reproduction is done on the basis of a contract signed with a rightholder. Such fees shall be paid to authors and publishers in equal parts.

2. The Minister competent for culture and protection of the national heritage, having consulted collective management organizations, associations of authors and publishers as well a respective chamber of commerce, shall define, by way of a regulation, the fees referred to in paragraph 1, taking into account the share of works reproduced for personal use in all of the reproduced materials, the manner of collection and distribution of the fees as well as designate the organization or collective management organizations authorized to collect such fees.

Article 21. 1. Radio and television broadcasting organizations may broadcast minor musical works, minor lyrical works as well as musical and lyrical works exclusively on the basis of the contract signed with the collective management organization, unless the radio or television broadcasting organization is entitled to broadcast works commissioned thereby on the basis of a separate contract.

2. An author may waive, in a contract concluded with a radio or television broadcasting organization, the agency of the collective management organizations management referred to in paragraph 1. The waiver must be in writing, otherwise being null and void.

21. Provisions of paragraphs 1 and 2 shall respectively apply to making works available to the public in a manner permitting everyone to access it at a place and in time selected thereby.

  1. Repealed.
  2. Repealed.

Article 211. 1. Cable network operators may retransmit in cable networks the works broadcast in programmes of radio and television broadcasting organizations exclusively on the basis of a contract concluded with the relevant collective management organization.

2. In the event of disputes connected with the conclusion of the contract, referred to in paragraph 1, the provisions of Article 11018 shall be applied.

Article 22. 1. Radio and television broadcasting organizations shall be allowed to fix the works, with their own means and for their own broadcasting purposes, to use them in compliance with law.

  1. The fixations referred to in paragraph 1 shall be destroyed within one month from the date of expiry of the right to broadcast the work.
  2. The provisions of paragraph 2 shall not apply to fixations made in the course of preparing own radio broadcasts and programmes which have exceptional documentary character and which will be placed in the archives.

Division 3. Permissible Use of

Protected Works

Article 23. 1. It shall be permitted to use free of charge the work having been already disseminated for purposes of personal use without the permission of the author. This provision shall not authorize to build constructions according to other authors' architectural works as well as architectural and urban planning works and to use electronic data bases possessing the features of a piece of work unless this applies to one's own scientific use not connected with any profit-gaining purposes.

2. The scope of personal use shall include use of single copies of works by a circle of people having personal relationships, and in particular any consanguinity, affinity or social relationship.

Article 231. No author's permission shall be required for transitory or incidental reproduction of works, such reproduction having no independent economic significance but constituting an integral and fundamental part of a manufacturing process the sole purpose of which is to enable:

1) transmission of work through the data transmission system between third parties by an intermediary;
or
2) the use of work in compliance with law.

Article 24. 1. It shall be permitted to disseminate through a group antenna or cable network the works broadcast by another radio or television broadcasting organization through satellite or terrestrial networks if it is done within the framework of concurrent, integral and free dissemination of radio and television programmes and is designed for a specific group of receivers living in either a single apartment building or single family houses including up to 50 households.

2. Owners of devices used for receiving radio or television programme may receive by means of such devices broadcast works even if such devices are located in a public place, provided that it is not connected with the obtaining of material benefits.

  1. Repealed.
  2. Ineffective.

Article 25. 1. It shall be permitted, for informative purposes, to broadcast through the press, radio and television the materials:

1) having been already broadcast:
a) reports on current events;
b) current articles on political, economic or religious issues, unless there is a clear provision that
any further dissemination thereof is prohibited;
c) current comments made and photographs taken by reporters;
2) short excerpts from reports and articles, specified in subparagraph 1(a) and (b);
3) reviews of publications and disseminated works;
4) speeches delivered at public meetings and proceedings; this, however, shall not authorize to publish
collections of speeches of a single person;
5) short summaries of a disseminated work.
2. The author shall have the right to remuneration for the use of the works specified in paragraph 1(1)

(b) and (c) above.

  1. Dissemination of the works specified in paragraph 1 shall be allowed both in the original and in translation thereof.
  2. Provisions of paragraphs 1 to 3 shall respectively apply to making works available to the public in such a manner which permits everyone to access them at a place and time selected by any such person, provided that if the remuneration referred to in paragraph 2 is not paid on the basis of an agreement with the rightholder, the remuneration shall be paid through the collective management organization.

Article 26. It shall be permitted to quote, in the reports of current events, the works made available in the course of such events, however, within the limits justified by the purpose of the information.

Article 27. Research and educational institutions shall be allowed, for teaching purposes or in order to conduct their own research, to use disseminated works in original and in translation, and to make copies of fragments of the disseminated work.

Article 28. Libraries, archives and schools shall be allowed: 1) to provide free access to copies of disseminated works within the scope of their tasks as stated under statute; 2) to make or mandate making copies of disseminated works in order to supplement them, maintain or protect one's own collections; 3) to make the collection available for research or learning purposes through information technology system terminals (endings) located at the premises of those entities.

Article 29. 1. It shall be permitted to quote, in works constituting an independent whole, fragments of disseminated works or minor works in full, within the scope justified by explanation, critical analysis, teaching or the rights governing a given kind of creative activity.

2. For teaching and research reasons it is permissible to include disseminated minor works or excerpts from larger works in textbooks and reading books.

21. It shall be permissible to include in anthologies, for teaching or research purposes, minor works of fragments or larger woks which have already been disseminated.

3. In the events specified in paragraphs 2 and 21 the author shall have the right to remuneration.

Article 30. 1. The centres of information and documentation may prepare and disseminate their own documentation studies and single copies, not larger than one publishing sheet of excerpts of the published works.

2. The author and the competent collective management organization management shall be authorized to collect from the centres specified in paragraph 1 above, remuneration for the paid access to copies of fragments of the works.

Article 301. Articles 28, 29(2) and (3) and 30 shall not apply to data bases possessing the features of a piece of work.

Article 31. It shall be permitted to gratuitously perform in public any disseminated works during religious ceremonies, school and academic events or official state ceremonies, provided that it is not, directly or indirectly, connected with any material benefits and the artists do not receive any remuneration, except for any advertising, promotional or election events.

Article 32. 1. The owner of a copy of the artistic work may exhibit it publicly if no material benefit is intended to be gained.

2. In the event of deciding to destroy the original copy of an artistic work found in a public place, the owner shall be obliged to offer the author or his/her relatives to sell it, if it is possible to contact him in order to make the offer of sale. The highest price limit shall be set by the value of the materials. If the sale is not possible, the owner shall make it possible for the author to make a copy, or depending on the type of the work, a proper documentation thereof.

Article 33. It shall be allowed to disseminate:
1) the works permanently exhibited on commonly accessible public roads, streets, squares or gardens,
although not for the same use;
2) the works exhibited in commonly accessible public collections such as museums, galleries, and
exhibition halls, though only in catalogues and printed publications for promotion of such works and
also in press and television current event reports within the limits justified by information purposes;

3) in encyclopaedias and atlases -printed artistic and photographic works if it is difficult to get into contact with the author. In such case, the author shall have the right to remuneration.

Article 331. It shall be permitted to use the already disseminated works for the benefit of the handicapped, provided that such use is directly related to their handicap, that it is not a profit-gaining activity and that it is proportionate to the nature of the handicap.

Article 332. It shall be permitted to use works for the purposes of public security or for the purposes of administrative, court or legislative proceedings and any reports thereof.

Article 333. For the purposes of advertising, a public exhibition or a public sale of works it shall be permitted to use copies of already disseminated works, within the scope justified by the promotion of an exhibition or sale, excluding any other commercial use.

Article 334. It shall be permitted to use works in relation to any presentation or repair of equipment.

Article 335. It shall be permissible to use a piece of work such as a building structure, its drawing, plan or other assessment, for the purposes of reconstruction or repair of a building structure.

Article 34. It shall be permitted to use the works, within the limits of permissible use, on the condition that the author and the source have been named. The author and the source should be named subject to existing options. The authors shall not have the right to remuneration, unless this Act stipulates otherwise.

Article 35. The permissible use must not infringe the normal use of the work or violate the rightful interests of the author.

Chapter 4.

Term of Author's Economic Rights

Article 36. Subject to exceptions provided for in this Act the author's economic rights shall expire after the lapse of seventy years:

1) from the death of the author, and in case of joint works -from the death of the coauthor who has
survived the others;
2) in the case of a piece of work the author of which is not known -from the date of the first
dissemination, unless the pseudonym does not raise any doubts as to author's identity or if the author
disclosed his/her or her identity;
3) in the case of a piece of work with respect to which the author's economic rights are, under statutory
law, enjoyed by a person other than the author -from the date of dissemination of the work and if the
work has not been disseminated from the date of establishment thereof;

4) in the case of an audio-visual work -from the death of the last of the following: the main director, the author of screenplay, author of dialogues, composer of music written for the audio-visual work.

Article 37. If the time of the expiration period of the author's economic rights starts to run from the dissemination of the work and the work was disseminated in parts, in a series, in fragments or inserts, the time of the period shall run for each of them separately from the date of dissemination of each of the above mentioned parts.

Article 38. Repealed.

Article 39. The term of the author's economic rights shall be calculated in full years following the year when there occurred the event from which the time started to run within limits specified in Articles 36 and 37.

Article 40. 1. Producers or publishers of copies of such literary and musical works, artistic works, photographic and cartographic works which do not benefit from protection of the author's economic rights, shall be obliged to transfer between 5 to 8% of gross proceeds from the sales of copies of the said works to the Fund referred to in Article 111. That shall apply to editions on the territory of the Republic of Poland.

11. Producers and publishers make the payments referred to in paragraph 1 for quarterly periods no later than by the end of the month following the end of the quarter in which the sale proceeds were generated. If the amount of the payment is not greater than an equivalent of EUR 1,000 denominated in zlotys, it shall be possible to make settlements in other regular periods, however not longer than a financial year.

  1. The provision of paragraph 1 shall apply respectively to copies of protected works derived from the works which do not benefit from protection of the author's economic rights.
  2. The minister competent for culture and protection of the national heritage shall, by regulation, specify the percentage specified in paragraph 1 above.

Chapter 5. Devolution of Author's

Economic Rights

Article 41. 1. Unless the Act states otherwise:
1) the author's economic rights may devolve upon other persons through inheritance or by contract,
2) the person who acquires the author's economic rights may transfer them to other persons, unless the
contract stipulates otherwise.
2. A contract for the transfer of the author's economic rights or for the use of the work, hereinafter

called "the licence", shall cover the fields of exploitation specified expressly therein.

  1. Any provisions of a contract concerning all works or all works of a specific type by the same author to be produced in the future shall be invalid.
  2. A contract may provide only for such fields of exploitation which are known at the time of its conclusion.
  3. Author of a piece of work used or incorporated in an audiovisual work or a piece of work which is a part of a collective work, after creation of new ways of exploitation of the works, cannot deny his consent for the use of such work in an audiovisual work or a collective work within the fields of exploitation unknown at the time of conclusion of agreement, unless for an important reason.

Article 42. Should the author's economic rights of one of the co-authors fall to the State Treasury as the statutory heir, that part shall devolve upon the surviving co-authors or their legal successors in proportion to their shares.

Article 43. 1. If the contract does not indicate whether the transfer of the author's economic rights or the granting of licence was free of charge, the author shall have the right to remuneration.

2. If the contract does not specify the author's remuneration, such remuneration shall be set taking into account the scope of the right granted and the benefits resulting from the use of the work.

Article 44. In the event of gross discrepancy between the remuneration of the author and the benefits of the acquirer of the author's economic rights or the licensee, the author may request the court for a due increase of his/her remuneration.

Article 45. Unless the contract stipulates otherwise, the author shall have the right to a separate remuneration for the use of the work within each separate field of exploitation.

Article 46. Unless the contract stipulates otherwise, the author shall retain his/her exclusive right to permit the exercise of his/her derivative copyright even though the contract stipulates for the transfer of all author's economic rights.

Article 47. If the remuneration of the author depends on the proceeds from the use of his/her work, the author shall have the right to receive information and to have access, as necessary, to the documentation being essential to determine such remuneration.

Article 48. 1. If the remuneration of the author was set as a percentage of the selling price of a copy of the work and such price has increased since then, the agreed percentage from copies sold at the higher price shall be due to the author.

2. The unilateral reduction of the selling price before the lapse of one year from starting the dissemination of such work shall not affect the amount of remuneration. The parties may extend such time limit.

Article 49. 1. If the contract does not specify the manner of the use of a piece of work, that manner shall comply with the character and purpose of the work and accepted practice.

    1. Regardless of having purchased all the author's economic rights, a legal successor may not, without consent of the author, alter the work in any way unless it is obviously necessary and the author has no justified reason to object to it. This applies respectively to works where the period of protection of the author's economic rights has terminated.
    2. 2. Ineffective.
  1. The marketing of an original or a copy of a piece of work on the territory of the European Economic Area shall exhaust the right to permit any further marketing of such copy on the territory of the Republic of Poland, except for rental or letting for use thereof.

Article 51. 1. Ineffective.

Article 50. The separate fields of exploitation shall be, in particular:
1) within the scope of fixing and reproduction of works -production of copies of a piece of work with
the use of specific technology, including printing, reprographics, magnetic fixing and digital
technology;
2) within the scope of trading the original or the copies on which the work was fixed -introduction to
trade, letting for use or rental of the original or copies;
3) within the scope of dissemination of works in a manner different from defined in subparagraph 2 -
public performance, exhibition, screening, presentation and broadcast as well as rebroadcast, and
making the work publicly available in such a manner that anyone could access it at a place and time
selected thereby.

Article 52. 1. Unless the contract stipulates otherwise, the transfer of ownership of a copy of work shall not result in the devolution of the author's economic rights to such work.

  1. Unless the contract stipulates otherwise, the transfer of the author's economic rights shall not result in the transfer of ownership of a copy of the work to the acquirer.
  2. The acquirer of an original work shall allow its author such access to the work as necessary for the exercise of copyright. The acquirer of the original may, however, claim due security and remuneration for use to be provided by the author.

Article 53. A contract to transfer the author's economic rights shall be made in writing under pain of nullity.

Article 54. 1. The author shall deliver the work within the time limit specified in the contract, and if such time limit has not been set, immediately after completing the work.

2. If the author has not delivered the work within the set time limit, the ordering party may set a proper additional time limit for the author under pain of renunciation of the contract, and upon the expiry of such time limit, the ordering party may renounce the contract.

Article 55. 1. If the ordered work is defective, the ordering party may set a proper additional time limit for the author to correct it, and upon its expiry, may renounce the contract or claim a decrease of the agreed remuneration, unless such defects are a result of circumstances for which the author is not responsible. The author shall, nevertheless, retain his/her right to receive part of the remuneration not higher than 25% of the contractual remuneration.

    1. If the work has legal defects, the ordering party may renounce the contract or to claim the damage to be undone.
    2. 3. The claims specified in paragraph 1 shall expire upon acceptance of the work.
  1. If within six months after the delivery of the work the ordering party does not inform the author about its acceptance, non-acceptance or conditioning the acceptance on making specific changes within the specific time limit set for this purpose, the work shall be deemed as accepted without reservations. The parties may set another time limit.

Article 56. 1. The author may renounce or terminate the contract because of his/her own fundamental interests.

  1. If within two years from the renunciation or termination specified in paragraph 1 above the author intends to start using the work, he/she shall be obliged to offer such use to the purchaser or the licensee and to set for him a proper time limit for that purpose.
  2. If the author renounces or terminates the contract after the work has been accepted, the other party may make that renunciation or termination dependent upon securing the costs incurred by it as a result of the contract. However, the reimbursement of costs may not be claimed if the discontinuation of dissemination has resulted from circumstances for which the author is not responsible.
  3. The provision of paragraph 1 above shall not apply to architectural works and architectural and urban planning works, audiovisual works and works ordered within the scope of their exploitation in audiovisual work.

Article 57. 1. If the acquirer of the author's economic rights or the licensee who has undertaken to disseminate the work does not start the dissemination within the agreed time limit or if there is no agreed time limit, the author may renounce or terminate the contract within two years from the acceptance of the work and may claim the damage to be repaired after the expiry of an additional time limit, not shorter than six months.

  1. If the work has not been made available to the public as a result of circumstances for which the acquirer or the licensee is responsible, the author may claim double remuneration with respect to the remuneration specified in the contract for dissemination of the work instead of repairing the damage incurred unless the licence is nonexclusive.
  2. Provisions of paragraphs 1 and 2 above shall not apply to architectural and architectural and urban planning works.

Article 58. If the work is made available to the public in an unsuitable form or with changes to which the author may rightfully object, the author may renounce or terminate the contract after the ineffective summon to stop the infringement. The author shall have the right to remuneration specified in the contract.

Article 59. If this Act does not provide otherwise, each of the parties renouncing or terminating the contract may request from the other party the return of everything it received under the contract.

Article 60. 1. The user of the work shall allow the author to exercise the author's inspection prior to starting the dissemination of the work. If necessary changes in the work are made in connection with the inspection and such changes are a result of circumstances beyond the author's power to decide on them, the costs of their introduction shall be covered by the acquirer of the author's economic rights or the licensee.

  1. If the author has not exercised the author's inspection within the specified time limit it shall be presumed that he/she has consented to the dissemination of the work.
  2. Unless this Act or the contract stipulates otherwise, the author shall not have the right to additional remuneration for his/her inspection.
  3. The authors of artistic works shall have the right to exercise the author's inspection for consideration.
  4. The exercise of the author's inspection of architectural works and architectural and urban planning works shall be regulated by separate provisions of law.

Article 61. Unless the contract stipulates otherwise, acquisition of a copy of an architectural design or architectural and urban planning design from the author shall entitle the acquirer to use it for a single construction only.

Article 62. 1. The author may include works in a collective publication of his/her works for the publication of which a separate contract has been concluded.

2. Unless provided otherwise, the contract for the collective publication of works shall not include the right to publish particular works.

Article 63. If the contract covers the preparation of copies which are to be made available to the public, the author shall receive author's copies number of which has been set in the contract.

Article 64. Unless provided otherwise, a contract transferring the author's economic rights, shall transfer to the acquirer, upon acceptance of the work, the right to the exclusive use of the work within the field of exploitation specified in the contract.

Article 65. If there is no clear provision regarding the transfer of copyright it is deemed that the author has granted a licence.

Article 66. 1. Unless provided otherwise, a contract of licence shall authorize the use of the work for five years on the territory of the state in which the licensee has its seat.

2. After the time limit specified in paragraph 1 the right received under the contract of licence shall expire.

Article 67. 1. The author may grant his/her authorization to use his/her work within the fields of exploitation specified in the contract and state the scope, territory and time of such use.

  1. Unless the contract reserves the exclusive use of the work in a specific form (exclusive licence), the licence shall not preclude the author's authorizing other persons to use the work within the same field of exploitation (nonexclusive licence).
  2. Unless the contract stipulates otherwise, the licensee may not authorize any other person to use the work even if it is within the scope of the licence received.
  3. Unless the contract stipulates otherwise, rightholder under an exclusive licence may, within the scope covered by the licence contract, lay claims for the infringement of the author's economic rights.

5. The exclusive licence contract shall be in writing under pain of nullity.

Article 68. 1. Unless the contract stipulates otherwise and the licence has been granted for an indefinite time, the author may terminate it keeping the contractual time limits, and if such have not been agreed, one year in advance at the end of the calendar year.

2. The licence granted for longer than five years shall be deemed, after a lapse of that period, as granted for an indefinite time.

Chapter 6.

Special Provisions on Audiovisual Works

Article 69. Co-authors of audiovisual work shall be persons who made a creative contribution to its completion, and in particular: the director, picture operator, the author of the adaptation of a literary work, the author of musical works or musical and lyrical works created for the audiovisual work and the author of the screenplay.

Article 70. 1. It is presumed that the producer of an audiovisual work acquires, pursuant to the contract for creation of such work or a contract for use of an existing work, exclusive economic rights for the exploitation of those works within the framework of the audiovisual work as a whole.

2. Ineffective

21. Co-authors of audiovisual work and artistic performers shall have the right to: 1) remuneration proportionate to proceeds received from screening the audiovisual work in cinemas; 2) appropriate remuneration for the rental of copies of audiovisual works and their public

presentation; 3) appropriate remuneration for the broadcasting of the work on television or through other means of public presentation of works; 4) appropriate remuneration for the reproduction of the audiovisual work on the copy for individual use.

  1. The person using an audiovisual work shall pay remuneration referred to in paragraph 21 through the competent collective management organization.
  2. Respective remuneration for the use of a Polish audiovisual work abroad or a foreign work in the Republic of Poland may be agreed on a lump sum basis.

Article 71. The producer shall be allowed to make translations of the audiovisual work into various language versions without the consent of the authors.

Article 72. The author of a piece of work ordered for an audiovisual work may, five years after the acceptance of the ordered work, allow for dissemination of that work in another audiovisual work, if within such time, the original audiovisual work with his/her work in it has not been disseminated. The parties may shorten this time limit.

Article 73. The right to the author's inspection may be exercised only with respect to the final version of the audiovisual work.

Chapter 7.

Special Provisions Concerning Computer Programs

Article 74. 1. Computer program shall be subject to protection as literary works, unless the provisions of this Chapter provide otherwise.

  1. Protection accorded to computer programs shall cover all forms of expression thereof. Ideas and principles which underlie any element of a computer program, including those which underlie its interfaces, shall not be protected.
  2. Unless the contract of employment stipulates otherwise, the author's economic rights in a computer program created by an employee while performing of his/her duties under the employment relationship shall be owned by the employer.
  3. The economic rights in a computer program, subject to the provisions of Article 75(2) and (3), shall include the right to do:
1) the permanent or temporary reproduction of a computer programs in full or in part, by any means and
in any form; where it is necessary to reproduce a computer program for its loading, displaying,
running, transmitting and storing, consent of the rightholder shall be required for such acts;
2) the translation, adaptation, arrangement or any other modification of a computer program, providing
for the rights of the person who made such modifications;
3) the public dissemination, including letting for use or rental, of a computer program or a copy thereof.

Article 75. 1. Unless the contract stipulates otherwise, the acts specified in Article 74(4)(1)-(2) shall

not require consent of the rightholder if they are necessary for the use of the computer program in

accordance with its purpose, including the correction of errors by a person who has lawfully acquired it.

2. The consent of the rightholder shall not be required: 1) to make a back-up copy if that is necessary for using such computer program. Unless the contract stipulates otherwise, such copy may not be used concurrently with the computer program;

2) to observe, study and test the functioning of the computer program by a person who, in order to learn about its idea and principles, has a right to use a copy of the computer program, if such person is entitled to perform those acts and does it while loading, displaying, running, transmitting or storing the computer program;

3) to reproduce a code or translation of its form pursuant to of Article 74(4)(1)-(2), if that is indispensable to obtain the information necessary to achieve the interoperability of an independently created computer program with other computer programs provided that the following conditions are met:

a) the acts are performed by the licensee or another person having a right to use a copy of the computer program or by another person acting on his/her behalf; b) information necessary for achieving interoperability has not been previously readily available to persons mentioned under letter a; c) such acts apply only to the parts of the original computer program which are necessary to achieve interoperability.

3. Information specified in paragraph 2(3) may not be: 1) used for purposes other than to achieve interoperability of an independently created computer program; 2) given to other persons, unless it is necessary for achieving interoperability of an independently created computer program; 3) used for developing, manufacturing or marketing the computer programs substantially similar in form

of expression or to other acts infringing the copyright. Article 76. Provisions of contracts at variance with Article 75(2)-(3) shall be null and void.

Article 77. Provisions of Articles 16(3)-(5), 20, 23 , 231, 27 , 28 , 30, 331-335 , 49(2), 56, 60 and 62 shall not apply to computer programs.

Article 771. A rightholder may request that a computer program user destroys the technical means held thereby (including computer programs) the sole use of which is to facilitate prohibited removal or circumventing technological protection measures of the program.

Article 772. The protection granted to data bases possessing the features of a piece of work shall not cover computer programs used to develop or operate data bases accessible via electronic means.

Chapter 8.

Protection of Author's Moral Rights

Article 78. 1. The author whose moral rights have been threatened by actions of others, may request such actions to be ceased. Where an infringement is committed, the author may also request the person who committed the infringement to perform all the actions necessary for the elimination of its effects, and in particular to make a public statement of appropriate contents and form. If the infringement was culpable, the court may award the author a certain amount of money to repair the suffered damage and/or at the request of the author, to oblige the offender to pay a relevant amount of money for a social cause as indicated by the author.

  1. Unless the author provided otherwise, upon his/her death, the suit for the protection of moral rights of the deceased may be brought by the spouse, and if such does not exist, by descendants, parents, siblings, and descendants of siblings, in that order.
  2. Unless the author provided otherwise, persons mentioned in paragraph 2 above shall be authorized in the same order to exercise the moral rights of the deceased author.
  3. Unless the author stipulates otherwise, the suit referred to in paragraph 2 above may also be brought by the relevant association of authors according to the type of creative activity, or the collective management organization which had been administering copyright of the deceased author.

Chapter 9. Protection of Author's

Economic Rights

Article 79. 1. The rightholder may request from the person who infringed his/ her author's economic rights to:

1) cease the infringement;
2) eliminate the consequences of the infringement;
3) repair the inflicted damage: a)
on the general terms or

b) by payment of double or, where the infringement is culpable, triple the amount of respective remuneration that would have been due as of the time of claiming it in exchange for the rightholder's consent for the use of the work; 4) render the acquired benefits.

2. Irrespective of the claims specified in paragraph 1, the rightholder may demand:

1) a single or multiple announcements of a press declaration having the proper wording and form, or communicating to the public all or a part of a court pronouncement issued in the examined case, in the manner and within the scope defined by the court;

2) payment by the person who breached the author's economic rights of an appropriate sum of at least double the probable value of the benefits received by the offender of the infringement in favour of the Fund referred to in Article 111, provided that the infringement was culpable and has been committed within the scope of economic activity performed by the offender in the name of a third party or in his own name even if on account of a third party.

  1. A person who breached the author's economic rights may be instructed by the court, at such person's request and with the rightholder's consent, if the breach is non-culpable, to pay a relevant sum to the rightholder if discontinuance of the breach or elimination of the consequences of the breach would have been excessively onerous for the offender.
  2. When issuing its decision on breach of law the court may adjudge, at the rightholder's request, on illegally produced objects and means and materials used to produce them and in particular, the court may adjudge on their withdrawal from trading, on assigning them to the rightholder as part of damages or on their destruction. While issuing its decision the court shall take into account the weight of the breach and third party interests.
  3. It shall be presumed that the means and materials referred to in paragraph 4 are owned by the person who breached the author's economic rights.
  4. The provision of paragraph 1 shall respectively apply to elimination or circumvention of technological protective measures which prevent any access to, reproduction or dissemination of a piece of work, provided that the objective of such acts is illegal use of such work.
  5. Paragraphs 1 and 2 shall apply respectively in the event of unauthorised removal or change of any electronic information on the management of copyright or related rights, as well as intentional dissemination of works with such information having been illegally removed or modified.

Article 80. 1. The court competent to hear the cases of infringement of the author's economic rights in the locality where the offender conducts its activity or where his economic is located, also prior to filing suit, shall consider, within no more than 3 days of filing, an application of a party with legal interest therein:

1) for securing evidence and securing claims related thereto;
2) for obliging the person who infringed the author's economic rights to provide information and any
documentation specified by the court and being material to the claims referred to in Article 79(1);
3) for obliging a person other than the infringing party to provide information material to the claims
defined in Article 79(1) on the origin, distribution networks, volume and price of goods or services
which infringe the author's economic rights, provided that:
a) such person has been confirmed to have goods which breach the author's economic rights; or
b) such person has been confirmed to benefit from services which breach the author's economic
rights; or
c) such person has been confirmed to render services used in any acts which the breach author's
economic rights; or
d) the person specified in letters (a), (b) or (c) indicated a person who participated in production,
manufacturing or distribution of goods or rendering of services in breach of the author's
economic rights
and the purpose of any of the above actions is to generate, directly or indirectly, profit or any other
economic benefit, although it does not include any actions by consumers acting in good faith.
2. If it admits any evidence or considers any applications referred to in paragraph 1, the court ensures

that the operator's business secrets as well as all other secrets protected by law are kept confidential.

  1. The duty referred to in paragraph 1(2)-(3) may be avoided exclusively by anyone who under the Code of Civil Procedure could have refused to give testimony or to respond to any questions asked of him acting as witness.
  2. If justified, the court may condition the issuance of a ruling to secure any of the evidence referred to in paragraph 1, subparagraph 1 from payment of a security deposit.
  3. Complaints against a court ruling in any of the matters referred to in paragraph 1 shall be considered by the court within 7 days.
  4. Any securing of evidence shall comply with Article 733, Article 742 and Articles 744 to 746 of the Code of Civil Procedure respectively.

Chapter 10.

Protection of Image, Addressee of Correspondence and Confidentiality of Sources of Information

Article 81. 1. The dissemination of an image shall require the permission of the person presented in it. Unless there is a clear reservation, such permission shall not be required if such person has received the agreed price for posing.

2. The permission shall not be required for dissemination of the image: 1) of a commonly known person, if such image has been made in connection with his/her performance of

public functions and, in particular, political, social or professional functions; 2) of a person constituting only a detail of a whole, such as a meeting, a landscape, or a public event.

Article 82. Unless the person, to whom correspondence is addressed, has not declared his/her will otherwise, dissemination of the correspondence within twenty years after his/her death shall require the permission of the spouse, or in absence thereof the permission of descendants, parents or siblings, in that order.

Article 83. The provisions of Article 78(1) shall apply respectively to claims brought due to the dissemination of the image of the person presented in it and the dissemination of correspondence without the required permission of the person to whom it was addressed; such claims may not be brought after the lapse of twenty years from the death of those persons.

Article 84. 1. The author, or the publisher or producer at the request of the author, shall keep as confidential the sources of information used in the work and shall not disclose any documents connected therewith.

2. The disclosure of a secret shall be permissible upon consent of the person who entrusted such a secret or by virtue of the decision of the competent court.

Chapter 11.

Related rights

Division 1.

Rights in Artistic Performances

Article 85. 1. Each artistic performance of a piece of work or a folk art work shall enjoy protection regardless of the value, the designation and form of expression thereof.

2. Pursuant to of paragraph 1, artistic performances shall include, without limitation, the actions of: actors, reciters, conductors, instrumentalists, singers, dancers and mimes as well as other individuals who make a creative contribution to a performance.

Article 86. 1. Artistic performers shall have, within the limits specified by this Act, the exclusive right to: 1) protection of personal interests, particularly within the scope of:

a) listing him/her as a performer, except for cases when omission is customary practice; b) deciding how the performer should be named, including maintaining anonymity or using a pseudonym; c) raising objections against any distortions, misrepresentations and other changes in the performance which could harm his or her good name; 2) use the artistic performance and have the right of disposition of the rights thereto within the following fields of exploitation: a) within the scope of fixing and reproduction -production of copies of artistic performance with the use of specific technology, including magnetic fixing and digital technology; b) within the scope of trading the copies on which the artistic performance was fixed -introduction to trade, letting for use or rental of the copies;

c) within the scope of dissemination of artistic performance in a form different from that defined in letter b -broadcast, rebroadcast and presentation, unless made with the use of a copy introduced to the market, or making available to the public any fixing of artistic performance in such a way as to allow anyone to access it at a place and time selected by them.

  1. Artistic performers shall have the right to remuneration for the use of the artistic performance or for disposition of rights thereto as provided in a contract or granted by the provisions of the Act.
  2. In case of broadcast, rebroadcast or presentation of an artistic performance with the use of a copy introduced to the market, the artistic performer shall have the right to appropriate remuneration.

Article 87. The contract concluded by an artistic performer with the producer of an audiovisual work for co-participation in the production of an audiovisual work, unless it stipulates otherwise, shall transfer to the producer the rights to manage and to use the performance, within such audiovisual work, within all fields of exploitation known on the date of conclusion of the contract.

Article 88. The right of the artistic performer shall not infringe the copyright in the performed work.

Article 89. The right referred to in Article 86(1)(2) and Article 86(2) shall expire within fifty years following the year in which a given artistic performance was established. However, if within such time a fixation of such performance was published or was publicly presented, the period of protection shall be calculated from such events and if both of them occurred from the one which happened earlier.

Article 90. Provisions of this Act shall apply to artistic performances which: 1) have been made by a Polish citizen or a person residing on the territory of the Republic of Poland; or 11) have been made by a citizen of a European Union Member State, or Member States of the European Free Trade Agreement (EFTA) -parties to the Agreement on the European Economic Area; or 2) have been established for the first time on the territory of the Republic of Poland; or 3) have been published for the first time on the territory of the Republic of Poland; or 4) shall be protected under international agreements within the scope in which such protection results from those agreements.

Article 91. It is presumed that the manager of a team is authorized to represent the rights to group artistic performances. Such presumption applies respectively to parts of artistic performances which have independent significance.

Article 92. The provisions of Articles 8 to 10, 12, 18, 21, 211, 41 to 45, 47 to 49, 52 to 55, 57 to 59, 62 to 68, 71 and 78 shall apply to artistic performances respectively.

Article 93. The provision of Article 15a, Article 33(10) of the Family and Guardianship Code shall apply respectively to the right in artistic performance.

Division 2.

Rights in Phonograms and Videograms

Article 94. 1. A phonogram shall be the first fixing of the sound layer of a performance of a piece of work or other acoustic phenomena.

  1. A videogram shall be the first fixing of a sequence of moving pictures, with or without sound, whether or not it constitutes an audiovisual work.
  2. A producer of a phonogram or videogram shall be deemed to be the one under whose name or business name such phonogram or videogram has first been made.
  3. Without detriment to the rights of the authors or artistic performers, the producer of a phonogram or videogram shall have the exclusive right to manage of and to use the phonogram or videogram within the scope of:
1) reproduction by a specific technique;
2) marketing;
3) rental or letting copies for use;
4) making a phonogram or a videogram available to the public in a fo rm permittin g a nyone to have
access thereto at the place and time chosen by them.
5. In the event of broadcast, rebroadcast or presentation of a phonogram or videogram already

on the market, the producer shall have the right to proper remuneration.

Article 95. 1. The right referred to in Article 94(4)-(5) shall expire fifty years following the year in which the phonogram or videogram was made.

  1. If the phonogram was published in the period referred to in paragraph 1, the right referred to in Article 94(4) and (5) shall expire fifty years following the year in which the phonogram was published.
  2. If the phonogram was not published in the period referred to in paragraph 1 and if in that period it was disseminated, the right referred to in Article 94(4)-(5) shall expire fifty years following the year in which the phonogram was disseminated.
  3. If a videogram was published or disseminated in the period referred to in paragraph 1, the right referred to in Article 94(4)-(5) shall expire fifty years following the year in which the first of those events had occurred.

Article 951. 1. Phonograms shall be regulated by provisions of Article 21(1) respectively, unless the broadcast is done on the basis of a contract with a rightholder.

2. Phonograms and videograms shall be regulated by provisions of Article 21 1.

Article 96. Provisions of this Act shall apply to phonograms and videograms: 1) whose producer has its residence or seat on the territory of the Republic of Poland; or 11)whose producer has its place of residence or seat on the territory of the European Economic Area; or 2) which are protected on the basis of international agreements, within the scope of protection which results from such agreements.

Division 3.

Rights to Programme Broadcasts

Article 97. Without detriment to the rights of the authors, artistic performers, producers of phonograms and videograms, radio or television broadcasting organizations shall have the exclusive right to manage and use their broadcast programmes within the scope of: 1) fixation;

2) reproduction by specific technique;
3) broadcast by another radio or television broadcasting organization;
4) rebroadcast;
5) introduction of their fixations to the market;
6) presentation at locations accessible for an entrance fee;
7) providing access to fixations thereof in a form allowing anyone to access them at a place and time
chosen thereby.

Article 98. The right defined in Article 97 shall expire after fifty years following the year of the first broadcast of the program.

Article 99. The provisions of this Act shall apply to broadcasting programmes: 1) of radio and television broadcasting organizations having their seat on the territory of the Republic of Poland or 2) of radio and television broadcasting organizations having their seat on the territory of the European Economic Area; 3) which are protected by international agreements, within the scope of protection resulting from such agreements.

Division 31.

Rights to First Editions and Scientific and Critical Editions

Article 991. The publisher who was the first to publish or otherwise disseminate a piece of work for which the protection period has expired and its copies have not been yet made public, shall only have the right to employ this work and to use it across all the fields of exploitation for a period of twenty five years from the date of the first publication or dissemination.

Article 992. A person who, following the expiry of protection period enjoyed by copyright to a piece of work, prepared a critical or a scientific edition thereof, which is not considered as a piece of work, shall only have the right to employ such an edition and to use it within the scope referred to in Article 50(1)-(2), for a period of thirty years from the date of publication.

3 12

Article 99. Provisions of Article 99and Article 99shall respectively apply to works and texts which, because of the time of creation or character thereof have never been protected by copyright.

4 12

Article 99. The protection periods referred to in Articles 99and 99, shall be designated in compliance with the provisions of Articles 37 and 39, respectively.

Article 995. 1. The provisions of this Act shall apply to the first editions: 1) whose publisher has its place of residence or seat on the territory of the Republic of Poland or 2) whose publisher has its place of residence or seat on the territory of the European Economic Area; or

3) which are protected under international agreements, within the scope of protection resulting from such agreements. 2. The provisions of the Act shall apply to scientific and critical editions which:

1) have been made by a Polish citizen or a person residing on the territory of the Republic of Poland or
2) have been first established on the territory of the Republic of Poland; or
3) have been first published on the territory of the Republic of Poland; or
4) are protected under international agreements, within the scope of protection resulting from such
agreements.

Division 4.

Common Regulations on Related Rights

Article 100. The exercise of the rights in artistic performances, phonograms, videograms and programme broadcasts, first editions or scientific and critical editions, shall be subject to the restrictions referred to in Articles 23-35, respectively.

Article 101. The provisions of Articles 1(4), 6, 61, 8(2), 22, 39, 51, 79 and 80 shall respectively apply to the artistic performances, phonograms, videograms, programme broadcasts, first editions, as well as scientific and critical editions.

Article 102. 1. Each copy of a phonogram or videogram shall carry, apart from the indication of the authors and artistic performers, titles of works and the date of manufacture, the surname or business name of the producer, and in the event of fixation of a broadcast, the name of the radio or television broadcasting organization.

2. It is presumed that copies which do not meet the requirements specified in paragraph 1 have been made illegally.

Article 103. Disputes relating to related rights shall lay within the competence of circuit courts.

Chapter 12.

Collective Management Organizations

Article 104. 1. Pursuant to this Act, collective management organizations, shall mean associations grouping authors, artistic performers, producers or radio and television broadcasting organizations whose statutory objective is the collective management and protection of copyright or related rights entrusted to them, and the exercise of the powers resulting from this Act.

    1. Provisions of the Act on Associations shall apply to the organizations referred to in paragraph 1 above, provided that: 1) members of the organizations may also be legal persons; 2) the activities specified in this Act to be undertaken by the organization shall require a permit by the minister competent for culture and protection of the national heritage;
    2. 3) the minister competent for culture and protection of the national heritage shall supervise the said organizations.
  1. The minister competent for culture and protection of the national heritage shall grant the permit referred to in paragraph 2(2) to organizations capable to give a guarantee of the proper management of the entrusted rights.
  1. Collective management organization shall compose annual report on its operations within no longer than 6 months from the balance-sheet day.
  2. Collective management organization shall run accounting ledgers and prepare financial statements in accordance with the Act of 29 September 1994 on Accounting (Dz. U. of 2009, No. 152, item 1223; No. 157, item 1241 and No. 165, item 1316 and Dz. U. of 2010, No. 47, item 278).
  3. Annual financial statements of collective management organization shall be audited by statutory auditors. The statutory auditor shall be selected by the internal control body of the organisation.
  4. Collective management organization shall immediately deliver the report referred to in paragraph 31 and the statements referred to in paragraph 32, together with the statutory auditor's opinion and report, to the minister competent for culture and protection of national heritage and shall make these documents available to the general public by placing them on its website.
  5. The minister competent for culture and protection of national heritage shall specify, by means of a regulation, the detailed scope of the report referred to in paragraph 31, taking into consideration information regarding the organisational structure of the collective management organization, its internal bodies, assets and operations in terms of collective management and protection of copyright and related rights, as well as the need to evaluate the correctness of the realisation by the organization of its statutory objectives.

4. In the event of exceeding the scope of the awarded permit, the minister competent for culture and protection of the national heritage shall summon the organization to discontinue the infringement within a fixed time limit, under the threat to revoke the permit.

objects of related rights in cases specified in Article 21 paragraphs 1 and 2, Article 21paragraph 1 and

Article 70 paragraph 21 and in the "public presentation" field of exploitation.

5. The permit referred to in paragraph 2(2) may be revoked if the organization:
1) fails to perform its duties within the scope of the management of copyright and related rights entrusted
to it or their protection;
2) infringes the regulations within the scope of the permit;
3) does not fulfil the obligation of submitting for approval the tables of remuneration for using works and
1 1

6. Decisions of the minister competent for culture and protection of the national heritage to grant or to revoke the permit for undertaking the exercise of the powers specified in paragraph 1 above by collective management organizations, shall be announced in the official gazette Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski.

Article 105. 1. It is presumed that the collective management organization shall be authorized to administer and to protect the rights within the fields of exploitation covered by collective management and that it shall be authorized within this scope to participate in judicial proceedings. Such presumption may not be referred to if more than one collective management organization claims to have a title to the same work or artistic performance.

2. Within the scope of its activities the collective management organization may demand the submission of information and access to documents necessary to determine remuneration and fees claimed.

Article 106. 1. The collective management organization shall be obliged to provide equal treatment to the rights of its members and other persons it represents within the scope of administering such rights or claiming their protection.

  1. Collective management organisation may not, without important reasons, refuse its consent to the use of works or objects of related rights within the scope of their management.
  2. The collective management organization may not, without important reasons, refuse to undertake the management of copyright or related rights. Such management shall be exercised in accordance with its statute.

Article 107. If in a given field of exploitation there is more than one collective management organisation, the competent organisation within the meaning of this Act shall be the one to which the author or the party entitled under a related right belongs, and if the author or the entitled party does not belong to any organisation or has not disclosed his/her authorship – the organisation indicated by the Copyright Commission referred to in Article 1101.

Article 1071 1. Collective management organisations may conclude agreements regarding the granting of licenses for the use of works and objects of related rights and the collection of remunerations in this respect, under the terms of these agreements.

  1. Collective management organisations conclude agreements regarding the joint collection of remunerations for the use of the objects of related rights in the "presentation" field of exploatation, under the terms of these agreements and approved tables of remuneration.
  2. If within 6 months from the final and binding approval of tables of remuneration, in the matters referred to in paragraph 2, an agreement regarding the collection of remunerations for the use of the objects of related rights has not been concluded, the minister competent for culture and protection of national heritage shall appoint, by means of a decision and after consultation with collective management organisations that have the "presentation" field of exploitation indicated in the permit referred to in Article 104 paragraph 2 point 2, associations of performers and producers and organisations grouping users of the objects of related rights in the "presentation" field of exploitation, one collective management organisation from among organisations representing parties entitled under related rights to perform the joint collection referred to in paragraph 2, considering the necessity of ensuring effective collection of remunerations and their payment to entitled parties and the assessment of effectiveness and correctness of operations of collective management organisations of related rights in the "presentation" field of exploitation.
  3. Collective management organisations may, by means of an agreement, indicate from among themselves one organisation authorised to perform actions referred to in paragraphs 1, 2 and 3 or may appoint an entity that shall perform these actions on their behalf on the basis of granted permissions and autorisations.

Article 108. Repealed

Article 109. Repealed

Article 110. The remunerations claimed within the scope of collective management by collective management organisations shall take into account the amount of revenue derived from the use of works and objects of related rights and the nature and scope of use of such works and objects of neighbouring rights.

Chapter 121.

Copyright Commission

Division 1

General provisions

Article 1101. 1. The minister competent for culture and protection of natural heritage shall appoint

the Copyright Commission, hereinafter referred to as the "Commission".

    1. The Commission shall: 1) examine cases for approval of tables of remuneration and for modification of approved tables of remuneration for the use of works or objects of related rights;
    2. 107; 5) examine cases for the reconstruction of files and for the supplement or correction of Commission rulings; 6) examine cases for interpretation of the Commission’s decisions.
  1. Unless the provisions of this Chapter specify otherwise, the provisions of the Code of Civil Procedure on the non-litigious procedure shall accordingly apply to the proceedings before the Commission.
2) settle disputes regarding the use of tables referred in point 1;
3) settle disputes connected with the conclusion of the contract referred to in Article 211 paragraph 1;
4) indicate the competent organisation within the meaning of this Act in the event referred to in Article

4. The provisions of Article 49 of the Code of Civil Procedure shall not apply.

Article 1102 . 1. The Commission shall consist of thirty arbitrators appointed from among the candidates referred to in paragraph 3.

  1. The minister competent for culture and protection of national heritage shall publish in at least two printed daily nationals and on his webpage in the Public Information Bulletin, not later than within 60 days before the end of the tenure of the Commission, the information on the commencement of the procedure of appointing Commission arbitrators and the time limit for proposing candidates that shall not be shorter than 30 days from the day of publishing the announcement.
  2. Candidates for Commission arbitrators shall be proposed by: 1) collective management organisations; 2) associations of authors, performers and producers; 3) organisations grouping users of works or objects of related rights; 4) radio and television organisations.
  3. Candidates for Commission arbitrators should have appropriate knowledge and necessary professional experience in terms of copyright and neighbouring rights.
  4. The function of Commission arbitrator may not be held by a person who: 1) performs a function in a body of an entity referred to in paragraph 3, regardless of whether this entity proposed this arbitrator's candidacy; 2) has been sentenced with a final and binding judgement for a wilful offence or a wilful fiscal offence or that has been forbidden in a court ruling to perform certain functions, work in certain professions or conduct certain types of business activity.
    1. The minister competent for culture and protection of national heritage shall appoint fifteen arbitrators from among the candidates proposed by entities listed in paragraph 3 points 1 and 2 and fifteen arbitrators proposed by entities referred to in paragraph 3 points 3 and 4.
      1. Commission arbitrators shall be independent in performing their functions.
      2. The tenure of the Commission shall be 3 years.

9. Commission arbitrators may not refuse to perform the function of a member of a Commission adjudicating panel or the function of chairman or deputy chairman of the Commission without important reasons.

Article 1103. 1. Prior to the lapse of the time limit specified in Article 1102 paragraph 8, the mandate of a Commission arbitrator expires in the event of his/her death or dismissal.

2. Commission arbitrators are dismissed by the minister competent for culture and protection of national heritage in the event of:

1) resigning from the function of Commission arbitrator; 2) having been sentenced with a final and binding judgement for a wilful offence or a wilful fiscal offence or having been forbidden in a court ruling to perform certain functions, work in certain professions or conduct certain types of business activity; 3) illness preventing him/her from performing the function of Commission arbitrator and lasting for longer than 6 months;

4) starting to perform a function in a body of an entity referred to in Article 1102 paragraph 3.

3. In the event referred to in paragraph 1, the minister competent for culture and protection of national heritage shall appoint a new Commission arbitrator under the terms of Article 1102 paragraphs 1–

6. The mandate of the newly appointed Commission arbitrator shall expire with the termination of the tenure of the Commission.

4. If the Commission arbitrator referred to in paragraph 1 was a member of an adjudicating panel of the Commission or if the arbitrator who is a member of an adjudicating panel has been appointed Commission chairman or deputy chairman, the new member of the adjudicating panel shall be appointed within 7 days, in accordance with the principles specified for this procedure.

Article 1104. 1. The minister competent for culture and protection of national heritage shall publish, in his official journal and on his webpage in the Public Information Bulletin, the names of Commission arbitrators and the information on the expiration of mandates of Commission arbitrators and on the appointment of new Commission arbitrators.

Article 1105. 1. The first Commission meeting shall take place within 14 days from the date of its appointment.

  1. The first Commission meeting shall be called and conducted by the minister competent for culture and protection of national heritage. During this meeting, Commission arbitrators shall elect the Commission chairman.
  2. The election of the Commission chairman shall take place with a 2/3 majority of votes in the presence of at least 20 Commission arbitrators.
  3. In the event of the chairman not having been elected in the first Commission meeting, the chairman shall be appointed by the minister competent for culture and protection of national heritage within 14 days from the end of this Commission meeting.
  4. The Commission deputy chairman shall be elected, appointed and dismissed upon the motion of the Commission chairman, who shall indicate the candidate for this function, under the terms of paragraph

3.

  1. The motion to dismiss a Commission arbitrator from the function of the Commission chairman, indicating candidates for this position, may be submitted by at least ten arbitrators.
  2. The Commission chairman, within 14 days from the date of the submission of the motion referred to in paragraph 6, shall call a Commission meeting in which the motion shall be put to a vote under the terms of paragraph 3.
  3. The Commission chairman and his deputy may not be members of adjudicating panels of the Commission.
  4. The Commission chairman shall perform the actions specified in Article 130 § 1–4 and Article 1302 § 1 and 2 of the Code of Civil Procedure and shall refer cases for examination to relevant adjudicating panels of the Commission.

Article 1106. 1. Meetings of adjudicating panels of the Commission shall take place in the presence of at least 2/3 of a three-person adjudicating panel and 3/5 of a five-person adjudicating panel.

  1. The rulings of adjudicating panel of the Commission shall be made with the majority of votes of the composition of this adjudicating panel.
  2. Rulings ending the proceedings shall be made in the presence of all members of an adjudicating panel of the Commission.
  3. Rulings ending the proceedings together with grounds for these rulings shall be ex officio delivered to all participants of these proceedings.
  4. The Commission chairman shall publish all rulings of adjudicating panels of the Commission on the webpage of the minister competent for culture and protection of national heritage in the Public Information Bulletin.

Article 1107. The Commission chairman and his deputy are entitled to monthly remuneration in the amount of twice the average monthly remuneration in the private sector, together with the distribution of profit, in the preceding quarter, published by the President of the Central Statistical Office in the "Monitor Polski" Journal of Laws of the Republic of Poland, paid from the state budget, from funds available to the minister competent for culture and protection of national heritage.

Article 1108. 1. Members of the adjudicating panels of the Commission are entitled to remuneration: 1) for participation in adjudicating in cases referred to in Article 1101 paragraph 2 point 1, in the amount of twice the average monthly remuneration in the private sector, together with the distribution of profit, in the quarter preceding the submission of the application, published by the President of the Central Statistical Office in the "Monitor Polski" Journal of Laws of the Republic of Poland, 2) for participation in mediation proceedings in cases referred to in Article 1101 paragraph 2 points 2 and 3 – in the amount of the average remuneration referred to in point 1, 3) for participation in adjudicating in cases referred to in Article 1101 paragraph 2 point 4 – in the amount of the average remuneration referred to in point 1, 4) for participation in adjudicating in cases referred to in Article 1101 paragraph 2 point 5 and 6 – in the amount of 1/3 of the average remuneration referred to in point 1– paid after the issuing of the ruling ending the proceedings before the Commission or after the completion of the mediation proceedings.

  1. The remuneration referred to in paragraph 1 shall be paid from state budget, from funds available to the minister competent for culture and protection of national heritage.
  2. In the event referred to in Article 1103 paragraph 4, the remuneration shall be paid to the members of adjudicating panels of the Commission proportionally to the number of meetings they participated in.

Article 1109. 1. Applications in cases within the competence of the Commission are subject to fees in the amount of: 1) ten times the average monthly remuneration in the enterprise sector, together with the distribution of profit, in the quarter preceding the submission of the application, published by the President of the Central Statistical Office in the "Monitor Polski" Journal of Laws of the Republic of Poland – for cases referred to in Article 1101 paragraph 2 point 1; 2) triple the average remuneration referred to in point 1 – for cases referred to in Article 1101 paragraph 2 points 2–4; 3) the average remuneration referred to in point 1 – for cases regarding the interpretation of a Commission ruling issued in a three-person adjudicating panel; 4) one and 2/3 of the average remuneration referred to in point 1 – for cases regarding the interpretation of a Commission ruling issued in a five-person adjudicating panel;

2. The fees shall be paid at the time of submitting the application referred to in paragraph 1, to the bank account of the minister competent for culture and protection of national heritage.

  1. Payments referred to in paragraph 1 shall be income of the state budget.
  2. No fees shall be collected for applications referred to in Article 1101 paragraph 2 point 5.

Article 11010 . Technical and organisational service for the Commission shall be provided by the office providing service to the minister competent for culture and protection of national heritage.

Division 2

Approval of tables of remuneration

Article 11011. 1. Cases for the approval of tables of remuneration for the use of works and objects of related rights shall be examined by adjudicating panels of the Commission in a five-person adjudicating panels.

  1. Within 7 days from receiving an application in the case referred to in paragraph 1, the Commission chairman shall appoint to the adjudicating panel of the Commission, from the list of Commission arbitrators, two arbitrators proposed to the Commission by entities listed in Article 1102 paragraph 3 points 1 and 2 and two arbitrators proposed to the Commission by entities listed in Article 1102 paragraph 3 points 3 and 4.
  2. Commission arbitrators appointed in accordance with the provisions of paragraph 2, in a meeting called by the Commission chairman, shall elect from the list of Commission arbitrators, by an absolute majority of votes in the presence of at least three arbitrators and, the chairman of the adjudicating panel of the Commission.
  3. In the event of Commission arbitrators not electing the chairman of the adjudicating panel of the Commission within month from being designated as members of the adjudicating panel, the chairman shall be appointed by the Commission chairman.

Article 11012 . 1. Applications for the approval of tables of remuneration for the use of works or objects of related rights covered with collective management shall be submitted by collective management organisations. Applications for the approval of a shared table may be submitted by several organisations together.

  1. Collective management organisations shall submit for the Commission’s approval tables of remuneration for the use of works or objects of related rights in cases referred to in Article 21 paragraph 1 and 21, Article 211 paragraph 1 and Article 70 paragraph 2, and in the "presentation" field of exploitation.
  2. Cases from applications for the approval of tables of remuneration in the "presentation" field of exploitation shall be examined together as part of the same proceedings.
4. The application for the approval of table of remuneration shall specify:
1) fields of exploitation the table of remuneration is applicable to;
2) categories of works or objects of neighbouring rights the table of remuneration is applicable to;
3) categories of entitled parties on behalf of which the applicant acts;
4) remuneration rates.
5. In the applications for the approval of tables of remuneration, collective management

organisations shall specify lower rates for entities conducting cultural activity and for educational institutions using works and objects of related rights as part of their statutory activity, unless such use results in obtaining material profits.

6. Participants in the proceedings for the approval of tables of remuneration are: 1) the applicant; 2) other collective management organisations whose permits referred to in Article 104 paragraph 2 point 2 indicate fields of exploitation covered by these tables of remuneration – if they have submitted an application for participation in the proceedings within the time limit set, in accordance with paragraph 8, by the chairman of the adjudicating panel of the Commission; 3) organisations grouping entities using works or objects of related rights whose activity covers the fields of exploitation resulting from tables of remuneration – if they have submitted an application for participation in the proceedings within the time limit set, in accordance with paragraph 8, by the chairman of the adjudicating panel of the Commission.

7. Complaints may be filed against the decision refusing participation in the case.

8. The chairman of the adjudicating panel of the Commission shall publish, in at least two printed nationals and on the webpage of the minister competent for culture and protection of national heritage in the Public Information Bulletin, an announcement on the institution of proceedings regarding cases for the approval of tables of remuneration and shall summon stakeholders referred to in paragraph 6 points 2 and 3 to join the proceedings, setting a time limit not shorter than 14 days and not longer than 30 days from the day of publishing the announcement.

Article 11013 . 1. Proceedings in cases for the approval of tables of remuneration before the adjudicating panel of the Commission shall not last longer than 6 months, unless all participants of such proceedings express their consent to a specific extension of this time limit.

  1. In particularly justified cases, upon consent from the participants of the proceedings, the adjudicating panel of the Commission may extend the time limit specified in paragraph 1 by a further definite period, as necessary for issuing a ruling in the case.
  2. In the event of the proceedings not having been completed within time limits referred to in paragraphs 1 and 2, the adjudicating panel of the Commission shall discontinue the proceedings.
  3. The adjudicating panel of the Commission shall approve or refuse the approval of tables of remuneration, in entirety or in part. In the scope in which the panel refused to approve the tables of remuneration, it shall provide written proposals of changes in the tables of remuneration, together with grounds for these proposals.
  4. In issuing a ruling, the adjudicating panel of the Commission shall take into consideration: 1) the criteria specified in Article 110; 2) the total amount of charges paid by users of the works or objects of related rights to all collective management organisations for the use of copyright and related rights in a given field of exploitation;
3) evidence collected in the case;
4) standpoints of participants of the proceedings;
5) justified public interest.
6. Approved tables of remuneration shall include remuneration rates expressed in quota terms or in

percentage terms.

  1. The Commission chairman shall publish the approved tables of remuneration on the webpage of the minister competent for culture and protection of national heritage in the Public Information Bulletin.
  2. By 15 February of each year, collective management organisations shall, on the basis of the annual average price index of consumer goods and services published by the President of the Central Statistical Office for the previous year, perform the valorisation of remuneration rates expressed in quota terms and shall present the information on valorised remuneration rates to the Commission chairman. These rates are being published on the webpage of the minister competent for culture and protection of national heritage in the Public Information Bulletin.

Article 11014 . 1. Participants dissatisfied with a Commission ruling may submit, within 14 days from the day of receiving the ruling with grounds thereto, an application for approval or non-approval of tables of remuneration by a court.

  1. In the event of submitting the application referred to in paragraph 1, the Commission chairman shall hand over such application, together with case records, to the court within 14 days, and shall publish information of the submission of such application in the Public Information Bulletin, on the webpage of the minister competent for culture and protection of national heritage.
    1. If the proceedings have been discontinued for reasons referred to in Article 1103 paragraph 3, the applicant may, within 14 days from receiving the ruling on discontinuation of proceedings before the adjudicating panel of the Commission, submit an application for the approval of tables of remuneration by
    2. a court. In the event of submitting such application, provisions of paragraph 2 shall apply accordingly.
  2. In the event of the application referred to in paragraph 1 not having been submitted, the ruling of the Commission on the approval of tables of remuneration shall become final and binding. In the event of the application referred to paragraph 1 having been submitted, the ruling of the Commission on the approval of tables of remuneration shall become final and binding in the part not covered by the submitted application. In the scope in which the ruling refuses the approval of a table of remuneration, the proposals of modifications of the table presented for approval included in the ruling shall become final and binding in the part in respect of which the application referred to paragraph 1 has not been submitted.
  3. The submission of the application referred to in paragraph 1 shall result in the Commission ruling loosing force in entirety or in the part covered by the submitted application.

Article 11015. In the event of a substantial change of circumstances constituting the basis for a ruling in a case for approval of tables of remuneration, each of the participants of the proceedings may submit to the Commission an application for the modification of the approved tables of remuneration. The provisions on the approval of tables of remuneration shall apply to proceedings in cases for the modification of approved tables of remuneration.

Article 11016. 1. Rates specified in the approved tables of remuneration shall be applied in contracts that a collective management organisation is a party to.

2. Contractual provisions specifying rates less beneficial for authors and parties entitled under related rights than those specified in approved tables of remuneration shall be invalid and shall be replaced with relevant provisions of these tables.

Division 3

Indication of the organisation competent within the meaning of the Act

Article 11017 . 1. In the cases referred to in Article 107, the organisation competent within the meaning of this Act shall be indicated by an adjudicating panel of the Commission composed of two Commission arbitrators and the chairman of the panel, appointed from the list of Commission arbitrators by the Commission chairman.

2. The application in the case referred to in paragraph 1 may be submitted by: 1) the author or a party entitled under a related right; 2) a collective management organisation that, on the basis of the permit referred to in Article 104 paragraph 2 point 2, manages copyrights or related rights regarding the same category of works or objects of related rights in the field of exploitation covered by the application;

3) an organisation grouping users of the works or objects of related rights;
4) an user of the works or objects of neighbouring rights.
3. Participants of the proceedings referred to in paragraph 1 shall be:
1) the applicant;
2) collective management organisations that, on the basis of the permit referred to in Article 104

paragraph 2 point 2, manage copyrights or neighbouring rights regarding the same category of works or objects of related rights in the field of exploitation covered by the application; 3) organisations grouping users of the works or objects of neighbouring rights, whose activity is covered by the scope of the application – if they have submitted an application for participation in the proceedings.

4. Complaints may be filed against the decision refusing participation in the case.

  1. The chairman of the adjudicating panel of the Commission shall publish an announcement on the institution of proceedings referred to in paragraph 1. Provisions of Article 11012 paragraph 8 shall apply to such announcements.
  2. The ruling of the adjudicating panel of the Commission issued in the procedure specified in paragraphs 1–4 may be appealed against to court within 14 days from receiving such ruling. The provisions of the Code of Civil Procedure on appeal shall apply to proceedings pending as a result of such appeal.

Division 4

Settlement of disputes

Article 11018. 1. Disputes regarding the finally and bindingly approved tables of remuneration and disputes connected with the conclusion of the contract referred to in Article 211 paragraph 1 may be settled by means of mediatory proceedings between the parties.

2. The mediation is voluntary.

  1. The chairman of the Commission shall appoint the mediator from the list of Commission arbitrators. However, the parties may select another mediator from this list.
  2. The mediator may present the parties with proposals of settlement. If none of the parties has objected to the proposed settlement within three months from the day of such settlement being proposed, the settlement proposal shall be deemed to have been accepted.
  3. The provisions of the Code of Civil Procedure regarding mediation shall accordingly apply to proceedings in cases referred to in paragraph 1.

Division 5

Other proceedings

Article 11019. 1. Cases for the reconstruction of files shall be examined by adjudicating panels of the Commission composed of two Commission arbitrators and the chairman, appointed by the chairman of the Commission from the list of Commission arbitrators.

  1. The provisions of the Code of Civil Procedure regarding loss or destruction of files shall apply to proceedings regarding the recreation of files held before the Commission.
  2. Cases for the supplement, correction or interpretation of Commission rulings shall be examined by a Commission panel composed as at the time of issuing the ruling.

Division 6

Court proceedings

Article 11020. 1. The court competent for examining cases referred to in Article 11014 paragraphs 1 and 3 and Article 11017 paragraph 6 shall be a regional court.

  1. The Minister of Justice shall appoint, by means of an ordinance, one regional court competent for the examination of cases referred to in paragraph 1.
  2. Applications referred to in Article 11014 paragraphs 1 and 3 and the appeal referred to in Article 1107 paragraph 6 shall be submitted via the Commission.

21 20

Article 110. The court referred to in Article 110paragraph 2 shall also examine complaints regarding the rulings of adjudicating panels of the Commission issued during proceedings before the Commission.

Article 11022 . 1. Participants in the case shall be:

1) the applicant; 2) the entity submitting the application for the refusal to approve tables of remuneration or submitting the appeal referred to in Article 11017 paragraph 6; 3) entities participating in the proceedings before the Commission if they have joined the proceedings before the proceedings have been completed in the second instance.

2. Complaints may be filed against the decision refusing participation in the case.

Article 11023. In cases from applications referred to in Article 11014 paragraphs 1 and 3, the court shall adjudge on the approval or non-approval of tables of remuneration, in entirety or in part, taking into consideration the criteria specified in Article 11013 paragraph 5. Rulings ending the proceedings in a given case shall be ex officio delivered to the Commission chairman

Chapter 122.

Optical Carriers Production Inspection

Article 11024 . The minister competent for culture and protection of the national heritage shall exercise inspection over production and reproduction of optical carriers, particularly in order to ensure their compliance with the authorisations granted by the rightholders pursuant to this Act.

Article 11025 . An operator who conducts economic activity within the scope referred to in Article 11024 shall be obliged to use identification codes in all the equipment and the elements thereof in the course of optical carriers production process.

Article 11026 . 1. An operator who conducts economic activity within the scope referred to in Article 11024 shall advise the minister competent for culture and protection of the national heritage of the object and scope of activity conducted thereby within thirty days from the date of commencement of such activity.

2.The operator shall deliver the following information to the minister competent for culture and protection of the national heritage: 1) name and surname, place of residence and address or business name, seat and address, the persons

entitled to represent it, and the location where the activity is performed; 2) equipment for production and reproduction of optical carriers owned thereby; 3) the identification codes used in the production process in all the equipment and elements thereof.

3.By the tenth of each month the operator shall deliver information pertaining to the previous month with respect to: 1) total production volume and type thereof; 2) performance of a contract elsewhere than at the place of pursuit of the activity; 3) distribution of the equipment for the production and reproduction of optical carriers.

  1. The first time that the operator is obliged to provide the information referred to in paragraph 3 shall be by the tenth day of the month following the month of the operator's transfer of information referred to in paragraph 1 for the period from the commencement of economic activity within the scope referred to in Article 11024, however, not longer than two previous months.
  2. The operator shall immediately advise the minister competent for culture and protection of the national heritage of any changes to the information referred to in paragraph 2.

6. The information shall be provided on forms.

7. The operator shall maintain documentation used to develop the information referred to in paragraphs 2 and 3 for a period of five years.

Article 11027 . 1. The minister competent for culture and protection of the national heritage shall keep a register of information referred to in Article 11026 .

  1. The minister competent for culture and protection of the national heritage shall provide anyone who has a relevant legal interest with the information contained in the register, in the event of reasonable suspicion of violation of copyright or related rights, within the scope necessary to claim protection thereof.
  2. The minister competent for culture and protection of the national heritage shall define, by regulation: 1) the manner of keeping the register of information, procedure for delivery of information by operators and sample forms; 2) the types of identification codes which comply with international standards in this respect, subject to the need to ensure clarity of entry of the information in the register and avoiding imposing any onerous obstacles on the operators with regard to the activities conducted thereby.

Article 11028 . 1. Within the scope of control exercised thereby, the minister competent for culture and protection of the national heritage may, at any time, subject to the regulations on freedom of economic activity, commission inspection of the operator's activities with regard to compliance of the information referred to in Article 11026 with the facts.

  1. The inspection shall be conducted by the inspector on the basis of a written personal authorization including the name of the operator, the object, the scope and the time of commencement and completion of the inspection as well as the identity proof.
  2. At the inspector's request, the operator provides access to all the documents and materials required to conduct the inspection.
4. The inspector shall have the right to:
1) enter immovable property, facility, premises or any part thereof owned by the operator who conducts
economic activity within the scope referred to in Article 11024 ;
2) inspect documents related to the conduct of economic activity subject to the inspection, provided that
all the laws on safeguarding secrets protected by statutory law are observed;
3) demand oral and written explanations from employees;
4) secure evidence.

Article 11029 . 1. The inspector shall present the results of inspection in the inspection record.

  1. The inspection record shall be made in two copies, one for the operator.
  2. The inspection record shall be signed by the inspector and the operator.

4. In case the operator denies or is unable to sign the inspection record, the record is signed by the inspector only who shall put a relevant note of such denial or reasons for the inability to sign the inspection record in such record.

Article 11030 . 1. Within 30 days after the date of signing the inspection record, the minister competent for culture and protection of the national heritage shall prepare a post-inspection report which shall be immediately delivered to the operator.

2. The operator may, within fourteen days of receipt of the post-inspection report, deliver written comments to the facts established and conclusions made in the post-inspection report.

Chapter 13.

Fund for Promotion of Creative Activity

Article 111. 1. The Fund for Promotion of Creative Activity, hereinafter called "the Fund", is hereby established.

2. The Fund shall be administered by the minister competent for culture and protection of the national heritage.

3. The Fund shall be a state earmarked fund having no legal personality.

Article 1111. 1. The Fund's financial management is based on an annual financial plan made for each budget year and approved by the Fund's disposer.

2. The annual financial plan defines, in particular: 1) revenues and expenses; 2) balance of current assets of the Fund at the beginning and at the end of a budget year;

3) receivables and payables. 3. The budget statements relating to the implementation of the Fund's annual financial plan shall be made within time and in compliance with the principles defined in separate regulations.

Article 112. The revenues of the Fund shall come from: 1) proceeds specified in Article 40; 2) proceeds specified in Article 79(2); 3) voluntary payments, bequests and donations; 4) other proceeds.

Article 113. The Fund's resources shall be allocated for: 1) scholarships for authors; 2) covering all or part of the costs of editions of works of special importance for Polish culture and

science as well as editions for the blind; 3) social assistance for authors.

Article 1131. The payments referred to in Article 40 shall be regulated by the provisions of Section III of the Act of 29 August 1997 -The Tax Ordinance (Dz.U. of 2005, No. 8, item 60, as amended2), provided that the rights of tax authorities defined in the above referenced act may be exercised by the minister competent for culture and national heritage protection.

Article 114. 1. The minister competent for culture and national heritage protection shall, having consulted the respective authors' associations, appoint a commission to opine applications for subsidizing editions of works of special importance for Polish culture and science, editions for the blind and for scholarships and social assistance for authors.

2. The minister competent for culture and national heritage protection shall, by regulation, define the subjects authorized to apply for financing by the Fund as well as the formal requirements with which such application must comply, taking into account the necessity of proper implementation of the Fund's objectives.

Chapter 14.

Criminal Liability

Article 115. 1. Whoever usurps the authorship or misleads others as to the authorship of a whole or a part of another person's work or another person's artistic performance shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to 3 years.

  1. The same penalty shall be imposed on anyone who disseminates, without indicating the name or the pseudonym of the author, other persons' work in the original or derivative version, or publicly disfigures such work, artistic performance, phonogram, videogram or broadcast.
  2. Whoever violates other persons' copyright or related rights specified in Articles 16, 17, 18, 19(1), 191, 86, 94(4) or 97, or fails to fulfil the duties defined in Article 193(2), 20(1)-(4), 40(1)-(2) in order to gain material benefits in a manner other than specified in paragraph 1 or 2, shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to one year.

Article 116. 1. Whoever, without authorization or against its terms and conditions, disseminates other persons' work, artistic performance, phonogram, videogram or broadcast in the original or derivative version shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to 2 years.

  1. If the offender commits the act specified in paragraph 1 above in order to gain material benefits, he/she shall be liable to imprisonment for up to 3 years.
  2. If the offender commits the offence specified in paragraph 1 above a regular source of income or organizes or manages a criminal activity as specified in paragraph 1, he/she shall be liable to imprisonment for 6 months to 5 years.
  3. If the offender of the act specified in paragraph 1 above acts unintentionally, he/she shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to one year.

Article 117. 1. Whoever fixes or reproduces other persons' work in its original versions or in the form of derivative version, artistic performance, phonogram, videogram or broadcast for the purposes of its dissemination and gives his/her consent to its dissemination without the authorization or against the conditions specified therein, shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to 2 years.

2. If the offender commits the offence specified in paragraph 1 a regular source of income or organizes or manages a criminal activity, as specified in paragraph 1 above, he/she shall be liable to imprisonment for up to 3 years.

Article 118. 1. Whoever, in order to gain material benefit purchases, assists in the sale of, accepts or assists in concealing objects being carriers of a piece of work, artistic performance, phonogram, videogram disseminated or reproduced without authorization or against the conditions specified therein, shall be liable to imprisonment for 3 months to 5 years.

  1. If the offender committed the crime specified in paragraph 1 above a permanent source of income, or organizes or manages a criminal activity as specified in paragraph 1, he/she shall be liable to imprisonment for up to 5 years.
  2. If based on concurrent events the offender of the crime referred to in paragraph 1 or 2 should and might have assumed that an item was received in result of an illicit action, he/she shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to 2 years.

Article 1181. 1. Whoever manufactures any equipment or components thereof designated for illegal removal or circumvention of effective technological protection measures preventing from presentation, recording or reproducing works or objects of related rights, or trades in such equipment or components thereof or advertises them for sale or rental, shall be liable to a fine, a penalty of restriction or imprisonment for up to 3 years.

2. Whoever possesses, keeps or uses any equipment or components thereof as referred to in paragraph 1, shall be liable to a fine, a penalty of restriction of liberty or imprisonment for up to one year.

Article 119. Whoever prevents or hinders the exercise of a right to control the use of a piece of work, artistic performance, a phonogram or a videogram or refuses to give information provided for in Article 47 shall be liable to a fine, restriction of liberty or imprisonment for up to one year.

Article 120. Repealed.

Article 121. 1. In the event of sentencing for an offence specified in Articles 115, 116, 117, 118 or 1181, the court may order seizure of objects coming from the offence, even if they were not owned by the offender.

2. In the event of sentencing for an offence specified in Articles 115, 116, 117 or 118, the court may order seizure of objects used to commit the offence, even if they were not owned by the offender.

Article 122. The offences specified in Article 116(1), (2) and (4), 117(1), 118(1), 1181 and 119 shall be prosecuted on complaint of the sufferer.

Article 1221. In cases relating to offences referred to in Articles 115 to 119, a competent organization for collective management of copyright and related rights shall also be considered as the sufferer.

Article 123. The Minister of Justice may, by regulation, appoint district courts competent to hear cases of offences specified in Articles 115, 116, 117, 118 or 119 -within the area of competence of a given circuit court.

Chapter 15.

Transitional and Final Provisions

Article 124. 1. Provisions of this Act shall apply to the works:
1) established for the first time after it has come into force;
2) whose copyright has not expired under the provisions hitherto in force;
3) whose copyright has expired under the provisions hitherto in force and which under this Act shall

continue to enjoy protection, except for the period between the expiry of protection under the previous Act and the date of this Act coming into force. This Act shall not infringe the ownership of copies of works disseminated prior to the day of its coming into force.

    1. The provision of paragraph 1(3) above shall apply to works of foreign citizens permanently residing abroad upon the condition of reciprocity.
    2. 3. Repealed.
  1. Provisions of any agreements concluded before the entry into force of the Act and contrary to the provisions of Article 75(2)-(3) shall be null and void.

Article 125. 1. The provisions of this Act shall apply to artistic performances: 1) established for the first time after it has come into force; 2) within the scope of using them after this Act comes into force, if under provisions of this Act they still enjoy protection.

2. This Act shall not infringe the ownership of the copies on which such artistic performance had been recorded prior to its coming into force.

Article 126. 1. Provisions of this Act shall apply to: 1) phonograms and videograms

which have been made after it came into force; 2) radio and television programmes which have been broadcast after it came into force; 3) phonograms and videograms and radio and television programmes which under this Act shall still

enjoy protection.

2. The rules referred to in paragraph 1(3) shall not apply to the use by schools for teaching purposes of broadcasts, phonograms and videograms which are not feature films or theatre performances made prior to this Act coming into force and for the use of artistic performances recorded on phonograms and videograms.

Article 127. 1. If the use of works, artistic performances, phonograms, videograms and radio or television programmes which started prior to this Act coming into force, was permissible under previous provisions but requires a permission after it came into force, it may be completed provided that the rightholder receives an adequate remuneration.

  1. Subject to paragraph 3, acts in law performed prior to this Act coming into force and referring to copyright shall be effective and shall be subject to evaluation under provisions of law hitherto in force; that shall also apply to events other than acts in law.
  2. This Act shall apply to long-term contracts which had been concluded prior to this Act coming into force with respect to the period after this Act coming into force, and to obligations which were assumed prior to this Act coming into force with respect to the legal effects of events following such date and not connected with the merits of the obligations.
  3. Contracts concluded prior to this Act coming into force shall not cover related rights, unless the parties agreed otherwise.

Article 1271. The President of the Council of Ministers shall, by an order, and at the request of the minister competent for culture and protection of the national heritage, create a team for prevention of violations of copyrights and related rights, and will define the composition and tasks thereof as well as the operating procedures.

Article 128. The Act of 10 July 1952 on Copyright Law (Dz.U. 1952, No. 34, item 234; 1975, No. 34, item 184; 1989, No. 35, item 192) shall loose its force.

Article 129. This Act shall come into force 3 months after the date of its promulgation, except for Article 124(3) which shall come into force on the date of promulgation.

1

Within the scope of its regulation, this Act shall implement the following directives of the European Communities: 1) Directive 91/250/EEC of 14 May 1991 on the legal protection of computer programs (OJ of EC, No. L 122, 17/05/1991); 2) Directive 92/100/EEC of 19 November 1992 on rental right and lending right and on certain rights related to

copyright in the field of intellectual property (OJ of EC, No. L 346, 27/11/1992); 3) Directive 93/83/EEC of 27 September 1993 on the coordination of certain rules concerning copyright and rights related to copyright applicable to satellite broadcast and cable rebroadcast (OJ of EC, No. L 248, 06/10/1993); 4) Directive 93/98/EEC of 29 October 1993 harmonizing the term of protection of copyright and certain related rights (OJ of EC, No. L 290, 24/11/1993); 5) Directive 96/9/EC of 11 March 1996 on the legal protection of databases (OJ of EC, L 077, 27/03/1996).

The data concerning promulgation of legislative acts of the European Union and contained herein shall, from the day of obtaining by the Republic of Poland of membership of the European Union, concern promulgation of these acts in the OJ of the European Union -special edition.

2 Amendments to the consolidated text of the Act were published in Dz.U. of 205, No. 85, item 727, No. 86, item 732, No. 143, item 1199 and of 2006, No. 66, item 470.

 Loi du 4 février 1994 sur le droit d'auteur et les droits voisins

Loi du 4 février 1994 sur le droit dauteur et les droits voisins*

TABLE DES MATIÁRES**

Articles

Chapitre 1er: Objet du droit d’auteur .......................................................................... 1er – 7

Chapitre 2: Sujet du droit d’auteur.............................................................................. 8 – 15

Chapitre 3: Contenu du droit d’auteur

1re section: Droits attachés à la personne ................................................................... 16

Section 2: Droits patrimoniaux .......................................................................... 17 – 22

Section 3: Usage licite des œuvres protégées .................................................... 23 – 35

Chapitre 4: Durée des droits patrimoniaux ............................................................... 36 – 40

Chapitre 5: Cession des droits patrimoniaux ............................................................ 41 – 68

Chapitre 6: Dispositions particulières concernant les œuvres audiovisuelles........... 69 – 73

Chapitre 7: Dispositions particulières concernant les programmes d’ordinateur ..... 74 – 77

Chapitre 8: Protection des droits attachés à la personne ................................................... 78

Chapitre 9: Protection des droits patrimoniaux......................................................... 79 – 80

Chapitre 10: Protection du portrait, du destinataire de la correspondance et du secret de la source de l’information ................................................................. 81 – 84

Chapitre 11: Droits voisins....................................................................................................

1re section: Droits sur les prestations artistiques ................................................ 85 – 93

Section 2: Droits sur les phonogrammes et les vidéogrammes.......................... 94 – 96

Section 3: Droits sur les émissions .................................................................... 97 – 99

* Titre polonais: Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Entrée en vigueur: 23 mai 1994; voir aussi l'article 129. Source: Monitor Polski no 24 du 23 février 1994. Note: traduction du Bureau international de l'OMPI. ** Ajoutée par l'OMPI.

Section 4: Dispositions communes concernant les droits voisins.................. 100 – 103

Chapitre 12: Organisations de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins ................................................................................................................... 104 – 110

Chapitre 13: Fonds de promotion de la création ................................................... 111 – 114

Chapitre 14: Responsabilité pénale ....................................................................... 115 – 123

Chapitre 15: Dispositions transitoires et finales.................................................... 124 – 129

Chapitre premier Objet du droit d’auteur

Art. 1er —1. Le droit d’auteur s’étend à toute manifestation de l’activité créatrice de caractère individuel, matérialisée sous quelque forme que ce soit, indépendamment de sa valeur, de sa destination et du mode d’expression (œuvre).

2. Sont en particulier protégés par le droit d’auteur:

1) les œuvres exprimées par la parole, par des symboles mathématiques ou par des signes graphiques (œuvres littéraires, publicitaires, scientifiques, cartographiques et programmes d’ordinateur),

2) les œuvres plastiques,

3) les œuvres photographiques,

4) les œuvres de lutherie,

5) les dessins et modèles industriels,

6) les œuvres d’architecture, d’architecture urbaine et d’aménagement urbain,

7) les œuvres musicales avec ou sans paroles,

8) les œuvres dramatiques, dramatico-musicales, chorégraphiques et les pantomimes,

9) les œuvres audiovisuelles (y compris les œuvres visuelles et sonores).

3. L’œuvre est protégée par le droit d’auteur dès sa matérialisation, même sous une forme inachevée.

4. Le créateur a droit à la protection indépendamment de l’accomplissement de toute formalité, de quelque nature que ce soit.

Art. 2. —1. Les œuvres dérivées, élaborées d’après l’œuvre d’autrui, en particulier les traductions, transformations et adaptations, sont protégées par le droit d’auteur sans préjudice du droit sur l’œuvre originale.

2. Les actes de disposition de l’œuvre dérivée et l’utilisation de cette dernière sont subordonnés au consentement du créateur de l’œuvre originale (droit d’auteur dépendant), à moins que les droits patrimoniaux sur l’œuvre originale ne soient expirés.

3. Le créateur de l’œuvre originale peut retirer son consentement si, au cours des cinq années suivant l’octroi de celui-ci, l’œuvre dérivée n’a pas été divulguée. La rémunération versée au créateur n’est pas sujette à remboursement.

4. N’est pas considérée comme une œuvre dérivée l’œuvre qui est inspirée de l’œuvre d’autrui.

5. Le nom du créateur et le titre de l’œuvre originale doivent être mentionnés sur les exemplaires de l’œuvre dérivée.

Art. 3. Les recueils, anthologies, morceaux choisis et bases de données sont protégés par le droit d’auteur si le choix qui y est admis, la disposition ou la composition présente un caractère créateur, sans préjudice des droits sur les œuvres utilisées.

Art. 4. Ne sont pas protégés par le droit d’auteur: 1) les actes normatifs et leurs projets officiels,

2) les documents officiels, le matériel de documentation, les marques et les symboles,

3) les mémoires descriptifs des brevets et autres titres de protection,

4) les simples nouvelles de presse.

Art. 5. Les dispositions de la présente loi sont applicables aux œuvres: 1) dont le créateur ou le co-créateur est ressortissant polonais, ou

2) qui ont été publiées pour la première fois sur le territoire de la République de Pologne ou simultanément sur ce territoire et à l’étranger, ou

3) qui ont été publiées pour la première fois en langue polonaise, ou enfin

4) dont la protection résulte d’accords internationaux.

Art. 6. Au sens de la présente loi: 1) l’œuvre publiée est une œuvre qui a été multipliée avec le consentement du

créateur et dont les exemplaires ont été mis à la disposition du public;

2) une œuvre fait l’objet d’une publication simultanée si elle est publiée à la fois sur le territoire de la République de Pologne et à l’étranger dans les 30 jours de sa première publication;

3) l’œuvre divulguée est une œuvre qui a été mise à la disposition du public avec le consentement du créateur.

Art. 7. Si les accords internationaux auxquels la République de Pologne est partie prévoient une protection plus étendue que celle qui résulte de la présente loi, ce sont les dispositions de ces accords qui s’appliquent aux œuvres non publiées des ressortissants polonais de même qu’aux œuvres publiées pour la première fois sur le territoire de la République de Pologne ou simultanément sur le territoire de la République de Pologne et à l’étranger, ou publiées pour la première fois en langue polonaise.

Chapitre 2 Sujet du droit d’auteur

Art. 8. —1. Le droit d’auteur appartient au créateur, à moins que la loi n’en dispose autrement.

2. Est présumée être le créateur toute personne dont le nom a été mis en évidence, en tant que tel, sur les exemplaires de l’œuvre ou dont la qualité d’auteur a été portée de toute autre façon à la connaissance du public en rapport avec la divulgation de l’œuvre.

3. Dans la mesure où le créateur n’a pas révélé sa qualité d’auteur, il est remplacé dans l’exercice du droit d’auteur par le producteur ou par l’éditeur et, à défaut, par l’organisation appropriée de gestion collective des droits des auteurs.

Art. 9. —1. Les co-créateurs bénéficient conjointement du droit d’auteur. Leurs parts sont présumées égales. Chacun des co-créateurs peut exiger que l’importance des parts soit déterminée par le tribunal compte tenu des apports particuliers de travail créateur.

2. Chacun des co-créateurs peut exercer le droit d’auteur sur la partie de l’œuvre qu’il a créée, si elle possède une valeur intrinsèque, sans préjudice toutefois des droits des autres coauteurs.

3. L’exercice du droit d’auteur sur l’intégralité de l’œuvre requiert l’accord de tous les co-créateurs. En l’absence d’un tel accord, chacun des co-créateurs peut exiger le règlement du litige par le tribunal, qui se prononce en tenant compte des intérêts de tous les co-créateurs.

4. Chacun des co-créateurs peut intenter une action en violation du droit d’auteur sur la totalité de l’œuvre. Les sommes obtenues sont réparties entre tous les co-créateurs, au prorata de leurs parts.

5. Les dispositions relatives à la copropriété sont applicables aux droits patrimoniaux des co-créateurs.

Art. 10. Si les créateurs ont réuni leurs œuvres distinctes en vue d’une divulgation commune, chacun d’eux peut exiger des autres l’octroi d’une autorisation pour la divulgation de l’intégralité de l’œuvre ainsi obtenue, à moins qu’il n’existe une raison valable de refuser l’autorisation ou que le contrat n’en dispose autrement. Les dispositions des alinéas 2 à 4 de l’article9s ’appliquent par analogie.

Art. 11. Les droits patrimoniaux sur une œuvre collective, en particulier sur une encyclopédie ou une publication périodique, reviennent au producteur ou à l’éditeur, tandis que les droits sur les parties distinctes de l’œuvre ayant une valeur intrinsèque reviennent à leurs créateurs. Le droit sur le titre est présumé appartenir au producteur ou à l’éditeur.

Art. 12. —1. Sauf disposition contraire de la loi ou du contrat de travail, l’employeur dont l’employé a créé une œuvre dans le cadre d’un contrat de travail acquiert, au moment de l’acceptation de l’œuvre, les droits patrimoniaux dans les limites de l’objet du contrat de travail et de la volonté concordante des parties.

2. Si, au cours des deux années suivant la date de l’acceptation de l’œuvre, l’employeur ne procède pas à la divulgation de l’œuvre destinée, aux termes du contrat, à la divulgation, le créateur peut accorder à l’employeur, par écrit, un délai approprié pour cette divulgation. En l’absence de divulgation à l’expiration de ce délai, les droits obtenus par l’employeur reviennent au créateur, et l’objet sur lequel l’œuvre a été fixée devient la propriété de ce dernier, à moins que le contrat n’en dispose autrement. Les parties peuvent prévoir un autre délai pour procéder à la divulgation de l’œuvre.

3. Sauf stipulation contraire du contrat de travail, l’employeur acquiert au moment de l’acceptation de l’œuvre les droits de propriété sur l’objet sur lequel l’œuvre a été fixée.

Art. 13. Si, au cours d’une période de six mois à compter de la remise de l’œuvre, l’employeur ne communique pas au créateur son acceptation ou son refus ou ne subordonne pas son acceptation à l’accomplissement de modifications déterminées dans un délai fixé à cet effet, l’œuvre est réputée avoir été acceptée sans réserves. Les parties peuvent prévoir un autre délai.

Art. 14. —1. Sauf stipulation contraire du contrat de travail, le droit de publier en priorité une œuvre scientifique créée par l’employé dans le cadre des tâches définies dans le contrat est reconnu à l’institution scientifique qui l’emploie. Le créateur conserve le droit à rémunération. Ce droit de priorité s’éteint si, au cours des six mois suivant la remise de l’œuvre, un contrat d’édition n’a pas été conclu avec le créateur ou bien si, au cours d’une période de deux ans à compter de la date de l’acceptation, l’œuvre n’a pas été publiée.

2. L’institution scientifique peut, sans rémunération supplémentaire, utiliser le matériel scientifique contenu dans l’œuvre visée à l’alinéa 1 et mettre ce matériel à la disposition de tiers, si telle est la destination convenue de l’œuvre ou bien s’il en a été ainsi décidé dans le contrat.

Art. 15. Est présumée être le producteur ou l’éditeur la personne dont le nom ou la dénomination est mis en évidence, en tant que tel, sur les objets sur lesquels l’œuvre est fixée, ou bien est porté à la connaissance du public d’une façon quelconque en rapport avec la divulgation de l’œuvre.

Chapitre 3 Contenu du droit d’auteur

Première section Droits attachés à la personne

Art. 16. Sauf disposition contraire de la loi, les droits attachés à la personne protègent le lien entre le créateur et l’œuvre, qui n’est pas limité dans le temps ni susceptible de renonciation ou de cession, et, en particulier, le droit du créateur:

1) de revendiquer la paternité de l’œuvre,

2) de faire paraître l’œuvre sous son nom ou pseudonyme ou de mettre à la disposition du public son œuvre anonyme,

3) d’exiger le respect de l’inviolabilité du contenu et de la forme de l’œuvre et l’utilisation honnête de celle-ci,

4) de décider de mettre pour la première fois l’œuvre à la disposition du public,

5) de contrôler le mode d’utilisation de l’œuvre.

Section 2 Droits patrimoniaux

Art. 17. Sauf disposition contraire de la loi, le créateur jouit du droit exclusif d’utiliser l’œuvre et d’en disposer dans tous les domaines d’exploitation ainsi que du droit à rémunération en contrepartie de l’utilisation de l’œuvre.

Art. 18. —1. Les droits patrimoniaux ne peuvent pas faire l’objet d’une procédure exécutoire tant que le créateur en est titulaire. La présente disposition ne concerne pas les créances exigibles.

2. Après le décès du créateur, les successeurs peuvent s’opposer à l’application de la procédure exécutoire relative au droit d’auteur sur une œuvre non publiée, à moins que l’opposition ne soit incompatible avec la volonté révélée du créateur quant à la disposition de l’œuvre.

3. Le droit à rémunération au sens de l’alinéa 2de l’article20 , de l’alinéa 2 de l’article30 et de l’alinéa 3de l’article 70 n’est pas susceptible de renonciation ni de cession, et ne peut faire l’objet d’une procédure exécutoire. La présente disposition ne concerne pas les créances exigibles.

Art. 19. —1. Le créateur et ses successeurs ont droit à une rémunération s’élevant à 5% du produit de la vente aux enchères publiques de l’exemplaire original d’une œuvre plastique ou du manuscrit d’une œuvre littéraire ou musicale. Le vendeur est tenu de verser cette rémunération et, s’il agit au profit d’une tierce personne, est solidairement responsable avec cette dernière.

2. Le vendeur est tenu de révéler les renseignements relatifs à la tierce personne visée à l’alinéa 1. Il peut cependant se dispenser de cette obligation en versant une rémunération appropriée.

3. La renonciation à la rémunération visée à l’alinéa 1 est nulle, à moins qu’elle ne concerne une créance exigible.

Art. 20. —1. Les producteurs et les importateurs de magnétophones, magnétoscopes et autres appareils similaires ou supports vierges servant à la fixation des œuvres, à l’aide de ces appareils, pour l’usage personnel et privé, ainsi que d’appareils reprographiques, sont tenus de verser, au profit des créateurs, des artistes interprètes ou exécutants et des producteurs de phonogrammes et de vidéogrammes, des taxes dont le montant ne dépasse pas 3% du prix de vente de ces appareils et supports.

2. Le montant des taxes visées à l’alinéa 1 revient:

1) aux créateurs, à raison de 50%,

2) aux artistes interprètes ou exécutants, à raison de 25%,

3) aux producteurs de phonogrammes et de vidéogrammes, à raison de 25%; toutefois dans le cas des appareils reprographiques, ladite somme revient intégralement aux créateurs.

3. Le ministre de la culture et des arts, après avoir consulté les organisations appropriées de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins, les sociétés de créateurs et d’artistes interprètes ou exécutants, ainsi que les organisations représentant les producteurs et importateurs d’appareils et supports vierges visés à l’alinéa 1, détermine par voie d’ordonnance le montant des taxes visées à l’alinéa 1 ainsi que les modalités détaillées de perception et de versement desdites taxes; il désigne également l’organisation de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins compétente pour la perception de ces taxes.

Art. 21. —1. Les organismes publics de radio et de télévision sont autorisés à diffuser des œuvres publiées autres que les films de fiction (y compris les séries à épisodes). Les ayants droit sur les œuvres ont droit à une rémunération.

2. Les organismes de radio et de télévision autres que ceux qui sont visés à l’alinéa 1 peuvent diffuser de courtes œuvres publiées exprimées par la parole ou de courtes œuvres musicales avec ou sans paroles, en vertu d’un contrat conclu par l’intermédiaire de l’organisation appropriée de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins.

Toutefois, le créateur peut faire savoir à une telle organisation, aux termes d’une déclaration qui doit être rédigée par écrit sous peine de nullité, qu’il décidera personnellement de la diffusion de ses œuvres publiées.

Art. 22. — 1. Les organismes de radio et de télévision peuvent, aux fins de leurs émissions, fixer les œuvres pour l’émission desquelles ils ont reçu préalablement une autorisation.

2. Les fixations visées à l’alinéa 1 doivent être détruites dans un délai d’un mois à compter de la date de l’émission de l’œuvre.

3. Les dispositions de l’alinéa 2 ne sont pas applicables aux fixations réalisées aux fins d’émissions ayant un caractère exceptionnel de documentation, dans la mesure où elles sont conservées dans les archives.

Le créateur doit être informé sans tarder du classement de la fixation de son œuvre dans les archives.

Section 3 Usage licite des œuvres protégées

Art. 23. — 1. Il est permis, sans le consentement du créateur, d’utiliser gratuitement une œuvre déjà divulguée, dans les limites d’un usage personnel et privé. Toutefois, cette disposition n’autorise pas à construire un édifice d’après une œuvre d’architecture ou d’architecture urbaine d’autrui.

2. L’usage personnel ou privé s’étend à l’usage au sein d’un cercle de personnes ayant des rapports personnels, en particulier des liens de consanguinité ou d’alliance, ou entretenant des relations sociales.

Art. 24. — 1. Les œuvres émises par voie de satellite ou par voie terrestre par un organisme de radio ou de télévision peuvent être distribuées à l’aide d’une antenne collective et d’un réseau câblé, à condition qu’il s’agisse d’une distribution simultanée, intégrale et gratuite des programmes de radio ou de télévision en cause, qui soit destinée à un groupe déterminé de personnes se trouvant dans un même immeuble ou dans un ensemble de maisons individuelles pouvant abriter jusqu’à 50 foyers.

2. Les détenteurs d’installations servant à la réception du son ou du son et de l’image peuvent, à l’aide de ces installations, recevoir les œuvres émises même si les installations en question sont placées dans un lieu généralement accessible, si cela n’est pas lié à la réalisation de bénéfices matériels.

3. Sous réserve de la disposition de l’alinéa 1, les exploitants de réseaux câblés peuvent distribuer les œuvres émises par les autres organismes de radio et de télévision qui desservent un territoire donné si la distribution par les réseaux câblés est simultanée à l’émission d’origine et reprend intégralement cette dernière. Les ayants droit sur les œuvres ont droit à une rémunération.

Art. 25. — 1.Il est permis de reproduire, à des fins d’information, dans la presse, à la radio et à la télévision,

(1)

a) des comptes rendus d’événements d’actualité, b) des articles et commentaires d’actualité sur des sujets politiques,

économiques et sociaux,

c) des prises de vue photographiques ayant le caractère de reportage déjà divulgués,

2) de courts extraits des comptes rendus, articles et commentaires visés au point 1), lettres a) et b),

3) des commentaires de publications et d’œuvres divulguées,

4) des discours prononcés au cours de réunions et de débats publics, ce qui toutefois n’autorise pas la publication de recueils de discours d’une même personne,

5) de courts résumés d’œuvres divulguées.

2. Le créateur a droit à une rémunération pour l’utilisation de l’œuvre dans les conditions visées au point 1), lettres b) et c) de l’alinéa 1.

3. La reproduction d’œuvres en vertu de l’alinéa 1 est permise en version originale de même qu’en traduction.

Art. 26. Il est permis de reproduire dans les comptes rendus d’événements d’actualité des fragments d’œuvres rendues accessibles au public au cours de ces événements, dans la mesure justifiée par le but d’information à atteindre.

Art. 27. Les institutions scientifiques et les établissements de l’instruction publique peuvent, à des fins didactiques ou pour leurs propres recherches, utiliser en version originale ou en traduction des œuvres publiées et confectionner dans le même but des exemplaires réunissant des fragments d’une œuvre publiée.

Art. 28. Les bibliothèques, les services d’archives et les écoles peuvent: 1) rendre accessibles gratuitement, dans les limites de leurs tâches statutaires, les

exemplaires d’œuvres publiées,

2) confectionner ou faire confectionner des exemplaires isolés d’œuvres publiées inaccessibles dans le commerce, afin de compléter ou protéger leurs collections et de les mettre gratuitement à la disposition du public.

Art. 29. — 1. Il est permis de reproduire sous forme de citation, dans des œuvres constituant un tout intrinsèque, des fragments d’œuvres divulguées ou le contenu intégral de courtes œuvres, dans la mesure justifiée par l’explication, l’analyse critique, l’enseignement ou les droits caractéristiques du genre de création considéré.

2. Il est permis, à des fins didactiques et scientifiques, d’insérer de courtes œuvres divulguées ou bien des fragments d’œuvres plus étendues dans les manuels et recueils de morceaux choisis.

3. Le créateur a droit à une rémunération dans les cas visés à l’alinéa 2.

Art. 30. — 1. Les centres d’information ou de documentation scientifique et technique peuvent confectionner et divulguer leurs propres adaptations d’œuvres d’autrui à des fins documentaires ainsi que des exemplaires isolés de fragments d’œuvres publiées, ne dépassant pas l’équivalent d’un feuillet d’édition.

2. Le créateur ou l’organisation appropriée de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins est autorisé à percevoir auprès des centres visés à l’alinéa 1 une rémunération pour la mise à la disposition du public, à titre onéreux, d’exemplaires desdites œuvres.

Art. 31. Il est permis de représenter ou exécuter publiquement, à titre gratuit, des œuvres littéraires et musicales, accompagnées ou non de paroles, publiées. La présente disposition, qui n’est pas applicable aux représentations ou exécutions organisées dans un but lucratif, concerne en particulier les représentations ou exécutions publiques occasionnelles liées à l’exercice d’un culte religieux, aux cérémonies d’Etat, aux cérémonies organisées dans les écoles, aux événements et manifestations généralement accessibles, à l’exclusion toutefois des manifestations publicitaires ou de promotion et des manifestations organisées à l’occasion des campagnes électorales.

Art. 32. — 1. Le propriétaire de l’exemplaire d’une œuvre plastique peut l’exposer publiquement à condition que ce ne soit pas dans un but lucratif.

2. Si la décision est prise de détruire l’exemplaire original d’une œuvre plastique se trouvant dans un lieu accessible au public, le propriétaire est tenu de présenter au créateur de l’œuvre ou à ses proches, s’il est possible de prendre contact avec ces derniers, une offre de vente. Le montant maximum du prix est déterminé par la valeur du matériau. Si la vente n’est pas possible, le propriétaire est tenu de permettre au créateur, soit de

confectionner une copie, soit — en fonction du genre de l’œuvre — d’élaborer la documentation appropriée.

Art. 33. Il est permis de reproduire: 1) les œuvres exposées de façon permanente dans des lieux généralement accessibles: routes, rues, places ou bien jardins, sans toutefois que ce soit pour en faire le même usage,

2) les œuvres se trouvant dans des collections accessibles au public telles que musées, galeries, salles d’exposition, ladite reproduction étant uniquement admise dans les catalogues et dans les éditions publiées aux fins de la promotion desdites œuvres ainsi que dans les comptes rendus d’événements d’actualité par voie de presse ou de télévision, dans les limites justifiées par le but d’information à atteindre,

3) les œuvres plastiques et photographiques publiées, en vue de les faire figurer dans des encyclopédies ou atlas, si la prise de contact avec l’auteur aux fins de l’obtention du consentement de ce dernier se heurte à des obstacles difficiles à surmonter. Le créateur a alors droit à une rémunération.

Art. 34. Il est licite d’utiliser les œuvres dans les limites de l’usage admis à condition que le créateur et la source soient expressément mentionnés. Le créateur n’a pas droit à une rémunération, à moins que la loi n’en dispose autrement.

Art. 35. L’usage licite ne peut porter atteinte à l’exploitation normale de l’œuvre, ni aux intérêts légitimes du créateur.

Chapitre 4 Durée des droits patrimoniaux

Art. 36. Sous réserve des exceptions prévues par la présente loi, les droits patrimoniaux s’éteignent à l’expiration d’un délai de 50 ans à compter:

1) du décès du créateur et, dans le cas d’œuvres de collaboration, à compter du décès du dernier survivant des co-créateurs,

2) de la première publication, si le créateur n’est pas connu, et, au cas où l’œuvre n’a pas été publiée, de sa matérialisation, à moins que, avant l’expiration de ce délai, le nom du créateur n’ait été révélé avec son consentement.

3) de la première publication, si les droits patrimoniaux appartiennent ex lege à une personne autre que le créateur lui-même, et, au cas où l’œuvre n’a pas été publiée, de sa matérialisation.

Art. 37. Si le délai de protection des droits patrimoniaux commence à courir à compter de la publication de l’œuvre et si l’œuvre est publiée en plusieurs parties, le délai en question est calculé à compter de la date de publication de la dernière partie. Toutefois, si les parties présentent un caractère autonome, le délai court pour chacune d’elles séparément.

Art. 38. La durée des droits patrimoniaux sur une œuvre publiée pour la première fois au cours des 10 dernières années de sa protection est prorogée jusqu’à l’expiration de 10 années suivantes.

Art. 39. La durée des droits patrimoniaux est calculée en années pleines suivant l’année au cours de laquelle a eu lieu l’événement à compter duquel commencent à courir les délais fixés aux articles 36 à 38.

Art. 40. — 1. Les producteurs d’exemplaires d’œuvres littéraires, musicales, plastiques, photographiques ou cartographiques dont les droits patrimoniaux sont expirés sont tenus de remettre, au profit du fonds dont il est question à l’article111, un pourcentage de l’ordre de 5% à 8% du produit brut de la vente de ces œuvres. La présente disposition concerne les éditions publiées sur le territoire de la République de Pologne.

2. La disposition de l’alinéa 1 est applicable par analogie aux exemplaires d’œuvres dérivées dont la durée de protection est expirée.

3. Le ministre de la culture et des arts fixe, par voie d’ordonnance, le montant du pourcentage visé à l’alinéa 1.

Chapitre 5 Cession des droits patrimoniaux

Art. 41. — 1. Sauf disposition contraire de la loi: 1) les droits patrimoniaux sont transmissibles par voie successorale ou par l’effet de

la loi,

2) l’acquéreur des droits patrimoniaux peut les céder à d’autres personnes, sauf stipulation contraire.

2. Le contrat relatif à la cession des droits patrimoniaux, ou le contrat relatif à l’utilisation de l’œuvre (ci-après dénommé «licence») porte sur les domaines d’exploitation qui y sont expressément énumérés.

3. Est nul tout contrat concernant toutes les œuvres, ou toutes les œuvres d’un genre déterminé, d’un même créateur, devant être créées dans l’avenir.

4. Le contrat ne peut porter que sur les domaines d’exploitation qui sont connus au moment de sa conclusion.

Art. 42. Au cas où les droits patrimoniaux revenant à l’un des co-créateurs seraient appelés à échoir au Trésor public en qualité de successeur légal, ils passent aux co- créateurs survivants ou bien à leurs successeurs légaux au prorata de la part de ces derniers.

Art. 43. — 1. S’il ne résulte pas du contrat que la cession des droits patrimoniaux ou bien la concession de la licence ne donne lieu à aucune rémunération, le créateur a droit à une telle rémunération.

2. Si le contrat ne précise pas le montant de la rémunération de l’auteur, cette dernière doit être fixée compte tenu de l’étendue du droit accordé et du profit résultant de l’exploitation de l’œuvre.

Art. 44. En cas de disproportion évidente entre la rémunération du créateur et les bénéfices de l’acquéreur des droits patrimoniaux ou du titulaire d’une licence, le créateur peut exiger devant le tribunal une augmentation convenable de la rémunération.

Art. 45. Le créateur a droit à une rémunération pour chaque utilisation de l’œuvre dans un domaine d’exploitation donné, à moins que le contrat n’en dispose autrement.

Art. 46. Sauf stipulation contraire, le créateur conserve le droit exclusif d’autoriser l’exercice du droit d’auteur dépendant bien que le contrat prévoie la cession de la totalité des droits patrimoniaux.

Art. 47. Si le montant de sa rémunération dépend du montant des recettes provenant de l’exploitation de l’œuvre, le créateur peut exiger la communication de renseignements et, dans la mesure nécessaire, la remise de la documentation revêtant une importance essentielle pour la détermination du montant de cette rémunération.

Art. 48. — 1. Si la rémunération du créateur est calculée selon un pourcentage du prix de vente des exemplaires de l’œuvre, et si ce prix augmente, le créateur a droit au pourcentage convenu pour les exemplaires vendus au prix augmenté.

2. La réduction unilatérale du prix de vente d’exemplaires avant l’expiration d’un délai d’un an à compter de la divulgation de l’œuvre est ans incidence sur le montant de la rémunération. Les parties peuvent prolonger ce délai.

Art. 49. — 1. Si le mode d’utilisation de l’œuvre n’a pas été déterminé dans le contrat, il doit être conforme au caractère et à la destination de l’œuvre ainsi qu’aux coutumes admises.

2. Alors même qu’il aurait acquis la totalité des droits patrimoniaux, le successeur légal ne peut, sans le consentement du créateur, apporter de modifications à l’œuvre, à moins qu’elles ne soient motivées par une nécessité évidente et que le créateur n’ait aucune raison valable de s’y opposer. La présente disposition s’applique par analogie aux œuvres pour lesquelles les droits patrimoniaux sont expirés.

Art. 50. Les différents domaines d’exploitation sont en particulier: 1) la fixation,

2) la reproduction de l’œuvre à l’aide d’une technique déterminée,

3) la mise en circulation d’exemplaires,

4) l’introduction dans la mémoire d’un ordinateur,

5) la représentation ou exécution publique ou la communication au public,

6) la présentation,

7) la projection,

8) la location,

9) le prêt,

10) l’émission de l’œuvre par une station terrestre à l’aide de moyens visuels ou phoniques, par fil ou sans fil,

11) l’émission de l’œuvre par l’intermédiaire d’un satellite,

12) la transmission simultanée et intégrale d’une œuvre émise par un autre organisme de radio ou de télévision.

Art. 51. — 1. La mise en circulation s’entend de la cession de la propriété de l’exemplaire par l’ayant droit, ou de toute autre façon de disposer de l’exemplaire avec son consentement.

2. Sous réserve des dispositions de l’article 50, points 8) et 9), la mise en circulation ultérieure d’exemplaires de l’œuvre après leur première mise en circulation ne porte pas atteinte au droit d’auteur.

3. L’importation d’exemplaires mis en circulation sur le territoire d’un Etat avec lequel la République de Pologne a conclu un contrat relatif à la création de la zone de libre-échange ne constitue pas une violation des droits patrimoniaux.

Art. 52. — 1. Sauf stipulation contraire, la cession du droit de propriété sur l’exemplaire n’emporte pas cession des droits patrimoniaux sur l’œuvre.

2. Sauf stipulation contraire, le transfert des droits patrimoniaux n’emporte pas cession à l’acquéreur du droit de propriété sur l’exemplaire de l’œuvre.

3. L’acquéreur de l’original de l’œuvre est tenu de le mettre à la disposition du créateur de la manière qui est indispensable à l’exercice du droit d’auteur. Toutefois, l’acquéreur de l’original peut exiger du créateur une garantie et une rémunération appropriées pour l’utilisation de l’œuvre.

Art. 53. Le contrat de cession des droits patrimoniaux doit être conclu par écrit sous peine de nullité.

Art. 54. — 1. Le créateur est tenu de remettre l’œuvre dans le délai fixé dans le contrat et, si aucun délai n’a été fixé, immédiatement après l’achèvement de l’œuvre.

2. Si le créateur ne remet pas l’œuvre dans le délai prévu, la personne qui passe la commande doit lui fixer un délai supplémentaire sous peine de résolution du contrat et, à l’expiration de ce délai, peut résoudre le contrat si cette mesure n’a pas été suivie d’effet.

Art. 55. — 1. Si l’œuvre commandée comporte des défauts, la personne qui passe la commande peut fixer au créateur un délai supplémentaire, de durée appropriée, pour les éliminer et, à l’expiration de ce délai peut, si cette mesure n’a pas été suivie d’effets, résoudre le contrat ou exiger une réduction appropriée de la rémunération convenue, à moins que ces défauts ne résultent de circonstances indépendantes de la volonté du créateur. Le créateur conserve en tout cas ses droits sur la partie reçue de la rémunération, qui ne doit pas dépasser 25% de la rémunération contractuelle.

2. Si l’œuvre est entachée de vices juridiques, la personne qui passe la commande peut résoudre le contrat et exiger le dédommagement du préjudice subi.

3. Les prétentions visées à l’alinéa 1 s’éteignent de l’acceptation de l’œuvre.

4. Si, au cours d’une période de six mois à compter de la remise de l’œuvre, la personne qui a passé la commande ne communique pas au créateur, dans un délai fixé dans ce but, son acceptation ou son refus, ou ne subordonne pas son acceptation à l’accomplissement de modifications déterminées, l’œuvre est réputée acceptée sans réserve. Les parties peuvent prévoir un autre délai.

Art. 56. — 1. Le créateur peut résoudre le contrat ou le résilier eu égard à ses intérêts essentiels en tant que créateur.

2. Si, au cours des deux années suivant la date de la résolution ou de la résiliation visée à l’alinéa 1, le créateur a l’intention de procéder à l’utilisation de l’œuvre, il est tenu de proposer cette utilisation à l’acquéreur ou au titulaire d’une licence, en lui accordant dans ce but un délai approprié.

3. Si la résolution du contrat ou sa résiliation a lieu après l’acceptation de l’œuvre, sa prise d’effet peut être subordonnée par l’autre partie à la garantie du remboursement des frais qu’elle a supportés en rapport avec le contrat conclu. Toutefois, le remboursement des frais ne peut être exigé au cas où la renonciation à la divulgation tient à des circonstances indépendantes de la volonté du créateur.

4. La disposition de l’alinéa 1 n’est pas applicable aux œuvres d’architecture ou d’architecture urbaine, aux œuvre audiovisuelles ni aux œuvres réalisées aux fins de leur exploitation dans une œuvre audiovisuelle.

Art. 57. — 1. Si l’acquéreur des droits patrimoniaux ou le titulaire d’une licence qui s’est engagé à divulguer l’œuvre ne procède pas à la divulgation dans le délai convenu et, à défaut d’un tel délai, au cours des deux années suivant l’acceptation de l’œuvre, le créateur peut résoudre le contrat ou le résilier et exiger le dédommagement du préjudice subi si, après l’expiration d’un délai supplémentaire de six mois au moins, l’œuvre n’est toujours pas divulguée.

2. Si, en raison de circonstances imputables à l’acquéreur ou au titulaire de la licence, l’œuvre n’a pas été mise à la disposition du public, le créateur peut exiger, au lieu du dédommagement du préjudice subi, une rémunération égale au double de celle qui est fixée dans le contrat relatif à la divulgation de l’œuvre, à moins que la licence ne soit exclusive.

3. Les dispositions des alinéas 1 et 2 ne sont pas applicables aux œuvres d’architecture ou d’architecture urbaine.

Art. 58. Si l’œuvre est mise à la disposition du public sous une forme qui n’est pas adaptée ou bien avec des modifications auxquelles le créateur peut à juste titre s’opposer, ce dernier peut résoudre le contrat ou le dénoncer après avoir exigé, sans succès, la cessation de la violation de ses droits. Le créateur a droit à la rémunération prévue au contrat.

Art. 59. En résolvant le contrat ou en le résiliant, chaque partie peut exiger de l’autre le remboursement de tout ce qui lui a été versé au titre du contrat, à moins que la loi n’en dispose autrement.

Art. 60. — 1. Celui qui utilise l’œuvre est tenu de permettre au créateur l’exercice d’un contrôle, en qualité d’auteur, avant la divulgation de l’œuvre. Si les modifications apportées à l’œuvre à la suite de ce contrôle sont indispensables et résultent de circonstances indépendantes de la volonté du créateur, les frais y relatifs sont à la charge de l’acquéreur des droits patrimoniaux ou bien du titulaire de la licence.

2. Au cas où le créateur n’a pas exercé son droit de contrôle dans un délai approprié, il est réputé consentir à la divulgation de l’œuvre.

3. Sauf disposition contraire de la loi ou du contrat, le créateur n’a pas droit à une rémunération supplémentaire pour l’exercice du contrôle d’auteur.

4. Le créateur d’une œuvre plastique a le droit d’exercer le contrôle d’auteur moyennant une rémunération.

5. L’exercice du contrôle d’auteur sur les œuvres d’architecture ou d’architecture urbaine est régi par des dispositions distinctes.

Art. 61. Sauf stipulation contraire, l’acquisition auprès du créateur de l’exemplaire du projet d’une œuvre d’architecture ou d’architecture urbaine ne donne le droit d’appliquer ce projet qu’à une seule construction.

Art. 62. — 1. Le créateur peut insérer dans une édition de l’ensemble de ses œuvres celles dont la publication a fait l’objet d’un contrat distinct.

2. Sauf stipulation contraire, le contrat relatif à l’édition de l’ensemble des œuvres d’un auteur n’emporte pas le droit de publier ces œuvres séparément.

Art. 63. Si le contrat prévoit la confection d’exemplaires destinés à être mis à la disposition du public, le créateur a droit aux exemplaires d’auteur dont le nombre est déterminé au contrat.

Art. 64. Le contrat contenant l’engagement de cession des droits patrimoniaux emporte cession à l’acquéreur, au moment de l’acceptation de l’œuvre, du droit à l’utilisation exclusive de l’œuvre dans le domaine d’exploitation déterminé dans le contrat, à moins que les parties au contrat n’en soient différemment convenues.

Art. 65. En l’absence de stipulation expresse relative à la cession du droit, le créateur est réputé avoir accordé une licence.

Art. 66. — 1. Sauf stipulation contraire, le contrat de licence emporte autorisation d’utiliser l’œuvre pendant cinq années sur le territoire de l’Etat dans lequel le titulaire de la licence a son siège.

2. Après l’expiration du délai prévu à l’alinéa 1, le droit obtenu en vertu du contrat de licence s’éteint.

Art. 67. — 1. Le créateur peut autoriser l’utilisation de l’œuvre dans les domaines d’exploitation énumérés dans le contrat en limitant l’étendue, le lieu et la durée de cette utilisation.

2. Si le contrat ne prévoit pas l’exclusivité de l’utilisation de l’œuvre d’une façon déterminée (licence exclusive), la concession d’une telle licence n’exclut pas la possibilité, pour le créateur, d’accorder à d’autres personnes l’autorisation d’utiliser l’œuvre dans le même domaine d’exploitation (licence non exclusive).

3. Sauf stipulation contraire, le titulaire de la licence ne peut autoriser un tiers à exploiter l’œuvre en vertu de la licence obtenue.

4. Sauf stipulation contraire, le titulaire de la licence exclusive peut faire valoir toutes prétentions liées à la violation des droits patrimoniaux dans le domaine auquel s’applique le contrat de licence.

5. Le contrat de licence exclusive doit être conclu par écrit sous peine de nullité.

Art. 68. — 1. Sauf stipulation contraire, si la licence est accordée pour une période indéterminée, le créateur peut résilier le contrat en observant les délais qui y sont prévus, ou, à défaut de tels délais, un an au préalable, à la fin de l’année civile.

2. La licence accordée pour une période de plus de cinq ans est considérée, après l’expiration de ce délai, comme une licence accordée pour une durée indéterminée.

Chapitre 6 Dispositions particulières concernant les œuvres audiovisuelles

Art. 69. Les coauteurs d’une œuvre audiovisuelle sont les personnes qui ont apporté une contribution créatrice à sa réalisation, notamment: le metteur en scène, l’auteur d’une adaptation d’une œuvre littéraire, l’auteur des œuvres musicales avec ou sans paroles créées pour l’œuvre audiovisuelle ainsi que le scénariste.

Art. 70. — 1. Les droits patrimoniaux sur une œuvre audiovisuelle appartiennent au producteur. Les droits des créateurs des œuvres possédant une valeur intrinsèque ne peuvent pas être exercés au détriment du producteur ou d’autres créateurs.

2. Le producteur d’une œuvre audiovisuelle est présumé avoir acquis les droits patrimoniaux sur les œuvres qu’il a commandées ou qui sont insérées dans l’œuvre audiovisuelle, cela toutefois exclusivement dans le domaine de l’exploitation audiovisuelle de cette œuvre.

3. Le producteur d’une œuvre audiovisuelle est tenu de payer, par l’intermédiaire d’une organisation appropriée de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins, au metteur en scène ainsi qu’au scénariste, aux auteurs d’œuvres musicales avec ou sans paroles et aux artistes interprétant les rôles principaux dans l’œuvre audiovisuelle — pendant la durée de protection de leurs droits patrimoniaux — une rémunération proportionnelle aux recettes provenant de la projection de l’œuvre audiovisuelle dans les cinémas et une rémunération équitable au titre de la location ou du prêt de l’œuvre audiovisuelle et de sa communication au public.

4. Le co-créateur d’une œuvre audiovisuelle ainsi que les artistes interprétant les rôles principaux peuvent renoncer à l’intervention de l’organisation visée à l’alinéa 3. Cette renonciation doit être consignée par écrit sous peine de nullité.

5. La rémunération exigible au titre de l’utilisation d’une œuvre audiovisuelle polonaise à l’étranger ou bien d’une œuvre audiovisuelle étrangère en Pologne peut être fixée forfaitairement.

Art. 71. Le producteur peut, sans le consentement des créateurs d’une œuvre audiovisuelle, élaborer des traductions pour différentes versions linguistiques.

Art. 72. Le créateur d’une œuvre commandée pour une œuvre audiovisuelle peut, après l’expiration d’un délai de cinq ans à compter de l’acceptation de ladite œuvre, en autoriser la divulgation dans une autre œuvre audiovisuelle si, au cours du délai en question, l’œuvre audiovisuelle comportant son œuvre n’a pas été divulguée. Les parties peuvent réduire ce délai.

Art. 73. Le droit de contrôle reconnu à l’auteur ne peut être exercé que sur la version définitive d’une œuvre audiovisuelle.

Chapitre 7 Dispositions particulières concernant les programmes

d’ordinateur Art. 74. — 1. Les programmes d’ordinateur sont susceptibles de protection en tant

qu’œuvres littéraires, sauf dispositions contraires du présent chapitre.

2. La protection accordée au programme d’ordinateur s’étend à toutes ses formes d’expression, y compris toutes les formes de documentation liée au projet, à la production et à l’utilisation. Les idées et principes qui sont à la base de quelque élément que ce soit d’un programme d’ordinateur, y compris ceux qui sont à la base de ses interfaces, ne sont pas protégés.

3. Sauf stipulation contraire, les droits patrimoniaux sur le programme d’ordinateur créé par un employé dans l’exercice des fonctions prévues dans le contrat de travail appartiennent à l’employeur.

4. Sous réserve des dispositions des alinéas 2 et 3 de l’article 75, les droits patrimoniaux sur le programme d’ordinateur comprennent le droit:

1) de reproduire en tout ou en partie ce programme, à titre permanent ou provisoire, par quelque moyen et sous quelque forme que ce soit; lorsque le chargement, l’affichage, le passage, la transmission ou le stockage d’un programme d’ordinateur nécessite une telle reproduction, ces actes n’exigent pas le consentement de l’ayant droit;

2) traduire, adapter, arranger ou transformer de toute autre manière un programme d’ordinateur, sans préjudice des droits de la personne qui a effectué ces transformations;

3) distribuer dans le public, y compris par voie de location ou de prêt, l’original ou des exemplaires d’un programme d’ordinateur. La première vente d’un exemplaire sur lequel le programme a été fixé par le titulaire du droit ou avec son consentement épuise le doit de distribution de cet exemplaire, sans préjudice du droit de contrôler les locations ou prêts ultérieurs du programme d’ordinateur ou d’un exemplaire de celui-ci.

Art. 75. — 1. Sauf stipulation contraire, les actes énumérés à l’alinéa 4, points 1) et 2), de

l’article 74 n’exigent pas le consentement du titulaire du droit lorsqu’ils sont nécessaires pour permettre à l’acquéreur légitime d’utiliser le programme conformément à sa destination, y compris pour corriger des erreurs.

2. Les actes suivants n’exigent pas l’autorisation du titulaire:

1) la confection de la copie de sauvegarde, dans la mesure où celle-ci est nécessaire pour l’utilisation du programme d’ordinateur. Sauf stipulation contraire, ladite copie ne peut pas être utilisée simultanément au programme d’ordinateur;

2) l’observation, l’étude et l’expérimentation du fonctionnement du programme d’ordinateur, par la personne autorisée en vertu du contrat à utiliser un exemplaire de ce

programme, afin de déterminer les idées et les principes sur lesquels il repose, si l’intéressé accomplit les actes susmentionnés à l’occasion des opérations de chargement, d’affichage, de passage, de transmission ou de stockage du programme d’ordinateur;

3) la reproduction du code ou la traduction de sa forme au sens des points 1) et 2) de l’alinéa 4 de l’article74, lorsque cela est indispensable pour obtenir les informations nécessaires à l’interopérabilité, avec d’autres programmes, d’un programme d’ordinateur créé de façon indépendante, et sous réserve que les conditions suivantes soient réunies:

a) ces actes sont accomplis par le titulaire de la licence ou par une autre personne jouissant du droit d’utiliser l’exemplaire d’un programme ou, pour leur compte, par une personne habilitée à cette fin;

b) les informations nécessaires à l’interopérabilité n’étaient pas déjà facilement et rapidement accessibles aux personnes visées au point a);

c) ces actes sont limités aux parties du programme d’origine qui sont nécessaires à l’interopérabilité.

3. Les informations visées au point 3) de l’alinéa 2 ne peuvent pas être:

1) utilisées à des fins autres que la réalisation de l’interopérabilité du programme d’ordinateur créé de façon indépendante,

2) communiquées à d’autres personnes, sauf si cela s’avère indispensable à l’interopérabilité du programme d’ordinateur créé de façon indépendante,

3) utilisées pour la mise au point, la production ou la commercialisation d’un programme d’ordinateur dont la forme est fondamentalement similaire, ou pour tout autre acte portant atteinte au droit d’auteur.

Art. 76. Les dispositions contractuelles contraires à l’article75,alinéas 2 et 3, sont nulles.

Art. 77. Les dispositions de l’article 16, points 3) à 5), des articles 20, 23, 27, 28, 30, 49, alinéa 2, et des articles 56, 60 et 62 ne sont pas applicables aux programmes d’ordinateur.

Chapitre 8 Protection des droits attachés à la personne

Art. 78. — 1. Le créateur dont les droits attachés à la personne sont menacés par l’action d’un tiers peut exiger qu’il soit mis fin à cette action. Au cas où il est porté atteinte aux dits droits, le créateur peut également exiger que la personne ayant commis cette atteinte fasse le nécessaire pour en éliminer les conséquences et, en particulier, qu’elle fasse une déclaration publique d’une forme et d’un contenu approprié.

Si l’atteinte a été commise intentionnellement, le tribunal peut accorder au créateur une somme d’argent appropriée à titre de dédommagement du préjudice subi ou bien, à la demande du créateur, obliger la personne qui a causé le préjudice à verser une somme d’argent appropriée au profit d’une œuvre sociale indiquée par le créateur.

2. Si le créateur n’a pas exprimé d’autre volonté, une action en violation des droits attachés à sa personne peut, après son décès, être intentée par son conjoint et, à défaut, tour à tour par ses descendants, ses ascendants, ses collatéraux et les descendants de ses collatéraux.

3. Si le créateur n’a pas exprimé d’autre volonté, les personnes énumérées à l’alinéa 2 sont autorisées, dans le même ordre, à exercer les droits attachés à la personne du créateur décédé.

4. Si le créateur n’a pas exprimé d’autre volonté, l’action en violation visée à l’alinéa 2 peut également être intentée par la société de créateurs compétente pour le genre de création en cause ou bien par l’organisation de gestion collective des droits des auteurs ou des droits voisins qui gérait les droits du créateur décédé.

Chapitre 9 Protection des droits patrimoniaux

Art. 79. — 1. Le créateur peut exiger de la personne qui porte atteinte à ses droits patrimoniaux qu’elle mette fin à la violation, qu’elle restitue les recettes réalisées, ou bien qu’elle paie le double ou, en cas de violation intentionnelle, le triple du montant de la rémunération appropriée effective au moment où il fait valoir ses prétentions; le créateur peut également exiger le dédommagement du préjudice subi en cas d’atteinte intentionnelle.

2. Indépendamment des prétentions visées à l’alinéa l, l’ayant droit peut exiger que la personne portant atteinte à ses droits dans le cadre d’une activité économique entreprise au nom d’autrui, ou en son propre nom mais pour le compte d’autrui, verse une somme d’argent appropriée au fonds dont il est question à l’article 111. Ladite somme ne peut pas être inférieure au double du montant des bénéfices probables de la personne intéressée.

Art. 80. — 1. Le tribunal du lieu où l’auteur de l’atteinte exerce son activité ou possède ses biens est compétent pour connaître de la violation du droit d’auteur; avant l’introduction d’un recours en justice et au plus tard dans les trois jours qui suivent, la personne justifiant d’un intérêt juridique en l’espèce peut demander audit tribunal de prendre les mesures suivantes:

1) assurer la conservation des preuves, sans qu’il soit nécessaire de justifier la crainte qu’il puisse devenir trop difficile, ou même impossible, de réunir ces preuves;

2) faire obligation à la personne portant atteinte aux droits patrimoniaux de communiquer les informations et de mettre à disposition les éléments de documentation déterminés par le tribunal, qui sont importants au regard des prétentions visées à l’alinéa 1 de l’article79;

3) préserver, par une ordonnance provisoire appropriée, la validité des prétentions opposables au titre de l’atteinte aux droits patrimoniaux, sous prétexte qu’il serait probable qu’en l’absence d’une telle mesure l’ayant droit risque d’être privé de la possibilité d’obtenir satisfaction, même si l’ordonnance provisoire vise à assurer la satisfaction de ces prétentions.

2. Le tribunal peut subordonner la décision relative à la conservation des preuves ou à la sauvegarde des prétentions au sens des dispositions des points 1) à 3) de l’alinéa l à un cautionnement approprié.

3. Le tribunal se prononce sur la confiscation, au profit du Trésor public, des exemplaires d’œuvres fabriqués illégalement.

4. Le tribunal peut décider la confiscation, au profit du Trésor public, des objets servant à la fabrication illégale d’exemplaires des œuvres, ou des objets à l’aide desquels la violation a été commise.

5. A la demande de la personne lésée, le tribunal peut ordonner que les objets visés à l’alinéa 4 soient remis à celle-ci, à titre d’avance sur les dommages-intérêts dus.

6. Les objets visés à l’alinéa 4 sont réputés appartenir à la personne portant atteinte aux droits.

7. Le tribunal examine dans un délai de sept jours les recours formés contre les décisions prises dans les cas visés aux points 1) à 3) de l’alinéa 1.

Chapitre 10 Protection du portrait, du destinataire de la correspondance et

du secret de la source de l’information Art. 81. — 1. La divulgation d’un portrait exige l’autorisation de la personne

représentée sur ce portrait. A défaut de réserve expresse, l’autorisation n’est pas exigée si cette personne a reçu une rémunération convenue pour avoir posé.

2. N’exige pas d’autorisation la divulgation du portrait:

1) d’une personne généralement connue, si le portrait a été exécuté à l’occasion de ses activités publiques, en particulier politiques, sociales ou professionnelles,

2) d’une personne dont la représentation constitue uniquement un détail d’un tableau représentant une assemblée, un paysage ou une manifestation publique.

Art. 82. Si la personne à laquelle la correspondance est adressée n’a pas exprimé d’autre volonté, la divulgation de cette correspondance au cours des 20 années suivant son décès exige l’autorisation de son conjoint et, à défaut, tour à tour de ses descendants, ascendants ou collatéraux.

Art. 83. La disposition de l’alinéa 1de l’article78est applicable par analogie aux prétentions que peut faire naître la divulgation du portrait d’une personne sans le consentement de cette dernière ainsi que la divulgation d’une correspondance sans l’autorisation de la personne à laquelle cette correspondance a été adressée; il n’est pas possible de faire valoir ces prétentions après l’expiration d’un délai de 20 ans à compter du décès de la personne intéressée.

Art. 84. — 1. Le créateur, l’éditeur ou le producteur est tenu, à la demande de l’auteur, de garder secrètes les sources d’information utilisées dans l’œuvre et de s’abstenir de révéler les documents y relatifs.

2. La révélation du secret est permise avec le consentement de la personne qui a confié le secret ou en vertu d’une décision du tribunal compétent.

Chapitre 11 Droits voisins

Première section Droits sur les prestations artistiques

Art. 85. — 1. Toute représentation ou exécution d’une œuvre ayant un caractère artistique donne naissance à un droit sur cette prestation, indépendamment de sa valeur, de sa destination et du mode d’expression.

2. Les prestations artistiques, au sens de l’alinéa l, sont en particulier les activités des acteurs, récitants, chefs d’orchestre, instrumentistes, danseurs et chanteurs ainsi que des personnes qui contribuent de façon créatrice à la prestation.

Art. 86. — 1. L’artiste interprète ou exécutant a, dans les limites fixées par la loi, le droit exclusif:

1) de revendiquer la protection des attributs de droit moral attachés à sa personne en rapport avec la prestation artistique,

2) d’utiliser la prestation artistique et d’en disposer dans des domaines particuliers d’exploitation,

3) d’obtenir une rémunération pour l’utilisation de la prestation artistique.

2. Le droit exclusif d’utiliser la prestation artistique et d’en disposer, au sens du point 2) de l’alinéa l, s’étend aux actes suivants:

1) fixation de la prestation,

2) reproduction de la prestation à l’aide d’une technique déterminée,

3) mise en circulation,

4) communication au public, à moins qu’elle ne soit réalisée à l’aide d’un exemplaire mis en circulation,

5) location,

6) prêt,

7) radiodiffusion, à moins qu’elle ne soit réalisée à l’aide d’un exemplaire mis en circulation.

3. En cas de radiodiffusion ou de communication au public à l’aide d’un exemplaire mis en circulation, l’artiste interprète ou exécutant a droit à une rémunération appropriée.

Art. 87. Sauf stipulation contraire, le contrat relatif à la coopération pour la réalisation d’une œuvre audiovisuelle, conclu entre l’artiste interprète ou exécutant et le producteur d’une œuvre audiovisuelle, emporte transfert à ce dernier du droit d’utiliser la

prestation dans le cadre de cette œuvre audiovisuelle dans tous les domaines d’exploitation connus au moment de la conclusion du contrat.

Art. 88. Le droit de l’artiste interprète ou exécutant ne porte pas atteinte au droit d’auteur sur l’œuvre exécutée.

Art. 89. Le droit visé aux points 2) et 3) de l’alinéa 1de l’article86 s’éteint à l’expiration d’un délai de 50 ans après l’année au cours de laquelle la prestation artistique a eu lieu pour la première fois.

Art. 90. Les dispositions de la présente loi sont applicables aux prestations artistiques qui:

1) ont été effectuées par un ressortissant polonais ou une personne domiciliée sur le territoire de la République de Pologne, ou

2) ont eu lieu pour la première fois sur le territoire de la République de Pologne, ou

3) ont été publiées pour la première fois sur le territoire de la République de Pologne, ou enfin

4) sont protégées en vertu des conventions internationales.

Art. 91. Le chef d’un ensemble est réputé habilité à représenter les droits sur une prestation artistique collective. Cette présomption est également valable en ce qui concerne les parties de la prestation artistique ayant une valeur intrinsèque.

Art. 92. Les dispositions des articles 8à 10, 12, 18, 21, 41 à 45, 47 à 49, 52 à 55, 57 à 59, 62 à 68, 71 et 78 sont applicables par analogie aux prestations artistiques.

Art. 93. Les dispositions de l’article 33, point 10, du Code de la famille et des tutelles sont applicables par analogie aux droits sur les prestations artistiques.

Section 2 Droits sur les phonogrammes et les vidéogrammes

Art. 94. — 1. Le producteur du phonogramme ou du vidéogramme est la personne sous le nom ou la dénomination de qui le phonogramme ou le vidéogramme a été pour la première fois confectionné.

2. Sous réserve des droits du créateur ou de l’artiste interprète ou exécutant, le producteur du phonogramme ou du vidéogramme a le droit exclusif de disposer du phonogramme ou du vidéogramme pour ce qui concerne:

1) la reproduction à l’aide d’une technique déterminée,

2) la mise en circulation,

3) la location,

4) le prêt.

3. Le producteur a droit à une rémunération appropriée en cas de radiodiffusion ou de communication au public d’un phonogramme ou d’un vidéogramme mis en circulation.

Art. 95. Le droit visé aux alinéas 2 et 3 de l’article94 s’éteint à l’expiration d’un délai de 50 ans après l’année au cours de laquelle le phonogramme ou le vidéogramme a été confectionné.

Art. 96. Les dispositions de la présente loi sont applicables aux phonogrammes et vidéogrammes:

1) dont le producteur a son domicile ou son siège sur le territoire de la République de Pologne, ou

2) dont la protection résulte des conventions internationales.

Section 3 Droits sur les émissions

Art. 97. Sous réserve des droits des créateurs et des artistes interprètes ou exécutants, l’organisme de radio ou de télévision a le droit exclusif de disposer de ses programmes pour ce qui concerne:

1) la fixation,

2) la reproduction à l’aide d’une technique déterminée,

3) la diffusion, y compris également par un autre organisme de radio ou de télévision.

Art. 98. Le droit de l’organisme de radio ou de télévision dont il est question à l’article 97 s’éteint à l’expiration d’un délai de 50 ans après l’année de la première diffusion du programme.

Art. 99. Les dispositions de la présente loi sont applicables: 1) aux programmes des organismes de radio et de télévision ayant leur siège sur le

territoire de la République de Pologne, et

2) aux programmes dont la protection résulte des conventions internationales.

Section 4 Dispositions communes concernant les droits voisins

Art. 100. L’exercice des droits sur les prestations artistiques, les phonogrammes, les vidéogrammes et les émissions est assorti des restrictions prévues aux articles 23 à 35.

Art. 101. Les dispositions des articles 6, 22, 39, 51, 79, alinéa 1, et 80 sont applicables par analogie aux droits sur les prestations artistiques, les phonogrammes, les vidéogrammes et les émissions.

Art. 102. — 1. Chaque exemplaire du phonogramme ou du vidéogramme doit comporter, outre les mentions concernant l’auteur et l’artiste interprète ou exécutant, les titres des œuvres et la date de la confection, le nom ou la dénomination du producteur ainsi que, en cas de fixation de l’émission, la dénomination de l’organisme de radio ou de télévision.

2. Les exemplaires qui ne remplissent pas les conditions définies à l’alinéa l sont réputés avoir été confectionnés illégalement.

Art. 103. Les litiges relatifs aux droits sur les prestations artistiques, sur les phonogrammes et vidéogrammes ainsi que sur les émissions de radio et de télévision relèvent de la compétence des tribunaux de voïévodie.

Chapitre 12 Organisations de gestion collective des droits des auteurs ou

des droits voisins Art. 104. — 1. Les organisations de gestion collective des droits des auteurs ou des

droits voisins (ci-après dénommées «organisations de gestion collective») sont, au sens de la loi, les sociétés regroupant les créateurs, les artistes interprètes ou exécutants, les producteurs ou les organismes de radio et de télévision, dont le but statutaire est la gestion collective et la protection des droits des auteurs ou des droits voisins qui leur sont confiés ainsi que l’exercice des compétences résultant de la loi.

2. Les dispositions de la loi sur les sociétés sont applicables aux organisations visées à l’alinéa l, étant entendu que:

1) les personnes morales peuvent également être membres de l’organisation,

2) l’activité des organisations, définie dans la loi, est subordonnée à l’agrément du ministre de la culture et des arts,

3) la surveillance des organisations est exercée par le ministre de la culture et des arts.

3. Le ministre de la culture et des arts accorde l’agrément visé au point 2) de l’alinéa 2 aux organisations qui donnent la garantie d’une gestion convenable des droits confiés.

4. S’il est constaté que la portée de l’agrément n’a pas été respectée, le ministre de la culture et des arts invite l’organisation à remédier à cette situation dans un délai déterminé sous peine du retrait de l’agrément.

5. L’agrément visé au point 2) de l’alinéa 2 peut être révoqué, si l’organisation:

1) ne s’acquitte pas correctement des obligations qui lui incombent dans le domaine de la gestion des droits des auteurs et des droits voisins et de la protection de ces droits,

2) ne respecte pas les dispositions de la loi touchant à la portée de l’agrément.

6. La décision du ministre de la culture et des arts relative à l’octroi ou au retrait de l’agrément aux organisations de gestion collective pour l’exercice des droits visés à l’alinéa 1 doit être publiée au journal officiel de la République de Pologne (Monitor Polski).

Art. 105. — 1. L’organisation de gestion collective est réputée avoir qualité pour assurer la gestion et la protection des droits dans les domaines d’exploitation où s’exerce sa gestion et pour agir en justice en la matière. Cette présomption ne peut être invoquée dans le cas où plus d’une organisation de gestion collective des droits des auteurs ou des

droits voisins se prétendent compétentes à l’égard d’une même œuvre ou d’une même prestation artistique.

2. Dans le cadre de son activité, l’organisation de gestion collective peut exiger la communication des renseignements et remise des documents indispensables pour déterminer le montant des rémunérations et taxes qu’elle revendique.

Art. 106. — 1. L’organisation de gestion collective est tenue de traiter de manière égale les droits de ses membres et ceux des autres sujets qu’elle représente quant à la gestion de ces droits et quant à leur protection.

2. L’organisation de gestion collective ne peut, sans motifs valables, refuser d’autoriser l’utilisation des œuvres ou prestations artistiques lorsque cette utilisation s’inscrit dans le cadre de sa gestion.

3. L’organisation de gestion collective ne peut, sans motifs valables, refuser d’assurer la gestion des droits des auteurs ou des droits voisins. Elle exerce cette gestion conformément à son statut.

Art. 107. Si, dans un domaine d’exploitation donné, il existe plus d’une organisation de gestion collective, l’organisation compétente aux termes de la présente loi est celle à laquelle le créateur ou l’artiste interprète ou exécutant est affilié et, dans le cas où le créateur ou l’artiste interprète ou exécutant n’est affilié à aucune organisation ou n’a pas révélé sa qualité d’auteur, l’organisation indiquée par la Commission du droit d’auteur dont il est question à l’alinéa 1de l’article108.

Art. 108. — 1. Le ministre de la culture et des arts nomme la Commission du droit d’auteur (ci-après dénommée «commission»), composée de 40 arbitres désignés dans une proportion équitable parmi les candidats visés à l’alinéa 2.

2. Les candidats sont présentés, dans un délai fixé par le ministre de la culture et des arts, par les organisations de gestion collective, les sociétés de créateurs, d’artistes interprètes ou exécutants et de producteurs, les organisations qui regroupent les entités dont l’activité professionnelle a trait à l’utilisation des œuvres ainsi que les organismes de radio et de télévision. Un avis relatif à ce délai est publié dans la presse écrite.

3. La commission, composée de six arbitres et du président en qualité de surarbitre désigné par le ministre de la culture et des arts parmi les arbitres, approuve ou rejette les barèmes de rémunération pour l’exploitation des œuvres ou des prestations artistiques gérées collectivement, présentés par les organisations de gestion collective, et détermine également l’organisation compétente au sens de l’article107.

4. Les dispositions du Code de procédure administrative sont applicables par analogie à la procédure devant la commission dans les cas visés à l’alinéa 3. La révocation des décisions de la commission prises selon cette procédure peut être demandée au ministre de la culture et des arts.

5. La commission, composée de trois personnes, dont deux sont désignées parmi les arbitres par les parties et la troisième cooptée, en tant que surarbitre, par les deux autres, tranche les litiges concernant l’application des barèmes visés à l’alinéa 3. Si l’une des parties ne désigne pas d’arbitre ou si les arbitres ne désignent pas de surarbitre, l’arbitre ou le surarbitre en question est désigné par le ministre de la culture et des arts.

6. Les dispositions du Code de procédure civile concernant la procédure amiable devant le tribunal sont applicables par analogie à la procédure devant la commission dans les cas visés à l’alinéa 5.

7. La partie qui n’est pas satisfaite de la décision de la commission visée à l’alinéa 5 peut, dans un délai de 14 jours à compter de la signification de cette décision, intenter une action en justice devant le tribunal de voïévodie compétent.

8. Les arbitres ont droit à une rémunération au titre de leur participation aux sessions de la commission.

9. Le ministre de la culture et des arts détermine, par voie d’ordonnance, les principes d’action et la procédure de la commission, le montant de la rémunération visée à l’alinéa 8, le montant des taxes relatives à la procédure devant la commission ainsi que les modalités de versement de celles-ci.

Art. 109. Les dispositions contractuelles instituant des conditions moins avantageuses pour les créateurs que celles qui résultent des barèmes visés à l’alinéa 3 de l’article108 sont nulles et doivent être remplacées par des dispositions correspondant à ces barèmes.

Art. 110. Le montant des tantièmes revendiqués au titre de la gestion collective par les organisations intéressées doit être fixé compte tenu du montant des recettes tirées de l’exploitation des œuvres et des prestations artistiques, ainsi que de la nature et de l’étendue de l’utilisation de ces œuvres et prestations.

Chapitre 13 Fonds de promotion de la création

Art. 111. — 1. Il est créé un Fonds de promotion de la création (ci-après dénommé «fonds»).

2. Le ministre de la culture et des arts dispose du fonds.

3. Le fonds est, au sens des dispositions du droit budgétaire, un fonds d’Etat affecté à un but déterminé.

Art. 112. Les revenus du fonds sont: 1) les recettes visées à l’article 40,

2) les recettes visées à l’alinéa 2de l’article 79,

3) les versements volontaires, legs et dons,

4) d’autres recettes.

Art. 113. Les ressources du fonds sont destinées:

1) au financement des bourses et de l’aide sociale destinées aux créateurs d’œuvres originales ou dérivées,

2) à l’amortissement total ou partiel des frais d’édition des œuvres revêtant une importance particulière pour la culture et la science ainsi que des frais d’édition du matériel à l’usage des aveugles.

Art. 114. Après avoir consulté les sociétés de créateurs compétentes, le ministre de la culture

et des arts détermine, par voie d’ordonnance, les principes détaillés de prélèvement de sommes déterminées au profit du fonds ainsi que les principes d’attribution des bourses et de l’aide sociale visées au point 1) de l’article113.

Chapitre 14 Responsabilité pénale

Art. 115. — 1. Quiconque usurpe la paternité ou bien induit en erreur quant à la paternité de la totalité ou d’une partie de l’œuvre ou de la prestation artistique d’autrui

est passible d’une peine d’emprisonnement d’une durée pouvant aller jusqu’à deux ans, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

2. Est passible de la même peine quiconque divulgue, sans citer le nom ou le pseudonyme du créateur, l’œuvre d’autrui dans sa version originale ou sous forme dérivée, ou une prestation artistique, ou bien déforme publiquement une œuvre, une prestation artistique, un phonogramme, un vidéogramme ou une émission.

3. Quiconque, dans le but de réaliser un profit matériel d’une façon autre que celle qui est précisée à l’alinéa 1 ou 2, porte atteinte aux droits de l’auteur ou aux droits voisins au sens des articles 16, 17, 18, 86, 94, alinéa 2, ou 97

est passible d’une peine d’emprisonnement d’une durée pouvant aller jusqu’à un an, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

Art. 116. — 1. Quiconque divulgue sans autorisation ou sans respecter les conditions prévues l’œuvre d’autrui dans sa version originale ou sous forme dérivée, ou une prestation artistique, un phonogramme, un vidéogramme ou une émission,

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à deux ans, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

2. Si l’auteur de l’infraction commet l’acte défini à l’alinéa 1 dans le but d’en tirer un profit matériel, il est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à trois ans.

3. Si l’auteur de l’infraction définie à l’alinéa 1 a fait de ladite infraction une source permanente de revenus, ou s’il organise ou dirige l’activité délictueuse visée à l’alinéa 1, il

est passible d’une peine d’emprisonnement de six mois à cinq ans.

4. Si l’auteur de l’infraction définie à l’alinéa l agit de façon non intentionnelle, il

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à un an, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

Art. 117. — 1. Quiconque, sans autorisation ou sans respecter les conditions prévues, fixe ou reproduit l’œuvre d’autrui dans sa version originale ou sous forme dérivée, ou une prestation artistique, un phonogramme, un vidéogramme ou une émission, en en autorisant la divulgation,

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à deux ans, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

2. Si l’auteur de l’infraction définie à l’alinéa l a fait de ladite infraction une source permanente de revenus, ou s’il organise ou dirige l’activité délictueuse visée à l’alinéa 1, il

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à trois ans.

Art. 118. — 1. Quiconque, dans le but de réaliser un profit matériel, acquiert l’objet constituant le support matériel d’une œuvre, d’une prestation artistique, d’un programme ou d’un vidéogramme divulgué ou reproduit sans autorisation ou sans respecter les conditions prévues, aide à la vente dudit support, le dissimule ou aide à le dissimuler

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à deux ans, d’une peine restrictive de liberté ou d’une amende.

2. Si l’auteur de l’infraction définie à l’alinéa 1 a fait de ladite infraction une source permanente de revenus, ou s’il organise ou dirige l’activité délictueuse visée à l’alinéa 1, il

est passible d’une peine d’emprisonnement pouvant aller jusqu’à trois ans.

Art. 119. Quiconque rend impossible ou difficile l’exercice du droit de contrôler l’utilisation

d’une œuvre ou d’une prestation artistique, ou refuse de donner les renseignements prévus à l’article 47,

est passible d’une amende.

Art. 120. En cas de non-lieu conditionnel ou bien en cas de suspension conditionnelle de la

peine d’emprisonnement réprimant l’infraction visée aux articles 115à 117, l’auteur de cette infraction est tenu de réparer en totalité ou en partie le préjudice causé par celle-ci, s’il ne l’a pas encore été.

Art. 121. — 1. En cas de condamnation pour un acte visé à l’article 115, 116, 117 ou 118, le

tribunal décide la confiscation des objets provenant de l’infraction, même s’ils n’appartiennent pas à l’auteur de celle-ci.

2. En cas de condamnation pour un acte visé à l’article 115, 116, 117 ou 118, le tribunal peut décider la confiscation des objets servant à la commission de l’infraction, même s’ils n’appartiennent pas à l’auteur de celle-ci.

Art. 122. Les actes visés aux articles 115, 116, alinéas 1, 2 et 4, 117, alinéa 1, 118, alinéa 1, et 119 sont poursuivis sur plainte de la partie lésée.

Art. 123. Le ministre de la justice peut déterminer par voie d’ordonnance les tribunaux régionaux compétents pour l’examen des affaires liées aux infractions visées aux articles 115 à 119, dans le ressort d’un tribunal de voïévodie donné.

Chapitre 15 Dispositions transitoires et finales

Art. 124. —1. Les dispositions de la présente loi sont applicables aux œuvres: 1) matérialisées pour la première fois après son entrée en vigueur,

2) dont la protection n’est pas encore expirée d’après les dispositions jusqu’alors en vigueur,

3) dont la protection est expirée d’après les dispositions jusqu’alors en vigueur, mais qui, aux termes de la présente loi, continuent à bénéficier de la protection, sauf pour la période comprise entre l’extinction de la protection d’après la loi jusqu’alors en vigueur et l’entrée en vigueur de la présente loi.

La présente loi ne porte pas atteinte au droit de propriété sur les exemplaires d’œuvres divulguées avant le jour de son entrée en vigueur.

2. Sous réserve de réciprocité, la disposition du point 3) de l’alinéa 1 est applicable aux œuvres des ressortissants étrangers ayant leur domicile permanent à l’étranger.

3. Le détenteur d’un programme d’ordinateur créé avant le jour de l’entrée en vigueur de la présente loi et protégé aux termes de l’alinéa 1 ne peut être tenu pour responsable des atteintes portées au droit d’auteur avant ce jour. L’utilisation d’un programme postérieurement à l’entrée en vigueur de la présente loi et dans les conditions jusqu’alors en vigueur, par une personne qui possédait déjà ce programme, est licite en l’absence de toute autorisation ou rémunération distincte, sous réserve de l’observation des dispositions de l’article 75. Une utilisation de plus vaste portée des programmes, notamment la reproduction et la divulgation, est interdite.

4. Sont nulles les dispositions des contrats conclus avant la date de l’entrée en vigueur de la présente loi qui sont contraires aux dispositions des alinéas 2 et 3 de l’article 75.

Art. 125. — 1. Les dispositions de la présente loi sont applicables aux prestations artistiques

1) ayant eu lieu pour la première fois après son entrée en vigueur,

2) pour ce qui concerne l’utilisation de ces prestations après l’entrée en vigueur desdites dispositions si, aux termes de la présente loi, lesdites prestations continuent à bénéficier de la protection. La présente disposition n’est pas applicable aux prestations artistiques ayant eu lieu plus de 20 ans avant le jour de son entrée en vigueur.

2. La présente loi ne porte pas atteinte au droit de propriété sur les exemplaires sur lesquels les prestations artistiques ont été fixées avant son entrée en vigueur.

Art. 126. — 1. Les dispositions de la présente loi sont applicables

1) aux phonogrammes et vidéogrammes confectionnés après son entrée en vigueur,

2) aux programmes de radio et de télévision émis après son entrée en vigueur,

3) aux phonogrammes, vidéogrammes et programmes de radio et de télévision qui, aux termes de la présente loi, continuent à bénéficier de la protection. La présente disposition n’est pas applicables aux phonogrammes ou aux vidéogrammes confectionnés, ni aux programmes de radio et de télévision émis, plus de 20 ans avant le jour de son entrée en vigueur.

2. La règle énoncée au point 3) de l’alinéa 1, première phrase, n’est pas applicable en cas d’utilisation:

1) par les organismes publics de radio et de télévision ou

2) par les écoles, dans des buts didactiques,

d’émissions, de phonogrammes et de vidéogrammes qui ne sont pas des films de fiction ni des spectacles de théâtre réalisés avant la date d’entrée en vigueur de la présente loi, ni en cas d’utilisation de prestations artistiques fixées sur des phonogrammes et des vidéogrammes.

Art. 127. — 1. Si l’utilisation d’une œuvre, d’une prestation artistique, d’un phonogramme, d’un vidéogramme ou d’un programme de radio ou de télévision commencée avant la date d’entrée en vigueur de la présente loi était admise aux termes des dispositions jusqu’alors en vigueur et, depuis cette date, exige une autorisation, elle peut être menée à terme à condition que l’ayant droit ait reçu une rémunération appropriée.

2. Sous réserve de l’alinéa 3, les actes juridiques concernant le droit d’auteur ayant eu lieu avant la date d’entrée en vigueur de la présente loi produisent leurs effets et s’apprécient d’après les dispositions du droit jusqu’alors en vigueur. La présente disposition est également applicable aux faits autres que les actes juridiques.

3. La présente loi est applicable aux contrats à long terme qui ont été conclus avant la date de son entrée en vigueur, pour ce qui est de la période postérieure à cette date ainsi que des obligations contractées avant cette date, en ce qui concerne les conséquences juridiques d’événements postérieurs à cette date qui ne sont pas liés à la nature de l’obligation.

4. Sauf convention contraire des parties, les questions touchant aux droits voisins sont exclues du champ d’application des contrats conclus avant la date d’entrée en vigueur de la présente loi.

Art. 128. La loi du 10 juillet 1952 sur le droit d’auteur (journal officiel n° 34, texte n° 234, 1975, n° 34, texte n° 184, 1989, n° 35, texte n° 192) est abrogée.

Art. 129. La présente loi entre en vigueur à l’expiration d’un délai de trois mois à compter du jour de sa publication, à l’exception de la disposition de l’alinéa 3 de l’article124, qui entre en vigueur le jour de la publication (de la loi).

 Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Dz.U.06.90.631 2006.07.07 sprost. Dz.U.2006.121.843 pkt 1, pkt 2 2006.09.01 zm. przen. Dz.U.2006.21.164 ogólne 2007.06.06 zm. przen. Dz.U.2006.94.658 ogólne 2007.06.20 zm. Dz.U.2007.99.662 art. 1 2007.11.01 zm. Dz.U.2007.181.1293 art. 1 2010.01.01 zm. Dz.U.2009.157.1241 art. 19 2010.10.21 zm. Dz.U.2010.152.1016 art. 1

USTAWA

z dnia 4 lutego 1994 r.

o prawie autorskim i prawach pokrewnych1)

(tekst jednolity)

Rozdział 1

Przedmiot prawa autorskiego

Art. 1. 1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,

publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno-muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe).

21. Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

3. Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

4. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Art. 2. 1. Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

2. Rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania.

3. Twórca utworu pierwotnego może cofnąć zezwolenie, jeżeli w ciągu pięciu lat od jego udzielenia opracowanie nie zostało rozpowszechnione. Wypłacone twórcy wynagrodzenie nie podlega zwrotowi.

4. Za opracowanie nie uważa się utworu, który powstał w wyniku inspiracji cudzym utworem. 5. Na egzemplarzach opracowania należy wymienić twórcę i tytuł utworu pierwotnego.

Art. 3. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeżeli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do wykorzystanych utworów.

Art. 4. Nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego: 1) akty normatywne lub ich urzędowe projekty; 2) urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole; 3) opublikowane opisy patentowe lub ochronne; 4) proste informacje prasowe.

Art. 5. Przepisy ustawy stosuje się do utworów: 1) których twórca lub współtwórca jest obywatelem polskim lub

11) których twórca jest obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

2) które zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo równocześnie na tym terytorium i za granicą, lub

3) które zostały opublikowane po raz pierwszy w języku polskim, lub 4) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów.

Art. 6. 1. W rozumieniu ustawy: 1) utworem opublikowanym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został zwielokrotniony i

którego egzemplarze zostały udostępnione publicznie; 2) opublikowaniem równoczesnym utworu jest opublikowanie utworu na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą w okresie trzydziestu dni od jego pierwszej publikacji; 3) utworem rozpowszechnionym jest utwór, który za zezwoleniem twórcy został w jakikolwiek

sposób udostępniony publicznie; 4) nadawaniem utworu jest jego rozpowszechnianie drogą emisji radiowej lub telewizyjnej,

prowadzonej w sposób bezprzewodowy (naziemny lub satelitarny) lub w sposób przewodowy;

5) reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru;

6) wprowadzeniem utworu do obrotu jest publiczne udostępnienie jego oryginału albo egzemplarzy drogą przeniesienia ich własności dokonanego przez uprawnionego lub za jego zgodą;

7) najmem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego czasowo korzystania w celu bezpośredniego lub pośredniego uzyskania korzyści majątkowej;

8) użyczeniem egzemplarzy utworu jest ich przekazanie do ograniczonego czasowo korzystania, niemające na celu bezpośredniego lub pośredniego uzyskania korzyści majątkowej;

9) odtworzeniem utworu jest jego udostępnienie bądź przy pomocy nośników dźwięku, obrazu lub dźwięku i obrazu, na których utwór został zapisany, bądź przy pomocy urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego, w którym utwór jest nadawany;

10) technicznymi zabezpieczeniami są wszelkie technologie, urządzenia lub ich elementy, których przeznaczeniem jest zapobieganie działaniom lub ograniczenie działań umożliwiających korzystanie z utworów lub artystycznych wykonań z naruszeniem prawa;

11) skutecznymi technicznymi zabezpieczeniami są techniczne zabezpieczenia umożliwiające podmiotom uprawnionym kontrolę nad korzystaniem z chronionego utworu lub artystycznego wykonania poprzez zastosowanie kodu dostępu lub mechanizmu zabezpieczenia, w szczególności szyfrowania, zakłócania lub każdej innej transformacji utworu lub artystycznego wykonania lub mechanizmu kontroli zwielokrotniania, które spełniają cel ochronny;

12) informacjami na temat zarządzania prawami są informacje identyfikujące utwór, twórcę, podmiot praw autorskich lub informacje o warunkach eksploatacji utworu, o ile zostały one dołączone do egzemplarza utworu lub są przekazywane w związku z jego rozpowszechnianiem, w tym kody identyfikacyjne. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o równowartości danej kwoty wyrażonej w euro, należy przez

to rozumieć jej równowartość wyrażoną w walucie polskiej, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro, lub jej równowartość wyrażoną w innej walucie, ustaloną przy zastosowaniu średniego kursu euro oraz średniego kursu tej waluty ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dokonanie czynności.

Art. 61. 1. Rozpowszechnianiem utworu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, drogą emisji radiowej lub telewizyjnej, prowadzonej w sposób satelitarny jest jego rozpowszechnianie poprzez wprowadzenie przez organizację radiową lub telewizyjną i na jej odpowiedzialność, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do drogi przekazu prowadzącej do satelity i z powrotem na Ziemię.

2. Jeżeli rozpowszechnianie utworu drogą emisji radiowej lub telewizyjnej prowadzonej w sposób satelitarny ma miejsce w państwie niebędącym członkiem Unii Europejskiej, które nie zapewnia poziomu ochrony określonego w rozdziale II dyrektywy Rady nr 93/83/EWG z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową (Dz. Urz. WE L 248 z 06.10.1993, str. 15; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 134) oraz gdy: 1) sygnał przekazujący utwór jest przesyłany do satelity za pośrednictwem ziemskiej stacji

nadawczej znajdującej się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się, że utwór został rozpowszechniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez operatora tej stacji;

2) sygnał przekazujący utwór jest przesyłany do satelity za pośrednictwem ziemskiej stacji nadawczej znajdującej się na terytorium państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej, a rozpowszechnianie utworu odbywa się na zlecenie organizacji radiowej lub telewizyjnej mającej siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej oraz główne przedsiębiorstwo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uważa się, że utwór został rozpowszechniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tę organizację. 3. W przypadku gdy sygnał przekazujący utwór jest kodowany w sposób uniemożliwiający

jego powszechny i nieograniczony odbiór, jest to rozpowszechnianie, w rozumieniu ust. 1, pod warunkiem równoczesnego udostępnienia przez organizację radiową lub telewizyjną, lub za jej zgodą, środków do odbioru tego sygnału.

4. Satelitą jest sztuczny satelita Ziemi działający w pasmach częstotliwości, które na mocy przepisów ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800, z późn. zm.) są przeznaczone dla celów emisji sygnałów przeznaczonych do publicznego odbioru lub dla zamkniętej komunikacji pomiędzy dwoma punktami, przy czym odbiór sygnałów w obu tych przypadkach musi odbywać się w porównywalnych warunkach.

Art. 7. Jeżeli umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, przewidują dalej idącą ochronę, niż to wynika z ustawy, do nieopublikowanych utworów obywateli polskich albo do utworów opublikowanych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub równocześnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo opublikowanych po raz pierwszy w języku polskim - stosuje się postanowienia tych umów.

Rozdział 2

Podmiot prawa autorskiego

Art. 8. 1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. 2. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono

na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

3. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego

zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Art. 9. 1. Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej.

2. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców.

3. Do wykonywania prawa autorskiego do całości utworu potrzebna jest zgoda wszystkich współtwórców. W przypadku braku takiej zgody każdy ze współtwórców może żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeka uwzględniając interesy wszystkich współtwórców.

4. Każdy ze współtwórców może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego do całości utworu. Uzyskane świadczenie przypada wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości ich udziałów.

5. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych.

Art. 10. Jeżeli twórcy połączyli swoje odrębne utwory w celu wspólnego rozpowszechniania, każdy z nich może żądać od pozostałych twórców udzielenia zezwolenia na rozpowszechnianie tak powstałej całości, chyba że istnieje słuszna podstawa odmowy, a umowa nie stanowi inaczej. Przepisy art. 9 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Art. 11. Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.

Art. 12. 1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

2. Jeżeli pracodawca, w okresie dwóch lat od daty przyjęcia utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania utworu przeznaczonego w umowie o pracę do rozpowszechnienia, twórca może wyznaczyć pracodawcy na piśmie odpowiedni termin na rozpowszechnienie utworu z tym skutkiem, że po jego bezskutecznym upływie prawa uzyskane przez pracodawcę wraz z własnością przedmiotu, na którym utwór utrwalono, powracają do twórcy, chyba że umowa stanowi inaczej. Strony mogą określić inny termin na przystąpienie do rozpowszechniania utworu.

3. Jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej, z chwilą przyjęcia utworu pracodawca nabywa własność przedmiotu, na którym utwór utrwalono.

Art. 13. Jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Art. 14. 1. Jeżeli w umowie o pracę nie postanowiono inaczej, instytucji naukowej przysługuje pierwszeństwo opublikowania utworu naukowego pracownika, który stworzył ten utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia. Pierwszeństwo opublikowania wygasa, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dostarczenia utworu nie zawarto z twórcą umowy o wydanie utworu albo jeżeli w okresie dwóch lat od daty jego przyjęcia utwór nie został opublikowany.

2. Instytucja naukowa może, bez odrębnego wynagrodzenia, korzystać z materiału naukowego zawartego w utworze, o którym mowa w ust. 1, oraz udostępniać ten utwór osobom trzecim, jeżeli to wynika z uzgodnionego przeznaczenia utworu lub zostało postanowione w umowie.

Art. 15. Domniemywa się, że producentem lub wydawcą jest osoba, której nazwisko lub nazwę uwidoczniono w tym charakterze na przedmiotach, na których utwór utrwalono, albo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Art. 15a. Uczelni w rozumieniu przepisów o szkolnictwie wyższym przysługuje pierwszeństwo w opublikowaniu pracy dyplomowej studenta. Jeżeli uczelnia nie opublikowała pracy dyplomowej w ciągu 6 miesięcy od jej obrony, student, który ją przygotował, może ją opublikować, chyba że praca dyplomowa jest częścią utworu zbiorowego.

Rozdział 3

Treść prawa autorskiego

Oddział 1

Autorskie prawa osobiste

Art. 16. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do: 1) autorstwa utworu; 2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go

anonimowo; 3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania; 4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności; 5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Oddział 2

Autorskie prawa majątkowe

Art. 17. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Art. 171. Opracowanie lub zwielokrotnienie bazy danych spełniającej cechy utworu, dokonane przez legalnego użytkownika bazy danych lub jej kopii, nie wymaga zezwolenia autora bazy danych, jeśli jest ono konieczne dla dostępu do zawartości bazy danych i normalnego korzystania z jej zawartości. Jeżeli użytkownik jest upoważniony do korzystania tylko z części bazy danych, niniejsze postanowienie odnosi się tylko do tej części.

Art. 18. 1. Autorskie prawa majątkowe nie podlegają egzekucji, dopóki służą twórcy. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelności.

2. Po śmierci twórcy, spadkobiercy mogą sprzeciwić się egzekucji z prawa autorskiego do utworu nieopublikowanego, chyba że sprzeciw byłby niezgodny z ujawnioną wolą twórcy co do rozpowszechniania utworu.

3. Prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, art. 191, art. 20 ust. 2-4, art. 201, art. 30 ust. 2 oraz art. 70 ust. 3, nie podlega zrzeczeniu się, zbyciu ani egzekucji. Nie dotyczy to wymagalnych wierzytelności.

Art. 19. 1. Twórcy i jego spadkobiercom, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego, przysługuje prawo do wynagrodzenia stanowiącego sumę poniższych stawek: 1) 5 % części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale do równowartości

50.000 euro, oraz 2) 3 % części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

50.000,01 euro do równowartości 200.000 euro, oraz 3) 1 % części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

200.000,01 euro do równowartości 350.000 euro, oraz 4) 0,5 % części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

350.000,01 euro do równowartości 500.000 euro, oraz 5) 0,25 % części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale przekraczającym

równowartość 500.000 euro - jednak nie wyższego niż równowartość 12.500 euro.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku ceny sprzedaży niższej niż równowartość 100 euro.

3. Oryginalnymi egzemplarzami utworu w rozumieniu ust. 1 są: 1) egzemplarze wykonane osobiście przez twórcę; 2) kopie uznane za oryginalne egzemplarze utworu, jeżeli zostały wykonane osobiście, w

ograniczonej ilości, przez twórcę lub pod jego nadzorem, ponumerowane, podpisane lub w inny sposób przez niego oznaczone.

Art. 191. Twórcy i jego spadkobiercom przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości 5 % ceny dokonanych zawodowo odsprzedaży rękopisów utworów literackich i muzycznych.

Art. 192. 1. Odsprzedażą w rozumieniu art. 19 ust. 1 i art. 191 jest każda sprzedaż następująca po pierwszym rozporządzeniu egzemplarzem przez twórcę.

2. Zawodową odsprzedażą w rozumieniu art. 19 ust. 1 i art. 191 są wszystkie czynności o charakterze odsprzedaży dokonywane, w ramach prowadzonej działalności, przez sprzedawców, kupujących, pośredników oraz inne podmioty zawodowo zajmujące się handlem dziełami sztuki lub rękopisami utworów literackich i muzycznych.

Art. 193. 1. Do zapłaty wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i art. 191, jest obowiązany sprzedawca, o którym mowa w art. 192 ust. 2, a gdy działa na rzecz osoby trzeciej, zawodowo zajmującej się handlem dziełami sztuki lub rękopisami utworów literackich i muzycznych, odpowiada z nią solidarnie.

2. Sprzedawca jest obowiązany do ujawnienia osoby trzeciej, o której mowa w ust. 1. Z obowiązku tego może się zwolnić płacąc należne wynagrodzenie.

3. Twórca utworu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 i art. 191, oraz jego spadkobiercy mogą domagać się od osób wymienionych w ust. 1 udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów niezbędnych do określenia należnego wynagrodzenia z tytułu odsprzedaży oryginalnego egzemplarza lub rękopisu utworu przez okres 3 lat od dnia dokonania odsprzedaży.

Art. 194. Ceny sprzedaży określone w art. 19 ust. 1 i art. 191 są cenami po odliczeniu podatku od towarów i usług należnego z tytułu dokonanej odsprzedaży oryginalnego egzemplarza lub rękopisu utworu.

Art. 195. Przepisy art. 19-194 stosuje się także do oryginalnych egzemplarzy i rękopisów utworów innych niż wymienione w art. 5, których twórcy w dniu dokonania odsprzedaży mają miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 20. 1. Producenci i importerzy: 1) magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń, 2) kserokopiarek, skanerów i innych podobnych urządzeń reprograficznych umożliwiających

pozyskiwanie kopii całości lub części egzemplarza opublikowanego utworu, 3) czystych nośników służących do utrwalania, w zakresie własnego użytku osobistego,

utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, przy użyciu urządzeń wymienionych w pkt 1 i 2 - są obowiązani do uiszczania, określonym zgodnie z ust. 5, organizacjom zbiorowego zarządzania, działającym na rzecz twórców, artystów wykonawców, producentów fonogramów i wideogramów oraz wydawców, opłat w wysokości nieprzekraczającej 3 % kwoty należnej z tytułu

sprzedaży tych urządzeń i nośników. 2. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży magnetofonów i innych podobnych

urządzeń oraz związanych z nimi czystych nośników przypada: 1) 50 % - twórcom; 2) 25 % - artystom wykonawcom; 3) 25 % - producentom fonogramów.

3. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży magnetowidów i innych podobnych urządzeń oraz związanych z nimi czystych nośników przypada: 1) 35 % - twórcom; 2) 25 % - artystom wykonawcom; 3) 40 % - producentom wideogramów.

4. Z kwoty uzyskanej z tytułu opłat ze sprzedaży urządzeń reprograficznych oraz związanych z nimi czystych nośników przypada: 1) 50 % - twórcom; 2) 50 % - wydawcom.

5. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego po zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców, artystów wykonawców, organizacji producentów fonogramów, producentów wideogramów oraz wydawców, jak również organizacji producentów lub importerów urządzeń i czystych nośników wymienionych w ust. 1, określa, w drodze rozporządzenia: kategorie urządzeń i nośników oraz wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, kierując się zdolnością urządzenia i nośnika do zwielokrotniania utworów, jak również ich przeznaczeniem do wykonywania innych funkcji niż zwielokrotnianie utworów, sposób pobierania i podziału opłat oraz organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi uprawnione do ich pobierania.

Art. 201. 1. Posiadacze urządzeń reprograficznych, którzy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie zwielokrotniania utworów dla własnego użytku osobistego osób trzecich, są obowiązani do uiszczania, za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, opłat w wysokości do 3 % wpływów z tego tytułu na rzecz twórców oraz wydawców, chyba że zwielokrotnienie odbywa się na podstawie umowy z uprawnionym. Opłaty te przypadają twórcom i wydawcom w częściach równych.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, stowarzyszeń twórców oraz wydawców, a także opinii właściwej izby gospodarczej określa, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, uwzględniając proporcje udziału w zwielokrotnianych materiałach utworów zwielokrotnianych dla własnego użytku osobistego, sposób ich pobierania i podziału oraz wskazuje organizację lub organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi uprawnione do ich pobierania.

Art. 21. 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno nadawać opublikowane drobne utwory muzyczne, słowne i słowno-muzyczne wyłącznie na podstawie umowy zawartej z organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, chyba że prawo do nadania utworów zamówionych przez organizację radiową lub telewizyjną przysługuje jej na podstawie odrębnej umowy.

2. Twórca może w umowie z organizacją radiową lub telewizyjną zrzec się pośrednictwa organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, o którym mowa w ust. 1. Zrzeczenie to wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

21. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.

3. (uchylony). 4. (uchylony).

Art. 211. 1. Operatorom sieci kablowych wolno reemitować w sieciach kablowych utwory nadawane w programach organizacji radiowych i telewizyjnych wyłącznie na podstawie umowy

zawartej z właściwą organizacją zbiorowego zarządzania prawami autorskimi. 2. W przypadku sporów związanych z zawarciem umowy, o której mowa w ust. 1, stosuje

się przepisy art. 11018.

Art. 22. 1. Organizacjom radiowym i telewizyjnym wolno przy pomocy własnych środków i dla własnych nadań utrwalać utwory w celu zgodnego z prawem korzystania z nich.

2. Utrwalenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zniszczone w terminie miesiąca od dnia wygaśnięcia uprawnienia do nadania utworu.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do utrwaleń dokonanych przy przygotowywaniu własnych audycji i programów mających wyjątkowy charakter dokumentalny, i które zostaną umieszczone w archiwum.

Oddział 3

Dozwolony użytek chronionych utworów

Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym.

2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Art. 231. Nie wymaga zezwolenia twórcy przejściowe lub incydentalne zwielokrotnianie utworów, niemające samodzielnego znaczenia gospodarczego, a stanowiące integralną i podstawową część procesu technologicznego oraz mające na celu wyłącznie umożliwienie: 1) przekazu utworu w systemie teleinformatycznym pomiędzy osobami trzecimi przez

pośrednika lub 2) zgodnego z prawem korzystania z utworu.

Art. 24. 1. Wolno rozpowszechniać za pomocą anteny zbiorowej oraz sieci kablowej utwory nadawane przez inną organizację radiową lub telewizyjną drogą satelitarną albo naziemną, jeżeli następuje to w ramach równoczesnego, integralnego i nieodpłatnego rozpowszechniania programów radiowych lub telewizyjnych i przeznaczone jest do oznaczonego grona odbiorców znajdujących się w jednym budynku lub w domach jednorodzinnych obejmujących do 50 gospodarstw domowych.

2. Posiadacze urządzeń służących do odbioru programu radiowego lub telewizyjnego mogą za ich pomocą odbierać nadawane utwory, choćby urządzenia te były umieszczone w miejscu ogólnie dostępnym, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

3. (uchylony). 4. (utracił moc).

Art. 25. 1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i telewizji: 1) już rozpowszechnione:

a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach, b) aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne, chyba że zostało

wyraźnie zastrzeżone, że ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione, c) aktualne wypowiedzi i fotografie reporterskie,

2) krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów, o których mowa w pkt 1 lit. a i b; 3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych; 4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to jednak do

publikacji zbiorów mów jednej osoby; 5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.

2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c, twórcy przysługuje

prawo do wynagrodzenia. 3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w oryginale, jak

i w tłumaczeniu. 4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do publicznego udostępniania utworów w taki

sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym, z tym że jeżeli wypłata wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, nie nastąpiła na podstawie umowy z uprawnionym, wynagrodzenie jest wypłacane za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory udostępniane podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji.

Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub prowadzenia własnych badań, korzystać z rozpowszechnionych utworów w oryginale i w tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów rozpowszechnionego utworu.

Art. 28. Biblioteki, archiwa i szkoły mogą: 1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych, egzemplarze utworów

rozpowszechnionych; 2) sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych utworów w celu

uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów; 3) udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednictwem końcówek

systemu informatycznego (terminali) znajdujących się na terenie tych jednostek.

Art. 29. 1. Wolno przytaczać w utworach stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości.

2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.

21. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne utwory lub fragmenty większych utworów w antologiach.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 21, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

Art. 30. 1. Ośrodki informacji lub dokumentacji mogą sporządzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych utworów.

2. Twórca albo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków, o których mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów.

Art. 301. Do baz danych spełniających cechy utworu nie stosuje się art. 28, art. 29 ust. 2 i 3 i art. 30.

Art. 31. Wolno nieodpłatnie wykonywać publicznie rozpowszechnione utwory podczas ceremonii religijnych, imprez szkolnych i akademickich lub oficjalnych uroczystości państwowych, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie pośrednio lub bezpośrednio korzyści majątkowych i artyści wykonawcy nie otrzymują wynagrodzenia, z wyłączeniem imprez reklamowych, promocyjnych lub wyborczych.

Art. 32. 1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać publicznie, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.

2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel jest obowiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe. Górną granicę ceny określa wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa,

właściciel jest obowiązany umożliwić twórcy sporządzenie kopii bądź - zależnie od rodzaju utworu - stosownej dokumentacji.

Art. 33. Wolno rozpowszechniać: 1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach lub w ogrodach,

jednakże nie do tego samego użytku; 2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea, galerie, sale

wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji;

3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne, o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia.

Art. 331. Wolno korzystać z już rozpowszechnionych utworów dla dobra osób niepełnosprawnych, jeżeli to korzystanie odnosi się bezpośrednio do ich upośledzenia, nie ma zarobkowego charakteru i jest podejmowane w rozmiarze wynikającym z natury upośledzenia.

Art. 332. Wolno korzystać z utworów dla celów bezpieczeństwa publicznego lub na potrzeby postępowań administracyjnych, sądowych lub prawodawczych oraz sprawozdań z tych postępowań.

Art. 333. Wolno w celu reklamy wystawy publicznej lub publicznej sprzedaży utworów korzystać z egzemplarzy utworów już rozpowszechnionych, w zakresie uzasadnionym promocją wystawy lub sprzedaży, z wyłączeniem innego handlowego wykorzystania.

Art. 334. Wolno korzystać z utworów w związku z prezentacją lub naprawą sprzętu.

Art. 335. Wolno korzystać z utworu w postaci obiektu budowlanego, jego rysunku, planu lub innego ustalenia, w celu odbudowy lub remontu obiektu budowlanego.

Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod warunkiem wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Twórcy nie przysługuje prawo do wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.

Rozdział 4

Czas trwania autorskich praw majątkowych

Art. 36. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu: 1) od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich - od śmierci współtwórcy, który przeżył

pozostałych; 2) w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany - od daty pierwszego

rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;

3) w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca - od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony - od daty jego ustalenia;

4) w odniesieniu do utworu audiowizualnego - od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki

skomponowanej do utworu audiowizualnego.

Art. 37. Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych rozpoczyna się od rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z wymienionych części.

Art. 38. (uchylony).

Art. 39. Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów określonych w art. 36 i art. 37.

Art. 40. 1. Producenci lub wydawcy egzemplarzy utworów literackich, muzycznych, plastycznych, fotograficznych i kartograficznych, niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych, są obowiązani do przekazywania na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, wpłaty wynoszącej od 5 % do 8 % wpływów brutto ze sprzedaży egzemplarzy tych utworów. Dotyczy to wydań publikowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

11. Producenci i wydawcy dokonują wpłat, o których mowa w ust. 1, za okresy kwartalne w terminie do końca miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, w którym uzyskano wpływy ze sprzedaży. Jeżeli wysokość wpłaty nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 1.000 euro, możliwe jest rozliczanie w innych regularnych okresach, nie dłuższych jednak niż rok obrotowy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do egzemplarzy chronionych opracowań utworów niekorzystających z ochrony autorskich praw majątkowych.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa, w drodze rozporządzenia, wysokość procentu, o którym mowa w ust. 1.

Rozdział 5

Przejście autorskich praw majątkowych

Art. 41. 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej: 1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na

podstawie umowy; 2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa

stanowi inaczej. 2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu,

zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. 3. Nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów

określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości. 4. Umowa może dotyczyć tylko pól eksploatacji, które są znane w chwili jej zawarcia. 5. Twórca utworu wykorzystanego lub włączonego do utworu audiowizualnego oraz utworu

wchodzącego w skład utworu zbiorowego, po powstaniu nowych sposobów eksploatacji utworów, nie może bez ważnego powodu odmówić udzielenia zezwolenia na korzystanie z tego utworu w ramach utworu audiowizualnego lub utworu zbiorowego na polach eksploatacji nieznanych w chwili zawarcia umowy.

Art. 42. Jeżeli autorskie prawa majątkowe jednego ze współtwórców miałyby przypaść Skarbowi Państwa jako spadkobiercy ustawowemu, część ta przechodzi na pozostałych przy życiu współtwórców lub ich następców prawnych, stosownie do wielkości ich udziałów.

Art. 43. 1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

2. Jeżeli w umowie nie określono wysokości wynagrodzenia autorskiego, wysokość

wynagrodzenia określa się z uwzględnieniem zakresu udzielonego prawa oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

Art. 44. W razie rażącej dysproporcji między wynagrodzeniem twórcy a korzyściami nabywcy autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcy, twórca może żądać stosownego podwyższenia wynagrodzenia przez sąd.

Art. 45. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje odrębne wynagrodzenie za korzystanie z utworu na każdym odrębnym polu eksploatacji.

Art. 46. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, twórca zachowuje wyłączne prawo zezwalania na wykonywanie zależnego prawa autorskiego, mimo że w umowie postanowiono o przeniesieniu całości autorskich praw majątkowych.

Art. 47. Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania z utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego wynagrodzenia.

Art. 48. 1. Jeżeli wynagrodzenie twórcy jest określone procentowo od ceny sprzedaży egzemplarzy utworu, a cena ta ulega podwyższeniu, twórcy należy się umówiony procent od egzemplarzy sprzedanych po podwyższonej cenie.

2. Jednostronne obniżenie ceny sprzedaży egzemplarzy przed upływem roku od przystąpienia do rozpowszechniania utworu nie wpływa na wysokość wynagrodzenia. Strony mogą przedłużyć ten termin.

Art. 49. 1. Jeżeli w umowie nie określono sposobu korzystania z utworu, powinien on być zgodny z charakterem i przeznaczeniem utworu oraz przyjętymi zwyczajami.

2. Następca prawny, choćby nabył całość autorskich praw majątkowych, nie może, bez zgody twórcy, czynić zmian w utworze, chyba że są one spowodowane oczywistą koniecznością, a twórca nie miałby słusznej podstawy im się sprzeciwić. Dotyczy to odpowiednio utworów, których czas ochrony autorskich praw majątkowych upłynął.

Art. 50. Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności: 1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką

egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;

3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

Art. 51. 1. (utracił moc). 2. (utracił moc). 3. Wprowadzenie do obrotu oryginału albo egzemplarza utworu na terytorium Europejskiego

Obszaru Gospodarczego wyczerpuje prawo do zezwalania na dalszy obrót takim egzemplarzem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem jego najmu lub użyczenia.

Art. 52. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

2. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przejście autorskich praw majątkowych nie powoduje przeniesienia na nabywcę własności egzemplarza utworu.

3. Nabywca oryginału utworu jest obowiązany udostępnić go twórcy w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do wykonywania prawa autorskiego. Nabywca oryginału może jednak

domagać się od twórcy odpowiedniego zabezpieczenia oraz wynagrodzenia za korzystanie.

Art. 53. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Art. 54. 1. Twórca jest obowiązany dostarczyć utwór w terminie określonym w umowie, a jeżeli termin nie został oznaczony - niezwłocznie po ukończeniu utworu.

2. Jeżeli twórca nie dostarczył utworu w przewidzianym terminie, zamawiający może wyznaczyć twórcy odpowiedni dodatkowy termin z zagrożeniem odstąpienia od umowy, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić.

Art. 55. 1. Jeżeli zamówiony utwór ma usterki, zamawiający może wyznaczyć twórcy odpowiedni termin do ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić lub żądać odpowiedniego obniżenia umówionego wynagrodzenia, chyba że usterki są wynikiem okoliczności, za które twórca nie ponosi odpowiedzialności. Twórca zachowuje w każdym razie prawo do otrzymanej części wynagrodzenia, nie wyższej niż 25 % wynagrodzenia umownego.

2. Jeżeli utwór ma wady prawne, zamawiający może od umowy odstąpić i żądać naprawienia poniesionej szkody.

3. Roszczenia, o których mowa w ust. 1, wygasają z chwilą przyjęcia utworu. 4. Jeżeli zamawiający nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarczenia

utworu o jego przyjęciu, nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Art. 56. 1. Twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć ze względu na swoje istotne interesy twórcze.

2. Jeżeli w ciągu dwóch lat od odstąpienia lub wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, twórca zamierza przystąpić do korzystania z utworu, ma obowiązek zaoferować to korzystanie nabywcy lub licencjobiorcy, wyznaczając mu w tym celu odpowiedni termin.

3. Jeżeli odstąpienie od umowy lub jej wypowiedzenie następuje po przyjęciu utworu, skuteczność odstąpienia lub wypowiedzenia może być przez drugą stronę umowy uzależniona od zabezpieczenia kosztów poniesionych przez nią w związku z zawartą umową. Nie można jednak żądać zwrotu kosztów, gdy zaniechanie rozpowszechniania jest następstwem okoliczności, za które twórca nie ponosi odpowiedzialności.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych, audiowizualnych oraz utworów zamówionych w zakresie ich eksploatacji w utworze audiowizualnym.

Art. 57. 1. Jeżeli nabywca autorskich praw majątkowych lub licencjobiorca, który zobowiązał się do rozpowszechniania utworu, nie przystąpi do rozpowszechniania w umówionym terminie, a w jego braku - w ciągu dwóch lat od przyjęcia utworu, twórca może odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć i domagać się naprawienia szkody po bezskutecznym upływie dodatkowego terminu, nie krótszego niż sześć miesięcy.

2. Jeżeli wskutek okoliczności, za które nabywca lub licencjobiorca ponosi odpowiedzialność, utwór nie został udostępniony publiczności, twórca może się domagać, zamiast naprawienia poniesionej szkody, podwójnego wynagrodzenia w stosunku do określonego w umowie o rozpowszechnienie utworu, chyba że licencja jest niewyłączna.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do utworów architektonicznych i architektoniczno-urbanistycznych.

Art. 58. Jeżeli publiczne udostępnienie utworu następuje w nieodpowiedniej formie albo ze zmianami, którym twórca mógłby słusznie się sprzeciwić, może on po bezskutecznym wezwaniu do zaniechania naruszenia odstąpić od umowy lub ją wypowiedzieć. Twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia określonego umową.

Art. 59. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, każda ze stron odstępując od umowy lub

wypowiadając ją może żądać od drugiej strony zwrotu wszystkiego, co ta otrzymała z tytułu umowy.

Art. 60. 1. Korzystający z utworu jest obowiązany umożliwić twórcy przed rozpowszechnieniem utworu przeprowadzenie nadzoru autorskiego. Jeżeli wniesione w związku z nadzorem zmiany w utworze są niezbędne i wynikają z okoliczności od twórcy niezależnych, koszty ich wprowadzenia obciążają nabywcę autorskich praw majątkowych lub licencjobiorcę.

2. Jeżeli twórca nie przeprowadzi nadzoru autorskiego w odpowiednim terminie, uważa się, że wyraził zgodę na rozpowszechnianie utworu.

3. Jeżeli ustawa lub umowa nie stanowią inaczej, za wykonanie nadzoru autorskiego nie przysługuje twórcy odrębne wynagrodzenie.

4. Twórcy utworu plastycznego przysługuje prawo do sprawowania odpłatnego nadzoru autorskiego.

5. Sprawowanie nadzoru autorskiego nad utworami architektonicznymi i architektoniczno-urbanistycznymi regulują odrębne przepisy.

Art. 61. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy.

Art. 62. 1. Twórca może w zbiorowej publikacji swych utworów umieścić utwory, o których publikację zawarł odrębną umowę.

2. Umowa o zbiorowe wydanie utworów nie obejmuje prawa publikacji poszczególnych utworów, chyba że postanowiono w niej inaczej.

Art. 63. Jeżeli umowa obejmuje sporządzenie egzemplarzy przeznaczonych do udostępnienia publiczności, twórcy należą się egzemplarze autorskie w liczbie określonej w umowie.

Art. 64. Umowa zobowiązująca do przeniesienia autorskich praw majątkowych przenosi na nabywcę, z chwilą przyjęcia utworu, prawo do wyłącznego korzystania z utworu na określonym w umowie polu eksploatacji, chyba że postanowiono w niej inaczej.

Art. 65. W braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji.

Art. 66. 1. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie pięciu lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba że w umowie postanowiono inaczej.

2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, prawo uzyskane na podstawie umowy licencyjnej wygasa.

Art. 67. 1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).

3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.

4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną.

5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Art. 68. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, a licencji udzielono na czas nieoznaczony, twórca może ją wypowiedzieć z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego.

2. Licencję udzieloną na okres dłuższy niż pięć lat uważa się, po upływie tego terminu, za udzieloną na czas nieoznaczony.

Rozdział 6

Przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych

Art. 69. Współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Art. 70. 1. Domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

2. (utracił moc). 21. Współtwórcy utworu audiowizualnego oraz artyści wykonawcy są uprawnieni do:

1) wynagrodzenia proporcjonalnego do wpływów z tytułu wyświetlania utworu audiowizualnego w kinach;

2) stosownego wynagrodzenia z tytułu najmu egzemplarzy utworów audiowizualnych i ich publicznego odtwarzania;

3) stosownego wynagrodzenia z tytułu nadawania utworu w telewizji lub poprzez inne środki publicznego udostępniania utworów;

4) stosownego wynagrodzenia z tytułu reprodukowania utworu audiowizualnego na egzemplarzu przeznaczonym do własnego użytku osobistego. 3. Korzystający z utworu audiowizualnego wypłaca wynagrodzenie, o którym mowa w ust.

21, za pośrednictwem właściwej organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

4. Stosowne wynagrodzenie za korzystanie z polskiego utworu audiowizualnego za granicą lub zagranicznego utworu audiowizualnego w Rzeczypospolitej Polskiej może być ustalone ryczałtowo.

Art. 71. Producent może bez zgody twórców utworu audiowizualnego dokonywać tłumaczeń na różne wersje językowe.

Art. 72. Twórca utworu zamówionego do utworu audiowizualnego może, po upływie pięciu lat od przyjęcia zamówionego utworu, zezwolić na rozpowszechnianie tego utworu w innym utworze audiowizualnym, jeżeli w tym terminie nie doszło do rozpowszechnienia utworu audiowizualnego z jego utworem. Strony mogą skrócić ten termin.

Art. 73. Prawo do nadzoru autorskiego może być wykonywane tylko w stosunku do ostatecznej wersji utworu audiowizualnego.

Rozdział 7

Przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych

Art. 74. 1. Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

2. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

3. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

4. Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do: 1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części

jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Art. 75. 1. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, czynności wymienione w art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2 nie wymagają zgody uprawnionego, jeżeli są niezbędne do korzystania z programu komputerowego zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym do poprawiania błędów przez osobę, która legalnie weszła w jego posiadanie.

2. Nie wymaga zezwolenia uprawnionego: 1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z programu

komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie może być używana równocześnie z programem komputerowym;

2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu komputerowego;

3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4 pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną spełnione następujące warunki: a) czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę uprawnioną do

korzystania z egzemplarza programu komputerowego bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,

b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,

c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.

3. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie mogą być: 1) wykorzystane do innych celów niż osiągnięcie współdziałania niezależnie stworzonego

programu komputerowego; 2) przekazane innym osobom, chyba że jest to niezbędne do osiągnięcia współdziałania

niezależnie stworzonego programu komputerowego; 3) wykorzystane do rozwijania, wytwarzania lub wprowadzania do obrotu programu

komputerowego o istotnie podobnej formie wyrażenia lub do innych czynności naruszających prawa autorskie.

Art. 76. Postanowienia umów sprzeczne z art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.

Art. 77. Do programów komputerowych nie stosuje się przepisów art. 16 pkt 3-5, art. 20, art. 23, art. 231, art. 27, art. 28, art. 30, art. 331-335, art. 49 ust. 2, art. 56, art. 60 i art. 62.

Art. 771. Uprawniony może domagać się od użytkownika programu komputerowego zniszczenia posiadanych przez niego środków technicznych (w tym programów komputerowych), których jedynym przeznaczeniem jest ułatwianie niedozwolonego usuwania lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń programu.

Art. 772. Ochrona przyznana bazom danych spełniającym cechy utworu nie obejmuje programów komputerowych używanych do sporządzenia lub obsługi baz danych dostępnych przy pomocy środków elektronicznych.

Rozdział 8

Ochrona autorskich praw osobistych

Art. 78. 1. Twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Jeżeli naruszenie było zawinione, sąd może przyznać twórcy odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub - na żądanie twórcy - zobowiązać sprawcę, aby uiścił odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez twórcę cel społeczny.

2. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, po jego śmierci z powództwem o ochronę autorskich praw osobistych zmarłego może wystąpić małżonek, a w jego braku kolejno: zstępni, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa.

3. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, osoby wymienione w ust. 2 są uprawnione w tej samej kolejności do wykonywania autorskich praw osobistych zmarłego twórcy.

4. Jeżeli twórca nie wyraził innej woli, z powództwem, o którym mowa w ust. 2, może również wystąpić stowarzyszenie twórców właściwe ze względu na rodzaj twórczości lub organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, która zarządzała prawami autorskimi zmarłego twórcy.

Rozdział 9

Ochrona autorskich praw majątkowych

Art. 79. 1. Uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa: 1) zaniechania naruszania; 2) usunięcia skutków naruszenia; 3) naprawienia wyrządzonej szkody:

a) na zasadach ogólnych albo b) poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w

przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu;

4) wydania uzyskanych korzyści. 2. Niezależnie od roszczeń, określonych w ust. 1, uprawniony może się domagać:

1) jednokrotnego albo wielokrotnego ogłoszenia w prasie oświadczenia odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie lub podania do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia sądu wydanego w rozpatrywanej sprawie, w sposób i w zakresie określonym przez sąd;

2) zapłaty przez osobę, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, odpowiedniej sumy pieniężnej, nie niższej niż dwukrotna wysokość uprawdopodobnionych korzyści odniesionych przez sprawcę z dokonanego naruszenia, na rzecz Funduszu, o którym mowa w art. 111, gdy naruszenie jest zawinione i zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w cudzym albo we własnym imieniu, choćby na cudzy rachunek. 3. Sąd może nakazać osobie, która naruszyła autorskie prawa majątkowe, na jej wniosek i

za zgodą uprawnionego, w przypadku gdy naruszenie jest niezawinione, zapłatę stosownej sumy pieniężnej na rzecz uprawnionego, jeżeli zaniechanie naruszania lub usunięcie skutków naruszenia byłoby dla osoby naruszającej niewspółmiernie dotkliwe.

4. Sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec na wniosek uprawnionego o bezprawnie wytworzonych przedmiotach oraz środkach i materiałach użytych do ich wytworzenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet

należnego odszkodowania lub zniszczeniu. Orzekając, sąd uwzględnia wagę naruszenia oraz interesy osób trzecich.

5. Domniemywa się, że środki i materiały, o których mowa w ust. 4, są własnością osoby, która naruszyła autorskie prawa majątkowe.

6. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub obchodzenia technicznych zabezpieczeń przed dostępem, zwielokrotnianiem lub rozpowszechnianiem utworu, jeżeli działania te mają na celu bezprawne korzystanie z utworu.

7. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku usuwania lub zmiany bez upoważnienia jakichkolwiek elektronicznych informacji na temat zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, a także świadomego rozpowszechniania utworów z bezprawnie usuniętymi lub zmodyfikowanymi takimi informacjami.

Art. 80. 1. Sąd właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie autorskich praw majątkowych miejsca, w którym sprawca wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek, także przed wytoczeniem powództwa rozpoznaje, nie później niż w terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie, wniosek mającego w tym interes prawny: 1) o zabezpieczenie dowodów oraz o zabezpieczenie związanych z nimi roszczeń; 2) o zobowiązanie naruszającego autorskie prawa majątkowe do udzielenia informacji i

udostępnienia określonej przez sąd dokumentacji mającej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1;

3) o zobowiązanie innej niż naruszający osoby do udzielenia informacji, które mają znaczenie dla roszczeń, określonych w art. 79 ust. 1, o pochodzeniu, sieciach dystrybucji, ilości i cenie towarów lub usług naruszających autorskie prawa majątkowe, jeżeli: a) stwierdzono, że posiada ona towary naruszające autorskie prawa majątkowe, lub b) stwierdzono, że korzysta ona z usług naruszających autorskie prawa majątkowe, lub c) stwierdzono, że świadczy ona usługi wykorzystywane w działaniach naruszających

autorskie prawa majątkowe, lub d) została przez osobę określoną w lit. a, b lub c wskazana jako uczestnicząca w produkcji,

wytwarzaniu lub dystrybucji towarów lub świadczeniu usług naruszających autorskie prawa majątkowe,

a powyższe działania mają na celu uzyskanie bezpośrednio lub pośrednio zysku lub innej korzyści ekonomicznej, przy czym nie obejmuje to działań konsumentów będących w dobrej wierze.

2. Sąd, dopuszczając dowód lub rozpoznając wnioski, o których mowa w ust. 1, zapewnia zachowanie tajemnicy przedsiębiorcy i innych tajemnic ustawowo chronionych.

3. Od obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, może uchylić się ten, kto według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego mógłby jako świadek odmówić zeznań lub odpowiedzi na zadane mu pytanie.

4. W uzasadnionych przypadkach sąd może uzależnić wydanie postanowienia o zabezpieczeniu dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od złożenia kaucji.

5. Zażalenia na postanowienia sądu w sprawach, o których mowa w ust. 1, sąd rozpoznaje w terminie 7 dni.

6. Do zabezpieczenia dowodów stosuje się odpowiednio art. 733, art. 742 i art. 744-746 Kodeksu postępowania cywilnego.

Rozdział 10

Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

Art. 81. 1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie.

2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku: 1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią

funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych; 2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna

impreza.

Art. 82. Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.

Art. 83. Do roszczeń w przypadku rozpowszechniania wizerunku osoby na nim przedstawionej oraz rozpowszechniania korespondencji bez wymaganego zezwolenia osoby, do której została skierowana, stosuje się odpowiednio przepis art. 78 ust. 1; roszczeń tych nie można dochodzić po upływie dwudziestu lat od śmierci tych osób.

Art. 84. 1. Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów.

2. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.

Rozdział 11

Prawa pokrewne

Oddział 1

Prawa do artystycznych wykonań

Art. 85. 1. Każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

2. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Art. 86. 1. Artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do: 1) ochrony dóbr osobistych, w szczególności w zakresie:

a) wskazywania go jako wykonawcy, z wyłączeniem przypadków, gdy pominięcie jest zwyczajowo przyjęte,

b) decydowania o sposobie oznaczenia wykonawcy, w tym zachowania anonimowości albo posłużenia się pseudonimem,

c) sprzeciwiania się jakimkolwiek wypaczeniom, przeinaczeniom i innym zmianom wykonania, które mogłyby naruszać jego dobre imię;

2) korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji: a) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzania określoną techniką egzemplarzy

artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, b) w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono -

wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy, c) w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit.

b) - nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.

2. Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

3. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania artystycznego wykonania za

pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, artyście wykonawcy przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.

Art. 87. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, zawarcie przez artystę wykonawcę z producentem utworu audiowizualnego umowy o współudział w realizacji utworu audiowizualnego przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z wykonania, w ramach tego utworu audiowizualnego, na wszystkich znanych w chwili zawarcia umowy polach eksploatacji.

Art. 88. Prawo artysty wykonawcy nie narusza prawa autorskiego do wykonywanego utworu.

Art. 89. Prawo, o którym mowa w art. 86 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym artystyczne wykonanie ustalono. Jeżeli jednak w tym czasie nastąpiła publikacja utrwalenia tego wykonania lub jego publiczne odtworzenie, okres ochrony liczy się od tych zdarzeń, a gdy miały miejsce obydwa - od tego z nich, które miało miejsce wcześniej.

Art. 90. Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań, które: 1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej lub 11) dokonane zostały przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw

członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów.

Art. 91. Domniemywa się, że kierownik zespołu jest umocowany do reprezentowania praw do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to stosuje się odpowiednio do części artystycznego wykonania mających samodzielne znaczenie.

Art. 92. Do artystycznych wykonań stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10, 12, 18, 21, 211, 41-45, 47-49, 52-55, 57-59, 62-68, 71 i 78.

Art. 93. Do prawa do artystycznego wykonania stosuje się odpowiednio przepisy art. 15a oraz art. 33 pkt 10 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Oddział 2

Prawa do fonogramów i wideogramów

Art. 94. 1. Fonogramem jest pierwsze utrwalenie warstwy dźwiękowej wykonania utworu albo innych zjawisk akustycznych.

2. Wideogramem jest pierwsze utrwalenie sekwencji ruchomych obrazów, z dźwiękiem lub bez, niezależnie od tego, czy stanowi ono utwór audiowizualny.

3. Domniemywa się, że producentem fonogramu lub wideogramu jest osoba, pod której nazwiskiem lub firmą (nazwą) fonogram lub wideogram został po raz pierwszy sporządzony.

4. Bez uszczerbku dla praw twórców lub artystów wykonawców, producentowi fonogramu lub wideogramu przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i korzystania z fonogramu lub wideogramu w zakresie: 1) zwielokrotniania określoną techniką; 2) wprowadzenia do obrotu; 3) najmu oraz użyczania egzemplarzy; 4) publicznego udostępniania fonogramu lub wideogramu w taki sposób, aby każdy mógł mieć

do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym. 5. W przypadku nadawania, reemitowania lub odtwarzania wprowadzonego do obrotu

fonogramu lub wideogramu, producentowi przysługuje prawo do stosownego wynagrodzenia.

Art. 95. Prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym fonogram lub wideogram został sporządzony.

2. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, fonogram został opublikowany, prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym fonogram został opublikowany.

3. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, fonogram nie został opublikowany i jeżeli w tym okresie został rozpowszechniony, prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym fonogram został rozpowszechniony.

4. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1, wideogram został opublikowany lub rozpowszechniony, prawo, o którym mowa w art. 94 ust. 4 i 5, wygasa z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku, w którym miało miejsce pierwsze z tych zdarzeń.

Art. 951. 1. Do fonogramów stosuje się odpowiednio przepis art. 21 ust. 1, chyba że nadawanie odbywa się na podstawie umowy z uprawnionym.

2. Do fonogramów i wideogramów stosuje się odpowiednio przepisy art. 211.

Art. 96. Przepisy ustawy stosuje się do fonogramów i wideogramów: 1) których producent ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania lub

siedzibę, lub 11)których producent ma na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego miejsce

zamieszkania lub siedzibę, lub 2) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów.

Oddział 3

Prawa do nadań programów

Art. 97. Bez uszczerbku dla praw twórców, artystów wykonawców, producentów fonogramów i wideogramów, organizacji radiowej lub telewizyjnej przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania i korzystania ze swoich nadań programów w zakresie: 1) utrwalania; 2) zwielokrotniania określoną techniką; 3) nadawania przez inną organizację radiową lub telewizyjną; 4) reemitowania; 5) wprowadzania do obrotu ich utrwaleń; 6) odtwarzania w miejscach dostępnych za opłatą wstępu; 7) udostępniania ich utrwaleń w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w

czasie przez siebie wybranym.

Art. 98. Prawo, o którym mowa w art. 97, gaśnie z upływem pięćdziesięciu lat następujących po roku pierwszego nadania programu.

Art. 99. Przepisy ustawy stosuje się do nadań programów: 1) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

lub 2) organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Europejskiego Obszaru

Gospodarczego; 3) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów.

Oddział 31

Prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych

Art. 991. Wydawcy, który jako pierwszy w sposób zgodny z prawem opublikował lub w inny sposób rozpowszechnił utwór, którego czas ochrony już wygasł, a jego egzemplarze nie były jeszcze publicznie udostępniane, przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania tym utworem i korzystania z niego na wszystkich polach eksploatacji przez okres dwudziestu pięciu lat od daty pierwszej publikacji lub rozpowszechnienia.

Art. 992. Temu, kto po upływie czasu ochrony prawa autorskiego do utworu przygotował jego wydanie krytyczne lub naukowe, niebędące utworem, przysługuje wyłączne prawo do rozporządzania takim wydaniem i korzystania z niego w zakresie, o którym mowa w art. 50 pkt 1 i 2, przez okres trzydziestu lat od daty publikacji.

Art. 993. Przepisy art. 991 i art. 992 stosuje się odpowiednio do utworów i tekstów, które ze względu na czas ich powstania lub charakter nigdy nie były objęte ochroną prawa autorskiego.

Art. 994. Przy wyznaczaniu czasu ochrony, o którym mowa w art. 991 i w art. 992, stosuje się odpowiednio przepisy art. 37 i art. 39.

Art. 995. 1. Przepisy ustawy stosuje się do pierwszych wydań: 1) których wydawca ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsce zamieszkania lub

siedzibę lub 2) których wydawca ma na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego miejsce

zamieszkania lub siedzibę, lub 3) które są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów. 2. Przepisy ustawy stosuje się do wydań naukowych i krytycznych, które:

1) zostały dokonane przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub 4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona

wynika z tych umów.

Oddział 4

Postanowienia wspólne dotyczące praw pokrewnych

Art. 100. Wykonywanie praw do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów, nadań programów, a także pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych, podlega odpowiednio ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 23-35.

Art. 101. Do artystycznych wykonań, fonogramów, wideogramów, nadań programów, pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych stosuje się odpowiednio przepisy art. 1 ust. 4, art. 6, art. 61, art. 8 ust. 2, art. 22, art. 39, art. 51, art. 79 i art. 80.

Art. 102. 1. Na każdym egzemplarzu fonogramu lub wideogramu umieszcza się, poza oznaczeniami dotyczącymi autorstwa i artystycznego wykonawstwa, tytułami utworów oraz datą sporządzenia, nazwisko lub firmę (nazwę) producenta oraz, w wypadku utrwalenia nadania, nazwę organizacji radiowej lub telewizyjnej.

2. Domniemywa się, że egzemplarze niespełniające wymogów określonych w ust. 1 zostały sporządzone bezprawnie.

Art. 103. Spory dotyczące praw pokrewnych należą do właściwości sądów okręgowych.

Rozdział 12

Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi

Art. 104. 1. Organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi, zwanymi dalej "organizacjami zbiorowego zarządzania", w rozumieniu ustawy, są stowarzyszenia zrzeszające twórców, artystów wykonawców, producentów lub organizacje radiowe i telewizyjne, których statutowym zadaniem jest zbiorowe zarządzanie i ochrona powierzonych im praw autorskich lub praw pokrewnych oraz wykonywanie uprawnień wynikających z ustawy.

2. Do organizacji, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym że: 1) członkiem organizacji może być również osoba prawna; 2) podjęcie przez organizacje działalności określonej w ustawie wymaga zezwolenia ministra

właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego; 3) nadzór nad organizacjami sprawuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa

narodowego. 3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela zezwolenia,

o którym mowa w ust. 2 pkt 2, organizacjom dającym rękojmię należytego zarządzania powierzonymi prawami.

31. Organizacja zbiorowego zarządzania sporządza roczne sprawozdanie ze swojej działalności nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia bilansowego.

32. Organizacja zbiorowego zarządzania prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, Nr 157, poz. 1241 i Nr 165, poz. 1316 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278).

33. Roczne sprawozdanie finansowe organizacji zbiorowego zarządzania podlega badaniu przez biegłego rewidenta. Wyboru biegłego rewidenta dokonuje organ kontroli wewnętrznej organizacji.

34. Organizacja zbiorowego zarządzania niezwłocznie przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 31, i sprawozdanie, o którym mowa w ust. 32, wraz z opinią i raportem biegłego rewidenta ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz podaje je do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie na swojej stronie internetowej.

35. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres sprawozdania, o którym mowa w ust. 31, uwzględniając informacje na temat struktury organizacyjnej organizacji zbiorowego zarządzania, jej organów wewnętrznych i majątku oraz działalności w zakresie zbiorowego zarządzania i ochrony praw autorskich i praw pokrewnych, a także konieczność dokonania oceny prawidłowości realizacji przez organizację jej celów statutowych.

4. W przypadku stwierdzenia naruszenia zakresu udzielonego zezwolenia, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wzywa organizację do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie z zagrożeniem cofnięcia zezwolenia.

5. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, może być cofnięte, jeżeli organizacja: 1) nie wykonuje należycie obowiązków w zakresie zarządzania powierzonymi jej prawami

autorskimi lub pokrewnymi oraz ich ochrony; 2) narusza przepisy prawa w zakresie udzielonego zezwolenia; 3) nie wypełnia obowiązku złożenia do zatwierdzenia tabel wynagrodzeń za korzystanie z

utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, w przypadkach określonych w art. 21 ust. 1 i 21, art. 211 ust. 1 i art. 70 ust. 21, oraz na polu eksploatacji odtwarzanie. 6. Decyzja ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o

udzieleniu lub o cofnięciu zezwolenia na podjęcie wykonywania przez organizacje zbiorowego zarządzania uprawnień określonych w ust. 1 podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Art. 105. 1. Domniemywa się, że organizacja zbiorowego zarządzania jest uprawniona do

zarządzania i ochrony w odniesieniu do pól eksploatacji objętych zbiorowym zarządzaniem oraz że ma legitymację procesową w tym zakresie. Na domniemanie to nie można się powołać, gdy do tego samego utworu lub artystycznego wykonania rości sobie tytuł więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarządzania.

2. W zakresie swojej działalności organizacja zbiorowego zarządzania może się domagać udzielenia informacji oraz udostępnienia dokumentów niezbędnych do określenia wysokości dochodzonych przez nią wynagrodzeń i opłat.

Art. 106. 1. Organizacja zbiorowego zarządzania jest obowiązana do jednakowego traktowania praw swoich członków oraz innych podmiotów przez siebie reprezentowanych w zakresie zarządzania tymi prawami lub dochodzenia ich ochrony.

2. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić zgody na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych w granicach wykonywanego przez siebie zarządu.

3. Organizacja zbiorowego zarządzania nie może, bez ważnych powodów, odmówić podjęcia zarządzania prawem autorskim lub prawem pokrewnym. Zarządzanie to wykonuje zgodnie ze swoim statutem.

Art. 107. Jeżeli na danym polu eksploatacji działa więcej niż jedna organizacja zbiorowego zarządzania, organizacją właściwą w rozumieniu ustawy jest organizacja, do której należy twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego, a gdy twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego nie należy do żadnej organizacji albo nie ujawnił swojego autorstwa - organizacja wskazana przez Komisję Prawa Autorskiego, o której mowa w art. 1101.

Art. 1071. 1. Organizacje zbiorowego zarządzania mogą zawierać porozumienia dotyczące udzielania licencji na korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych oraz poboru wynagrodzeń z tytułu tego korzystania na zasadach określonych w tych porozumieniach.

2. Organizacje zbiorowego zarządzania zawierają porozumienia dotyczące wspólnego poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych na polu eksploatacji odtwarzanie, na zasadach określonych w tych porozumieniach i zatwierdzonych tabelach wynagrodzeń.

3. Jeżeli w ciągu 6 miesięcy od daty prawomocnego zatwierdzenia tabel wynagrodzeń w sprawach, o których mowa w ust. 2, nie zostanie zawarte porozumienie dotyczące poboru wynagrodzeń za korzystanie z przedmiotów praw pokrewnych, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego wyznaczy, w drodze decyzji, po zasięgnięciu opinii organizacji zbiorowego zarządzania prawami pokrewnymi, które w udzielonym im zezwoleniu, o którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, mają wskazane pole eksploatacji odtwarzanie, stowarzyszeń artystów wykonawców i producentów oraz organizacji zrzeszających podmioty korzystające z przedmiotów praw pokrewnych na polu eksploatacji odtwarzanie, jedną organizację zbiorowego zarządzania spośród organizacji reprezentujących uprawnionych z tytułu praw pokrewnych, do wykonywania wspólnego poboru, o którym mowa w ust. 2, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia efektywnego poboru wynagrodzeń i ich wypłaty uprawnionym oraz ocenę skuteczności i prawidłowości działania organizacji zbiorowego zarządzania prawami pokrewnymi na polu odtworzeń.

4. Organizacje zbiorowego zarządzania mogą, w drodze porozumienia, wskazać spośród siebie jedną organizację upoważnioną do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, 2 lub 3, bądź wyznaczyć podmiot, który w ich imieniu będzie te czynności wykonywać w oparciu o udzielone zezwolenia i pełnomocnictwa.

Art. 108. (uchylony).

Art. 109. (uchylony).

Art. 110. Wysokość wynagrodzeń dochodzonych w zakresie zbiorowego zarządzania przez organizacje zbiorowego zarządzania powinna uwzględniać wysokość wpływów osiąganych z korzystania z utworów i przedmiotów praw pokrewnych, a także charakter i zakres korzystania z

tych utworów i przedmiotów praw pokrewnych.

Rozdział 121

Komisja Prawa Autorskiego

Oddział 1

Przepisy ogólne

Art. 1101. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje Komisję Prawa Autorskiego, zwaną dalej "Komisją".

2. Do zadań Komisji należy: 1) rozpatrywanie spraw o zatwierdzanie i zmianę zatwierdzonych tabel wynagrodzeń za

korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych; 2) rozstrzyganie sporów dotyczących stosowania tabel, o których mowa w pkt 1; 3) rozstrzyganie sporów związanych z zawarciem umowy, o której mowa w art. 211 ust. 1; 4) wskazywanie organizacji właściwej w rozumieniu ustawy, w przypadku, o którym mowa w art.

107; 5) rozpatrywanie spraw o odtworzenie akt oraz uzupełnienie lub sprostowanie orzeczenia

Komisji; 6) rozpatrywanie spraw o wykładnię orzeczenia Komisji.

3. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, do postępowań przed Komisją stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.

4. Przepisu art. 49 Kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.

Art. 1102. 1. Komisja składa się z trzydziestu arbitrów powoływanych spośród kandydatów, o których mowa w ust. 3.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza w co najmniej dwóch drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej, nie później niż na 60 dni przed upływem kadencji Komisji, informację o rozpoczęciu procedury powoływania arbitrów Komisji i wyznacza termin do przedstawiania kandydatów, nie krótszy niż 30 dni od dnia publikacji ogłoszenia.

3. Kandydatów na arbitrów Komisji przedstawiają: 1) organizacje zbiorowego zarządzania; 2) stowarzyszenia twórców, artystów wykonawców i producentów; 3) organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów praw

pokrewnych; 4) organizacje radiowe i telewizyjne.

4. Kandydaci na arbitrów Komisji powinni posiadać odpowiednią wiedzę oraz niezbędne doświadczenie zawodowe z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych.

5. Arbitrem Komisji nie może być osoba: 1) pełniąca funkcję w organie podmiotu, o którym mowa w ust. 3, niezależnie od tego, czy

podmiot ten przedstawił kandydaturę arbitra; 2) skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestępstwo umyślne

skarbowe lub w stosunku do której orzeczono zakaz zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej. 6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje do

Komisji piętnastu arbitrów spośród kandydatów przedstawionych przez podmioty wymienione w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz piętnastu arbitrów przedstawionych przez podmioty wymienione w ust. 3 pkt 3 i 4.

7. Arbiter Komisji w wykonywaniu swojej funkcji jest niezależny. 8. Kadencja Komisji trwa 3 lata. 9. Arbiter Komisji nie może bez ważnych powodów odmówić pełnienia funkcji członka

zespołu orzekającego Komisji oraz przewodniczącego lub zastępcy przewodniczącego Komisji.

Art. 1103. 1. Przed upływem terminu określonego w art. 1102 ust. 8 mandat arbitra Komisji wygasa w przypadku jego śmierci albo odwołania.

2. Arbitra Komisji odwołuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w przypadku: 1) zrzeczenia się pełnienia funkcji arbitra Komisji; 2) skazania prawomocnym wyrokiem za przestępstwo umyślne lub przestępstwo umyślne

skarbowe lub orzeczenia zakazu zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej;

3) choroby uniemożliwiającej pełnienie funkcji arbitra Komisji, trwającej dłużej niż 6 miesięcy; 4) objęcia funkcji w organie podmiotu, o którym mowa w art. 1102 ust. 3.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego powołuje nowego arbitra Komisji, na zasadach określonych w art. 1102 ust. 1-6. Mandat nowo powołanego arbitra Komisji wygasa z upływem kadencji Komisji.

4. W przypadku gdy arbiter Komisji, o którym mowa w ust. 1, był członkiem zespołu orzekającego Komisji lub gdy arbiter będący członkiem zespołu orzekającego został wybrany na przewodniczącego lub zastępcę przewodniczącego Komisji, nowy członek zespołu orzekającego jest wybierany zgodnie z zasadami określonymi dla tego postępowania w terminie 7 dni.

Art. 1104. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłasza w swoim dzienniku urzędowym oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej nazwiska arbitrów wchodzących w skład Komisji oraz informacje o wygaśnięciu mandatu arbitra Komisji i powołaniu nowego arbitra Komisji.

Art. 1105. 1. Pierwsze posiedzenie Komisji odbywa się w terminie 14 dni od dnia jej powołania.

2. Pierwsze posiedzenie Komisji zwołuje i prowadzi minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Na posiedzeniu tym arbitrzy Komisji dokonują wyboru przewodniczącego Komisji.

3. Wybór przewodniczącego Komisji jest dokonywany większością 2/3 głosów w obecności co najmniej 20 arbitrów Komisji.

4. W przypadku niedokonania wyboru przewodniczącego na pierwszym posiedzeniu Komisji, przewodniczącego powołuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w terminie 14 dni od dnia zakończenia posiedzenia Komisji.

5. Zastępca przewodniczącego Komisji jest wybierany, powoływany i odwoływany na wniosek przewodniczącego Komisji, który wskazuje kandydata na to stanowisko, na zasadach określonych w ust. 3.

6. Wniosek o odwołanie arbitra Komisji z funkcji przewodniczącego Komisji, ze wskazaniem kandydatów na to stanowisko, może złożyć co najmniej dziesięciu arbitrów.

7. Przewodniczący Komisji, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 6, zwołuje posiedzenie Komisji, na którym wniosek poddaje się pod głosowanie według zasad określonych w ust. 3.

8. Przewodniczący Komisji oraz jego zastępca nie mogą być członkami zespołów orzekających Komisji.

9. Przewodniczący Komisji wykonuje czynności określone w art. 130 § 1-4 i art. 1302 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przekazuje sprawy do rozpoznania przez właściwy zespół orzekający Komisji.

Art. 1106. 1. Posiedzenia zespołów orzekających Komisji odbywają się w obecności co najmniej 2/3 składu trzyosobowego zespołu orzekającego i 3/5 składu pięcioosobowego zespołu orzekającego.

2. Orzeczenia zespołu orzekającego Komisji zapadają większością głosów składu zespołu orzekającego.

3. Orzeczenia kończące postępowanie zapadają w obecności całego składu zespołu orzekającego Komisji.

4. Orzeczenia kończące postępowanie doręcza się z urzędu uczestnikom wraz z uzasadnieniem.

5. Przewodniczący Komisji publikuje wszystkie orzeczenia zespołów orzekających Komisji w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 1107. Przewodniczącemu Komisji i jego zastępcy przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości dwukrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, za poprzedni kwartał, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", wypłacane z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 1108. 1. Członkom zespołów orzekających Komisji przysługuje wynagrodzenie: 1) za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 1 - w wysokości

dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski",

2) za udział w postępowaniu mediacyjnym w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 2 i 3 - w wysokości przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1,

3) za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 4 - w wysokości przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1,

4) za udział w orzekaniu w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 5 i 6 - w wysokości 1/3 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1

- wypłacane po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie przed Komisją lub po przeprowadzeniu postępowania mediacyjnego.

2. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, jest wypłacane z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

3. W przypadku, o którym mowa w art. 1103 ust. 4, wynagrodzenie jest wypłacane członkom zespołu orzekającego Komisji, proporcjonalnie do liczby posiedzeń, w których brali udział.

Art. 1109. 1. Wniosek w sprawie należącej do właściwości Komisji podlega opłacie w wysokości: 1) dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw,

włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" - w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 1;

2) trzykrotnego przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 - w sprawach, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 2-4;

3) przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 - w sprawach o wykładnię orzeczenia Komisji wydanego w składzie trzyosobowym;

4) jednego i 2/3 przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 1 - w sprawach o wykładnię orzeczenia Komisji wydanego w składzie pięcioosobowym. 2. Opłatę wnosi się wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, na rachunek ministra

właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. 3. Opłaty, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa. 4. Nie pobiera się opłat od wniosków, o których mowa w art. 1101 ust. 2 pkt 5.

Art. 11010. Obsługę techniczno-organizacyjną Komisji zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Oddział 2

Zatwierdzanie tabel wynagrodzeń

Art. 11011. 1. Sprawy o zatwierdzanie tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych rozpatruje zespół orzekający Komisji w składzie pięcioosobowym.

2. W terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku w sprawie, o której mowa w ust. 1, przewodniczący Komisji wyznacza z listy arbitrów Komisji do zespołu orzekającego Komisji dwóch arbitrów przedstawionych do Komisji przez podmioty wymienione w art. 1102 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz dwóch arbitrów przedstawionych do Komisji przez podmioty wymienione w art. 1102 ust. 3 pkt 3 i 4.

3. Arbitrzy Komisji wyznaczeni zgodnie z ust. 2, na posiedzeniu zwołanym przez przewodniczącego Komisji, wybierają przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji z listy arbitrów Komisji, bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej trzech arbitrów.

4. Jeżeli arbitrzy Komisji nie wybiorą przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji w terminie miesiąca od dnia ich wyznaczenia do zespołu orzekającego, zostanie on wyznaczony przez przewodniczącego Komisji.

Art. 11012. 1. Wniosek o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych objętych zbiorowym zarządzaniem składa organizacja zbiorowego zarządzania. Wniosek o zatwierdzenie wspólnej tabeli może złożyć wspólnie kilka organizacji.

2. Organizacja zbiorowego zarządzania jest obowiązana do przedłożenia Komisji do zatwierdzenia tabel wynagrodzeń za korzystanie z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych w przypadkach, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 21, art. 211 ust. 1 i art. 70 ust. 21, oraz na polu eksploatacji odtwarzanie.

3. Sprawy z wniosków o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń na polu eksploatacji odtwarzanie podlegają wspólnemu rozpoznaniu w ramach jednego postępowania.

4. We wniosku o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń określa się: 1) pola eksploatacji, których dotyczy tabela wynagrodzeń; 2) kategorie utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, których dotyczy tabela wynagrodzeń; 3) kategorie podmiotów uprawnionych, na rzecz których wnioskodawca działa; 4) wysokość stawek wynagrodzenia.

5. Organizacja zbiorowego zarządzania we wnioskach o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń ma obowiązek przedstawić niższe stawki wynagrodzeń obowiązujące podmioty prowadzące działalność kulturalną oraz instytucje oświatowe, korzystające z utworów i przedmiotów praw pokrewnych w zakresie prowadzonej przez nie działalności statutowej, jeżeli to korzystanie nie łączy się z osiąganiem korzyści majątkowych.

6. Uczestnikami postępowania w sprawach o zatwierdzenie tabel wynagrodzeń są: 1) wnioskodawca; 2) inne organizacje zbiorowego zarządzania, które w udzielonym im zezwoleniu, o którym

mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, mają wskazane pola eksploatacji, których dotyczą tabele wynagrodzeń, jeżeli złożą wniosek o udział w tym postępowaniu, w terminie wyznaczonym, zgodnie z ust. 8, przez przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji;

3) organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, których działalność obejmuje pola eksploatacji wynikające z tabel wynagrodzeń, jeżeli złożą wniosek o udział w tym postępowaniu, w terminie wyznaczonym, zgodnie z ust. 8, przez przewodniczącego zespołu orzekającego Komisji. 7. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje

zażalenie. 8. Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza w co najmniej dwóch

drukowanych dziennikach o zasięgu ogólnopolskim oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ogłoszenie o wszczęciu postępowania w sprawie o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń i wzywa zainteresowane podmioty, o których mowa w ust. 6 pkt 2 i 3, do wstępowania do postępowania, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni i nie dłuższy niż 30 dni od dnia opublikowania ogłoszenia.

Art. 11013. 1. Postępowanie w sprawie o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń przed zespołem orzekającym Komisji nie może trwać dłużej niż 6 miesięcy, chyba że wszyscy uczestnicy postępowania wyrażą zgodę na określone przedłużenie tego terminu.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, za zgodą uczestników postępowania, zespół

orzekający Komisji może przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, na dalszy czas oznaczony, niezbędny do wydania orzeczenia w sprawie.

3. W przypadku niezakończenia postępowania w terminach, o których mowa w ust. 1 i 2, zespół orzekający Komisji umarza postępowanie.

4. Zespół orzekający Komisji zatwierdza albo odmawia zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części. W zakresie, w którym odmówił jej zatwierdzenia, przedstawia na piśmie propozycje zmian w przedłożonej do zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, wraz z ich uzasadnieniem.

5. Wydając orzeczenie, zespół orzekający Komisji bierze pod uwagę: 1) kryteria określone w art. 110; 2) kwotę ogólnego obciążenia podmiotów korzystających z utworów lub przedmiotów praw

pokrewnych na rzecz wszystkich organizacji zbiorowego zarządzania z tytułu korzystania z praw autorskich i praw pokrewnych na danym polu eksploatacji;

3) zebrany w sprawie materiał dowodowy; 4) stanowiska uczestników postępowania; 5) uzasadniony interes społeczny.

6. Zatwierdzone tabele wynagrodzeń zawierają stawki wynagrodzeń, określone kwotowo lub procentowo.

7. Przewodniczący Komisji publikuje zatwierdzone tabele wynagrodzeń w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

8. Organizacje zbiorowego zarządzania do dnia 15 lutego każdego roku dokonują waloryzacji określonych kwotowo stawek wynagrodzeń w oparciu o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za ostatni rok oraz przekazują informację o zwaloryzowanych stawkach wynagrodzeń przewodniczącemu Komisji. Stawki te są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 11014. 1. Uczestnik niezadowolony z orzeczenia Komisji może złożyć, w terminie 14 dni od dnia doręczenia mu orzeczenia z uzasadnieniem, wniosek o zatwierdzenie albo odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części, przez sąd.

2. W przypadku złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, przewodniczący Komisji przekazuje go w terminie 14 dni wraz z aktami sprawy do sądu oraz publikuje informację o złożeniu tego wniosku w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

3. Jeżeli postępowanie zostało umorzone z przyczyn, o których mowa w art. 11013 ust. 3, wnioskodawca może, w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia o umorzeniu postępowania przed zespołem orzekającym Komisji, złożyć wniosek o zatwierdzenie tabeli wynagrodzeń przez sąd. W przypadku złożenia wniosku przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W razie niezłożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o zatwierdzeniu tabeli wynagrodzeń staje się prawomocne. W razie złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, orzeczenie Komisji o zatwierdzeniu tabeli wynagrodzeń staje się prawomocne w części co do której nie złożono wniosku. W zakresie, w którym orzeczenie odmawia zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, prawomocne stają się zawarte w orzeczeniu propozycje zmian w przedłożonej do zatwierdzenia tabeli, w części co do której nie złożono wniosku, o którym mowa w ust. 1.

5. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, powoduje utratę mocy orzeczenia Komisji w całości albo w części, co do której wniosek został złożony.

Art. 11015. W przypadku istotnej zmiany okoliczności stanowiących podstawę orzeczenia w sprawie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, każdy z uczestników postępowania, może złożyć do Komisji wniosek o zmianę zatwierdzonej tabeli wynagrodzeń. Do postępowania w sprawie zmiany zatwierdzonej tabeli wynagrodzeń stosuje się przepisy dotyczące zatwierdzania tabel wynagrodzeń.

Art. 11016. 1. Stawki określone w zatwierdzonych tabelach wynagrodzeń stosuje się w umowach, których stroną jest organizacja zbiorowego zarządzania.

2. Postanowienia umowne określające wynagrodzenie mniej korzystne dla twórców oraz uprawnionych z tytułu praw pokrewnych, niż wynikałoby to z zatwierdzonych tabel wynagrodzeń, są nieważne, a ich miejsce zajmują odpowiednie postanowienia tych tabel.

Oddział 3

Wskazywanie organizacji właściwej w rozumieniu ustawy

Art. 11017. 1. Organizację właściwą w rozumieniu ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 107, wskazuje zespół orzekający Komisji w składzie dwóch arbitrów Komisji oraz przewodniczącego zespołu, wyznaczonych z listy arbitrów Komisji przez przewodniczącego Komisji.

2. Wniosek w sprawie, o której mowa w ust. 1, może złożyć: 1) twórca lub uprawniony z tytułu prawa pokrewnego; 2) organizacja zbiorowego zarządzania, która na podstawie treści udzielonego jej zezwolenia, o

którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, zarządza prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi do tej samej kategorii utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, na polu eksploatacji, którego dotyczy wniosek;

3) organizacja zrzeszająca podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych;

4) podmiot korzystający z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych. 3. Uczestnikami postępowania, o którym mowa w ust. 1, są:

1) wnioskodawca; 2) organizacje zbiorowego zarządzania, które na podstawie treści udzielonego im zezwolenia, o

którym mowa w art. 104 ust. 2 pkt 2, zarządzają prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi do tej samej kategorii utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, na polu eksploatacji, którego dotyczy wniosek;

3) organizacje zrzeszające podmioty korzystające z utworów lub przedmiotów praw pokrewnych, których działalność objęta jest zakresem wniosku, jeżeli złożą wniosek o udział w tym postępowaniu. 4. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje

zażalenie. 5. Przewodniczący zespołu orzekającego Komisji zamieszcza ogłoszenie o wszczęciu

postępowania, o którym mowa w ust. 1. Do ogłoszenia stosuje się przepis art. 11012 ust. 8. 6. Od orzeczenia zespołu orzekającego Komisji wydanego w trybie określonym w ust. 1-4, w

terminie 14 dni od dnia jego doręczenia, przysługuje odwołanie do sądu. W postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji.

Oddział 4

Rozstrzyganie sporów

Art. 11018. 1. Spory dotyczące stosowania zatwierdzonych prawomocnie tabel wynagrodzeń oraz spory związane z zawarciem umowy, o której mowa w art. 211 ust. 1, mogą być rozpatrywane w drodze postępowania mediacyjnego pomiędzy stronami.

2. Mediacja jest dobrowolna. 3. Przewodniczący Komisji wyznacza mediatora z listy arbitrów Komisji; jednakże strony

mogą wybrać z tej listy innego mediatora. 4. Mediator może przedstawiać stronom propozycje ugody. Jeżeli żadna ze stron w terminie

trzech miesięcy od dnia przedłożenia propozycji ugody nie zgłosi sprzeciwu, propozycję uważa się za przyjętą.

5. Do postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o mediacji.

Oddział 5

Pozostałe postępowania

Art. 11019. 1. Sprawy o odtworzenie akt rozpatrują zespoły orzekające Komisji w składzie dwóch arbitrów Komisji oraz przewodniczącego, wyznaczonych z listy arbitrów Komisji przez przewodniczącego Komisji.

2. Do postępowania przed Komisją w sprawie o odtworzenie akt stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu w razie zaginięcia lub zniszczenia akt.

3. Sprawy o uzupełnienie, sprostowanie lub wykładnię orzeczenia Komisji rozpatruje zespół orzekający Komisji w takim samym składzie, który wydał orzeczenie w sprawie.

Oddział 6

Postępowanie przed sądem

Art. 11020. 1. Sądem właściwym do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3 oraz art. 11017 ust. 6, jest sąd okręgowy.

2. Minister Sprawiedliwości wyznaczy, w drodze rozporządzenia, jeden sąd okręgowy właściwy do rozpoznawania spraw, o których mowa w ust. 1.

3. Wnioski, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3, oraz odwołanie, o którym mowa w art. 11017 ust. 6, wnosi się za pośrednictwem Komisji.

Art. 11021. Sąd, o którym mowa w art. 11020 ust. 2, rozpoznaje także zażalenia na orzeczenia zespołów orzekających Komisji wydane w toku postępowaniu przed Komisją.

Art. 11022. 1. Uczestnikami w sprawie są: 1) wnioskodawca; 2) podmiot składający wniosek o odmowę zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń albo odwołanie, o

którym mowa w art. 11017 ust. 6; 3) podmioty uczestniczące w postępowaniu przed Komisją, jeżeli przystąpią do postępowania

przed jego zakończeniem w drugiej instancji. 2. Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje

zażalenie.

Art. 11023. W sprawach z wniosków, o których mowa w art. 11014 ust. 1 i 3, sąd orzeka o zatwierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia tabeli wynagrodzeń, w całości albo w części, biorąc pod uwagę kryteria określone w art. 11013 ust. 5. Postanowienie kończące postępowanie w sprawie doręczane jest z urzędu przewodniczącemu Komisji.

Rozdział 122

Kontrola produkcji nośników optycznych

Art. 11024. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sprawuje kontrolę w zakresie produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych, w szczególności w celu zapewnienia ich zgodności z udzielonymi przez uprawnionych, na podstawie niniejszej ustawy, upoważnieniami.

Art. 11025. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 11024, jest obowiązany do stosowania kodów identyfikacyjnych we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji nośników optycznych.

Art. 11026. 1. Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 11024, informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o przedmiocie i zakresie prowadzonej działalności w terminie trzydziestu dni od dnia rozpoczęcia tej działalności.

2. Przedsiębiorca przekazuje ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informacje dotyczące: 1) imienia i nazwiska, miejsca zamieszkania i adresu albo nazwy, siedziby i adresu, osób

uprawnionych do jego reprezentowania, a także miejsca wykonywania działalności; 2) posiadanych urządzeń do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych; 3) zastosowanych, we wszystkich urządzeniach i ich elementach, podczas procesu produkcji,

kodach identyfikacyjnych. 3. Przedsiębiorca przekazuje, w terminie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, informacje

za okres miesiąca poprzedzającego, dotyczące: 1) zbiorczej wielkości produkcji i jej rodzaju; 2) wykonywania zamówień poza miejscem prowadzenia działalności; 3) rozporządzenia urządzeniami do produkcji i zwielokrotniania nośników optycznych.

4. Pierwsze przekazanie przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 3, następuje w terminie do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu przekazania przez przedsiębiorcę informacji, o których mowa w ust. 1, za okres od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w zakresie, o którym mowa w art. 11024, nie dłuższy jednak niż dwa poprzednie miesiące.

5. Przedsiębiorca niezwłocznie informuje ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego o wszelkich zmianach informacji, o których mowa w ust. 2.

6. Informacje są składane na formularzach. 7. Przedsiębiorca przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę sporządzenia informacji,

o których mowa w ust. 2 i 3, przez okres pięciu lat.

Art. 11027. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego prowadzi rejestr informacji, o których mowa w art. 11026.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego udziela każdemu, kto ma w tym interes prawny, informacji zawartych w rejestrze, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia praw autorskich lub praw pokrewnych, w zakresie niezbędnym do dochodzenia ich ochrony.

3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określa, w drodze rozporządzenia: 1) sposób prowadzenia rejestru informacji, tryb przekazywania informacji przez przedsiębiorcę

oraz wzory formularzy, 2) rodzaje kodów identyfikacyjnych zgodnych ze standardami międzynarodowymi w tym

zakresie, uwzględniając konieczność zapewnienia przejrzystości zapisu informacji znajdujących się w rejestrze oraz nieobciążanie przedsiębiorcy nadmiernymi utrudnieniami w zakresie prowadzonej działalności.

Art. 11028. 1. W ramach sprawowanej kontroli minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może, w każdym czasie, z uwzględnieniem przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, zarządzić przeprowadzenie kontroli działalności przedsiębiorcy w zakresie zgodności ze stanem faktycznym informacji, o których mowa w art. 11026.

2. Kontrolę przeprowadza kontroler na podstawie pisemnego, imiennego upoważnienia zawierającego wskazanie przedsiębiorcy, przedmiotu, zakresu i terminu rozpoczęcia i zakończenia kontroli oraz dowodu tożsamości.

3. Przedsiębiorca udostępnia na żądanie kontrolera wszystkie dokumenty i materiały niezbędne do przeprowadzenia kontroli.

4. Kontroler ma prawo do: 1) wstępu na teren nieruchomości, do obiektu, lokalu lub ich części należących do

przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie, o którym mowa w art. 11024;

2) wglądu do dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej będącej przedmiotem kontroli, z zachowaniem przepisów o ochronie tajemnic ustawowo chronionych;

3) żądania od pracowników ustnych i pisemnych wyjaśnień; 4) zabezpieczania dowodów.

Art. 11029. 1. Wyniki przeprowadzonej kontroli kontroler przedstawia w protokole kontroli. 2. Protokół kontroli sporządza się w dwóch egzemplarzach; jeden egzemplarz otrzymuje

przedsiębiorca. 3. Protokół kontroli podpisują kontroler i przedsiębiorca. 4. W przypadku odmowy albo niemożliwości podpisania protokołu kontroli przez

przedsiębiorcę protokół podpisuje tylko kontroler, dokonując w protokole stosownej adnotacji o tej odmowie albo o przyczynach uniemożliwiających podpisanie protokołu kontroli.

Art. 11030 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego sporządza w terminie 30 dni od dnia podpisania protokołu kontroli wystąpienie pokontrolne, które niezwłocznie przekazuje przedsiębiorcy.

2. Przedsiębiorca, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wystąpienia pokontrolnego, może zgłosić na piśmie zastrzeżenia do ustaleń i wniosków zawartych w wystąpieniu pokontrolnym.

Rozdział 13

Fundusz Promocji Twórczości

Art. 111. 1. Tworzy się Fundusz Promocji Twórczości, zwany dalej "Funduszem". 2. Funduszem dysponuje minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa

narodowego. 3. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.

Art. 1111. 1. Podstawą gospodarki finansowej Funduszu jest roczny plan finansowy, sporządzany na każdy rok budżetowy i zatwierdzany przez dysponenta Funduszu.

2. Roczny plan finansowy określa w szczególności: 1) przychody i wydatki; 2) stan środków obrotowych Funduszu na początek i koniec roku budżetowego; 3) należności i zobowiązania.

3. Sprawozdania budżetowe z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu sporządza się w terminach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 112. Przychodami Funduszu są: 1) wpływy określone w art. 40; 2) wpływy określone w art. 79 ust. 2; 3) dobrowolne wpłaty, zapisy i darowizny; 4) inne wpływy.

Art. 113. Środki Funduszu przeznacza się na: 1) stypendia dla twórców; 2) pokrycie w całości lub w części kosztów wydań utworów o szczególnym znaczeniu dla

kultury i nauki polskiej oraz wydań dla niewidomych; 3) pomoc socjalną dla twórców.

Art. 1131. Do wpłat, o których mowa w art. 40, stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.2)), z tym że uprawnienia organów podatkowych określone w tej ustawie przysługują ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Art. 114. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, po zasięgnięciu opinii właściwych stowarzyszeń twórców, powołuje komisję opiniującą wnioski w sprawie dofinansowania wydań utworów o szczególnym znaczeniu dla kultury i nauki polskiej, wydań dla niewidomych oraz o przyznanie stypendiów i pomocy socjalnej dla twórców.

2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze

rozporządzenia, podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem o przyznanie środków z Funduszu oraz wymogi formalne, jakim powinien odpowiadać wniosek, uwzględniając konieczność właściwej realizacji zadań Funduszu.

Rozdział 14

Odpowiedzialność karna

Art. 115. 1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia bez podania nazwiska lub pseudonimu

twórcy cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie albo publicznie zniekształca taki utwór, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie.

3. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w inny sposób niż określony w ust. 1 lub ust. 2 narusza cudze prawa autorskie lub prawa pokrewne określone w art. 16, art. 17, art. 18, art. 19 ust. 1, art. 191, art. 86, art. 94 ust. 4 lub art. 97, albo nie wykonuje obowiązków określonych w art. 193 ust. 2, art. 20 ust. 1-4, art. 40 ust. 1 lub ust. 2,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 116. 1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom rozpowszechnia cudzy utwór w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w ust. 1 w celu osiągnięcia korzyści

majątkowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 3. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło

dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5. 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 117. 1. Kto bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom w celu rozpowszechnienia utrwala lub zwielokrotnia cudzy utwór w wersji oryginalnej lub w postaci opracowania, artystyczne wykonanie, fonogram, wideogram lub nadanie,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. 2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło

dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 118. 1. Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przedmiot będący nośnikiem utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu rozpowszechnianego lub zwielokrotnionego bez uprawnienia albo wbrew jego warunkom nabywa lub pomaga w jego zbyciu albo przedmiot ten przyjmuje lub pomaga w jego ukryciu,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełniania przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło

dochodu albo działalność przestępną, określoną w ust. 1, organizuje lub nią kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 5. 3. Jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności sprawca przestępstwa określonego w

ust. 1 lub 2 powinien i może przypuszczać, że przedmiot został uzyskany za pomocą czynu zabronionego,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 1181. 1. Kto wytwarza urządzenia lub ich komponenty przeznaczone do niedozwolonego usuwania lub obchodzenia skutecznych technicznych zabezpieczeń przed

odtwarzaniem, przegrywaniem lub zwielokrotnianiem utworów lub przedmiotów praw pokrewnych albo dokonuje obrotu takimi urządzeniami lub ich komponentami, albo reklamuje je w celu sprzedaży lub najmu,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. 2. Kto posiada, przechowuje lub wykorzystuje urządzenia lub ich komponenty, o których

mowa w ust. 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 119. Kto uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie prawa do kontroli korzystania z utworu, artystycznego wykonania, fonogramu lub wideogramu albo odmawia udzielenia informacji przewidzianych w art. 47,

podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 120. (uchylony).

Art. 121. 1. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117, 118 lub 1181, sąd orzeka przepadek przedmiotów pochodzących z przestępstwa, chociażby nie były własnością sprawcy.

2. W wypadku skazania za czyn określony w art. 115, 116, 117 lub 118, sąd może orzec przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa, chociażby nie były własnością sprawcy.

Art. 122. Ściganie przestępstw określonych w art. 116 ust. 1, 2 i 4, art. 117 ust. 1, art. 118 ust. 1, art. 1181 oraz art. 119 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Art. 1221. W sprawach o przestępstwa określone w art. 115-119 pokrzywdzonym jest również właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Art. 123. Minister Sprawiedliwości, w drodze rozporządzenia, może wyznaczyć sądy rejonowe właściwe do rozpoznawania spraw o przestępstwa, o których mowa w art. 115-119 - na obszarze właściwości danego sądu okręgowego.

Rozdział 15

Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 124. 1. Przepisy ustawy stosuje się do utworów: 1) ustalonych po raz pierwszy po jej wejściu w życie; 2) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych nie wygasły; 3) do których prawa autorskie według przepisów dotychczasowych wygasły, a które według

niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony, z wyłączeniem okresu między wygaśnięciem ochrony według ustawy dotychczasowej i wejściem w życie niniejszej ustawy. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy utworów rozpowszechnionych przed dniem jej wejścia w życie. 2. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się do utworów obywateli obcych stale zamieszkałych za

granicą, pod warunkiem wzajemności. 3. (uchylony). 4. Postanowienia umów, zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy, sprzeczne z

przepisami art. 75 ust. 2 i 3 są nieważne.

Art. 125. 1. Przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań: 1) ustalonych po raz pierwszy po jej wejściu w życie; 2) w zakresie korzystania z nich po jej wejściu w życie, jeżeli według przepisów niniejszej

ustawy korzystają nadal z ochrony.

2. Ustawa nie narusza własności egzemplarzy, na których utrwalono artystyczne wykonanie przed dniem jej wejścia w życie.

Art. 126. 1. Przepisy ustawy stosuje się do: 1) fonogramów i wideogramów, które zostały sporządzone po jej wejściu w życie; 2) programów radiowych i telewizyjnych, które zostały nadane po jej wejściu w życie; 3) fonogramów i wideogramów oraz programów radiowych i telewizyjnych, które według

niniejszej ustawy korzystają nadal z ochrony. 2. Zasady, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie stosuje się do korzystania przez szkoły w celach

dydaktycznych ze sporządzonych przed dniem wejścia w życie ustawy nadań, fonogramów i wideogramów niebędących filmami fabularnymi oraz spektaklami teatralnymi, a także do korzystania z utrwalonych na fonogramach i wideogramach artystycznych wykonań.

Art. 127. 1. Jeżeli rozpoczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy korzystanie z utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub programu radiowego albo telewizyjnego było według przepisów dotychczasowych dozwolone, natomiast po tej dacie wymaga zezwolenia, to może być ono dokończone, pod warunkiem że uprawniony otrzymał stosowne wynagrodzenie.

2. Z zastrzeżeniem ust. 3, dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy czynności prawne odnoszące się do prawa autorskiego są skuteczne i podlegają ocenie według przepisów prawa dotychczasowego; odnosi się to również do zdarzeń innych niż czynności prawne.

3. Ustawę stosuje się do umów długoterminowych, które zawarte zostały przed dniem jej wejścia w życie, w odniesieniu do okresu następującego po tej dacie oraz do zobowiązań, które powstały przed dniem wejścia w życie ustawy, w odniesieniu do skutków prawnych zdarzeń następujących po tej dacie, nie związanych z istotą zobowiązania.

4. Umowy zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nie obejmują praw pokrewnych, chyba że strony postanowiły inaczej.

Art. 1271. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, w drodze zarządzenia, utworzy zespół do spraw przeciwdziałania naruszeniom prawa autorskiego i praw pokrewnych oraz określi jego skład, zadania i tryb działania.

Art. 128. Traci moc ustawa z dnia 10 lipca 1952 r. o prawie autorskim (Dz. U. Nr 34, poz. 234, z 1975 r. Nr 34, poz. 184 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192).

Art. 129. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 124 ust. 3, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

________ 1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących

dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 91/250/WE z dnia 14 maja 1991 r. w sprawie ochrony prawnej

programów komputerowych (Dz. Urz. WE L 122 z 17.05.1991), 2) dyrektywy 92/100/WE z dnia 19 listopada 1992 r. w sprawie prawa najmu i

użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (Dz. Urz. WE L 346 z 27.11.1992),

3) dyrektywy 93/83/WE z dnia 27 września 1993 r. w sprawie koordynacji niektórych zasad dotyczących prawa autorskiego oraz praw pokrewnych stosowanych w odniesieniu do przekazu satelitarnego oraz retransmisji drogą kablową (Dz. Urz. WE L 248 z 06.10.1993),

4) dyrektywy 93/98/WE z dnia 29 października 1993 r. w sprawie harmonizacji czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych (Dz. Urz. WE L 290 z 24.11.1993),

5) dyrektywy 96/9/WE z dnia 11 marca 1996 r. w sprawie ochrony prawnej baz

danych (Dz. Urz. WE L 77 z 27.03.1996). Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199 oraz z 2006 r. Nr 66, poz. 470.


立法 被以下文本取代 (3 文本) 被以下文本取代 (3 文本)
条约 关联 (1 条记录) 关联 (1 条记录) 世贸组织文件号
IP/N/1/POL/C/1
无可用数据。

WIPO Lex编号 PL010